جمهوری اسلامی و دو دشمن – کیوان جاوید

نشریه ژورنال شماره ۱۱۴۳– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

روزنامه انگلیسی گاردین: «تحلیلگران می‌گویند پس از حملات آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران و {قبل‌تر} کشته شدن قاسم سلیمانی، بی‌اعتمادی تهران نسبت به واشینگتن در بالاترین سطح قرار دارد و احتمال از سرگیری درگیری‌های نظامی وجود دارد.»

تحت چنین موقعیتی کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی جمهوری اسلامی می‌گوید: با وجود اعلام آمادگی برای مذاکره با آمریکا، فعالیت‌های منطقه‌ای سپاه پاسداران و برنامه‌های موشکی حکومت ادامه خواهد داشت و قابل مذاکره نیست.

حدود ۴ ماه پس از حمله آمریکا به تأسیسات اتمی نطنز و فردو، دونالد ترامپ، به جمهوری اسلامی هشدار داد در صورت اقدام به ساخت سلاح اتمی بار دیگر هدف حمله قرار خواهد گرفت. جمهوری اسلامی دشمنان ریز و درشت فراوانی در جهان دارد.

این است موقعیت فلاکتبار حکومت اسلامی که «روزی در شش کشور منطقه» جولان می‌داد و ده‌ها هزار نیروی مسلح تروریست را آماده نبرد داشت؛ این است موقعیت حکومتی که در چشم برهم زدنی حزب‌الله لبنانش فلج شده و حتی یارای رجزخوانی علیه اسرائیل را هم از دست داده است. جمهوری اسلامی پیکر در حال جان کندن است که وانمود می‌کند تشنجش جست و خیزی از سر اعتماد به نفس و قدر قدرتی است.

تحلیلگر منصف و فهیم باید این معادله ساده را درک کند که جمهوری اسلامی اساساً در ایران و توسط مردم ایران به این درماندگی افتاده است. این قدرت اجتماعی یک‌بار دیگر در سال ۱۴۰۱ در مقابل چشم جهانیان به نمایش در آمد و هر چند این حکومت آدمکش با درنده خویی بی نظیری تظاهرات خیابانی را مهار کرد، اما یک جامعه سراپا در حال جوش و خروش تحویل گرفته است.

اگر جامعه ایران تحت کنترل حکومت اسلامی بود، آنگاه نه آمریکا به تأسیسات هسته‌ای جمهوری اسلامی حمله می‌کرد نه اسرائیل چنین حمله نظامی وسیعی را علیه جمهوری اسلامی عملی می‌کرد.

تهدیدات حکومت اسلامی و خط و نشان کشیدن‌های این درماندگان تاریخ «بادهوا» است. در این شرایط وخیم حکومتی، از حمله نظامی علیه جمهوری اسلامی تا وسیع‌ترین تحریم‌ها و دیگر اقدامات ضربه زننده به حکومت اسلامی قابل پیش بینی است. مهم این است در هر حال مردم ایران از هر فرصتی که برای نابودی جمهوری اسلامی پیش می‌آید در میدان باشند که هستند. جمهوری اسلامی باید سرنگون شود این حکم مردم ایران است. برای تسریع در نابودی این حکومت، متحد و یکپارچه شویم و انتخاب سیاسی روشنی کنیم. سازمان‌یابی در یک حزب سیاسی انقلابی می‌تواند مهم‌ترین اقدام سیاسی ما باشد.