جنون اعدام و کشتن برای جمهوری اسلامی زمان نمی شناسد- مهران محبی

کمونیست ۸۳۹
جمهوری اسلامی این حکومت کثیف و آدمکش که شرایط متأثر از فضای انقلابی جامعه نفس اش را به شماره انداخته و در جریان مضحکه ناچار به توسل به انواع فریبکاری ها، چاپلوسی ها و بکارگیری زبان های مختلف برای بیان غلط کردن هایش شد، اما درنده خوئی، خون ریزی و آدمکشی اش را نمی تواند متوقف کند. این یعنی حکومت کشتار و خونریزی، یعنی حکومتی که فقط با آدمکشی و جنایت سرپا است و برای ادامه بقای اش هر لحظه باید بکشد و جنایت کند.
این رژیم قتل و اعدام در تنها 4 روز قبل از برگزاری دور دوم انتخاباتاش 9 زندانی شامل یک زندانی در روز 12 تیر در زندان تبریز و روز بعدش 3 زندانی دیگر در همان زندان و 5 زندانی در روز 14 تیر در زندانهای مشهد و ساری را اعدام کرد و این در حالی بود که باند جنایتکار اصلاح طلب برای فریب دادن مردم در جمع های تبلیغاتی شان ترانه “برای” شرمین حاجی پور (ترانه انقلاب “زن، زندگی، آزادی”) را از بلندگوهایشان پخش می کردند.
رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی علاوه بر اعدام 9 نفر در زندان های اش در این مدت چند روزه، ماشن سرکوب و زندان و آدمکشی اش در خارج از زندان هم فعال بوده است؛ زخمی کردن یک کولبر اهل سردشت در روز 10 تیر، به قتل رساندن یک سوختبر در مرز “روتک” شهرستان خاش در روز 13 تیر ، بازداشت عاطفه رنگریز فعال حقوق زنان در شاهرود در روز 9 تیر و بازداشت 4 شهروند ساکن دیواندره و اشنویه در روز 14 تیر بخش های دیگری از کارنامه قتل و بازداشت و سرکوب در مدت یک هفته ای بوده است که به موازات آن تمام دستگاه های تبلیغاتی و کل ماشین حکومتی اش را در حمایت و پاسداری از عنترهای انتخاباتی رقصنده اش برای رونق بخشیدن به انتخابات بی اعتبار و بی رونق اش بسیج کرده بودند و در معرکه گیریهایشان شیرینی و ساندیس و غیره پخش می کردند.
این حکومت جنایتکار هم اکنون صدها انسان را با جرائم عادی محکوم به اعدام در زندان های اش نگه داشته تا هر روز تعدادی از آنها را برای ایجاد رعب و وحشت اعدام کند و همچنین حداقل 15 زندانی سیاسی توسط دستگاه قضائی جنایتکارش به اعدام محکوم شده اند و به دنبال فرصتی می گردد تا آنها را به قتل برساند.
بنابراین اطلاق حکومت اعدام و قتل و سرکوب و جنایت به جمهوری اسلامی، فقط بیان یک صفت ذهنی و ایدئولوژیکی از شقاوت نیست، بلکه بیان یک واقعیت عینی و میدانی از موجودیت جمهوری اسلامی است که واقعا می کشد، اعدام می کند، سرکوب و زندان و هر نوع جنایتی برای ادامه حیات اش می کند و آمار آن که فقط بخش رسانه ای شده و در دسترس آن در فضای سانسور و اختناق و سرکوب است، ثابت می کند که جمهوری اسلامی مطلقا هیچ روزی را بدون ارتکاب به جنایات به شب نمی رساند.
این حکومت باید سرنگون شود تا مردم ایران و کل بشریت نفس راحتی بکشد و خوشبختانه نزدیک به دو سال است که انقلابی در جریان است که امر رهائی همه بشریت از بختک جمهوری اسلامی را اساس فوری خود قرار داده است.
امروز همه بخش های جامعه ایران از کارگران و معلمان و بازنشستگان گرفته تا زنان و جوانان و دادخواهان و خانواده های زندانیان سیاسی در ادامه انقلاب خود برای سرنگون ساختن حکومت قتل و جنایت در میدان هستند و عزم کرده اند تا کار رژیم را تمام کنند. دستگاه قضائی جمهوری اسلامی که فکر می کرد با اعلام صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی می تواند در گیرودار تلاش های حکومت و معرکه گیری های انتخاباتی اش جامعه را مرعوب و به سکوت بکشاند و علاوه بر آن قصد جلوگیری از ادامه تجمعات اعتراضی بازنشستگان و گستردگی روز افزون اعتصابات کارگران پروژه ای نفت و گاز و پتروشیمی و صنایع دیگر را دنبال می کرد ، بلافاصله مورد حمله و تعرض عمومی قرار گرفت و فضای سیاسی علیه حکومت و همه جانیان آن سنگین تر شد.
شریفه محمدی و همه زندانیان سیاسی که محکوم به اعدام یا در خطر محکوم شدن به اعدام هستند، سنبل ها و نماد های مبارزه و مقاومت عموم مردم هستند که حتی در زندان ها در برابر حکومت آدمکشان و دزدان حاکم بر جامعه ایستاده و از آزادی و انسانیت دفاع می کنند و عموم مردم نیز این واقعیت را به خوبی درک می کنند و به همین خاطر است که جنبش علیه اعدام در ایران یکی از قدرتمندترین جنبش های اعتراضی علیه کلیت جمهوری اسلامی است.
جامعه ای که با این حد از رادیکالیسم و درک و عمل عمیق برای سرنگون ساختن رژیم، انقلابشان را به پیش می برد، می تواند طناب دار را از دست حکومت آدمکشان بگیرد. مردم بارها این کار را کرده اند و کسانی مانند توماج صالحی و امیرحسین مرادی و علی یونسی را از اعدام توسط رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی نجات داده اند.
باید برای نجات شریف محمدی و همه زندانیان محکوم به اعدام قدرتمندتر از پیش جمهوری اسلامی را زیر فشار بگذاریم. جمهوری اسلامی بعد از رسوائی های پی در پی انتخاباتی اش که در نوع خود رفراندوم هائی علیه اش بودند، ضعیف تر و زبون تر شده و می توان راحت تر از گذشته آن را به عقب برانیم.