روزنه rowzane خبری – تحلیلی
جمهوری اسلامی با شکست مفتضحانه‌ای که در جریان انتخابات کذایی‌اش خورده است، می‌خواهد از مردم زهر چشم بگیرد و با احکام سنگین زندان و اعدام به فعالین انقلاب زن زندگی آزادی جامعه را مرعوب کند و جلو خیزش مجدد مردم را بگیرد.
بیدادگاه‌های حکومت در روزهای گذشته شریفه محمدی فعال کارگری و پخشان عزیزی مددکار اجتماعی را به اعدام محکوم کردند. روز شش مرداد نیز دومین جلسه رسیدگی به اتهامات هشت نفر از معترضان انقلاب زن زندگی امین سخنور، علی هراتی مختاری، حسین محمدحسینی، امیر شاه‌ولایتی، احسان روازژیان، حسین اردستانی، نسیم غلامی سیمیاری و حمیدرضا سهل‌آبادی برگزار شد که همگی به «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور، اخلال در نظم، امنیت و آسایش عمومی، تبلیغ علیه نظام، تخریب اموال عمومی، بغی و عضویت در گروه باغی» مواجه شده‌اند. اتهامی که میتواند به حکم اعدام منجر شود. نسیم غلامی سیمیاری که از سال قبل در بازداشت به سر میبرد قبلا به حکم باغی متهم شده و حمیدرضا سهل‌آبادی پس از احضار به دادگاه دست به خودکشی زده و به بیمارستان منتقل شده است. امیر شاه‌ولایتی نیز چشم خود را با تیراندازی سرکوبگران حکومت از دست داده است. نسیم غلامی سیمیاری در دادگاه اول که روز ۱۰ تیر امسال برگزار شده گفت که ماموران اطلاعات سپاه با شکنجه جسمی و روانی و تهدید او به ادامه نگهداری در سلول انفرادی و فشار بر خانواده‌اش، او را وادار به اعتراف اجباری کرده‌اند. علاوه بر این موارد وریشه مرادی (جوانا سنه)، نیز قرار است روز یکشنبه ۱۴ مرداد با اتهام «بغی» محاکمه شود.
مقامات رژیم میدانند که شکست بزرگ خامنه‌ای و کل حکومت در انتخابات قلابی‌شان عواقب سنگین سیاسی برای حکومت دارد و زمینه را برای موج دیگری از انقلاب آماده میکند. با کشاندن معترضان به دادگاه و پرونده‌های سنگینی که برای آنها ساخته‌اند و احکام سنگین زندان و اعدام تصور میکنند می‌توانند فضای پر از اعتراض در جامعه را خاموش کنند.
این شیوه همیشگی جمهوری اسلامی بوده است. جانیان حاکم فکر میکنند موقعیت کنونی نیز مانند سال ۶۷ است که بعد از نوشیدن جام زهر توسط خمینی و پایان جنگ، دست به کشتار زندانیان سیاسی زدند تا جلو خیزش مردم معترض و به ستوه آمده را بگیرند. اما حالا دوران ۶۷ نیست. دوران اوج درماندگی و تشتت و استیصال حکومت و بی‌روحیگی نیروهای سرکوب و فضای سراپا اعتراضی جامعه است. جامعه‌ای که در هشت سال گذشته سه خیزش عظیم را پشت سر گذاشته است. با حرکتی متحدانه در داخل و خارج کشور و به جریان انداختن موجی گسترده از اعتراض و ابراز انزجار علیه احکام اعدام و زندان علیه معترضین انقلاب زن زندگی آزادی، میتوانیم و باید با این حکومت آدمکش اسلامی مقابله کنیم. باید به حکومت نشان دهیم که اعدام معترضین برایش گران تمام خواهد شد.
باید به حمایت از زندانیان برخیزیم. علیه شکنجه و اعترافات اجباری و محاکمات ظالمانه، علیه پرونده‌سازی‌ها و برای لغو احکام اعدام و آزادی کلیه زندانیان سیاسی و معترضان انقلاب زن زندگی آزادی به میدان بیاییم و موج قدرتمندی از اعتراض در داخل و خارج کشور به راه اندازیم. از دانشجویان و دانش‌آموزان تا کارگران و معلمان و بازنشستگان، از زنان مبارز در سراسر کشور تا مردم انقلابی در کردستان و بلوچستان، از کلیه تشکل‌های مردمی و فعالین اجتماعی و سیاسی تا زندانیان سیاسی باید صف قدرتمند و متحدانه‌ای علیه مجازات شنیع اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی شکل بدهیم. ایرانیان خارج کشور نیز این موقعیت را دارند که نقش مهمی در شکل دادن به موج دیگری از اعتراض و بسیج افکار عمومی جهانی علیه حکومت ننگین اسلامی و بیدادگاه‌های آن ایفا کنند.
حزب کمونیست کارگری همه مردم آزاده در ایران و خارج کشور و کلیه نهادها، کارزارها، احزاب و سازمان‌های سیاسی را فرامیخواند که تلاش برای نجات زندانیان سیاسی و محکومین به اعدام را گسترش دهند. حزب کمونیست کارگری از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نخواهد کرد.
حزب کمونیست کارگری ایران
۷ مرداد ۱۴۰۳، ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۴
