مندرج در ژورنال شماره ۹۸۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
“ابول کورکور، معترض اهل ایذه شنبه ۱۸ اسفند پس از محاصرۀ محل اقامتش، توسط مأموران جمهوری اسلامی در پخش زندۀ اینستاگرام با شلیک گلوله خودکشی کرد.”
سال گذشته جمهوری اسلامی بیش از ۱۰۰۰ نفر را اعدام کرد. جمهوری اسلامی مخالفان خود را اشرار، جاسوس بیگانه، بیشرف، و… مورد خطاب قرار میدهد. جمهوری اسلامی مهدی یراحی، همان کسی که از انقلاب زن زندگی آزادی دفاع کرد و گفت رانت جنسیتی نمیپذیرد را شلاق زد. مأموران جمهوری اسلامی به کارگران شهرداری تکاب شلیک و چهار نفر را زخمی کردند.
اینها قطرهای از دریای بیکران جنایات حکومت است. هر گونه وحشیگری که در باورها نمیگنجد را انجام میدهند و با وقاحت جلو دوربین مینشینند و اعتراف میکنند. رفیقدوست بیشرمانه از رهبری ترورهای حکومتش میگوید و با پررویی تمام از قتل فریدون فرخزاد حرف میزند و میگوید عملیات کشتن آن قرتی را من رهبری کردم. همانطور که روزنامههای حکومتی در مورد خودکشی ابول کورکور نوشتند: “سرکردۀ اشرار، دست به خودکشی زد.” درحالیکه در پخش مستقیم اینستاگرام خیلیها صدای کورکور را شنیدند که فریاد میزند ما تسلیم میشویم. میگویند اشرار و میگویند خودکشی تا توجیهی برای جنایات بیشمارشان درست کنند.
اساس این حکومت مرگ است. با زندگی سر جنگ دارند. هر جا که قدم میگذارند نیستی و تباهی میآورند. طی یک سال روزانه تقریباً سه نفر را اعدام کردهاند. یکی را بهخاطر مواد مخدر، دیگری را بهعنوان قصاص و برخی را به جرم عقیدهای غیر از خودشان. فقط برای خاموشکردن حیات دست و دلباز هستند.
جامعه در همۀ عرصهها پسشان میزند. فریاد میزنند ماه رمضان است، برای نوروز جشن نگیرید. مردم در هر کوی و برزن و با هر نوایی رقص و پایکوبی میکنند. روز زن را با قدرت و در جمعهای بزرگ و کوچک جشن میگیرند. زنان و مردان جسورانه چشم در چشم مزدوران از برابری و آزادی و از شکستن دیوار آپارتاید جنسیتی میگویند.
یک حکومت درماندۀ عاجز، یک حکومت بیاعتبار، یک حکومت منفور، در کنج دیوار گیر افتاده و به هر ترفندی آویزان میشود، مخالفین خود را شلاق میزند، شرور و قرتی و بیشرف خطاب میکند، در تنگنا قرار میدهند و میگویند خودکشی کردند، اما همۀ اینها باران اعتراض میشود و بر پیکر نحسشان میبارد. خودکشی ابول کورکور باید صف اعتراضمان را فشردهتر کند.