خاطره محرم نژاداصل- بوی خون از خیابان‌های ایران به مشام می رسد

نزدیک به یک ماه از شروع جنبش پرشور و گسترده مردم معترض برای سرنگونی این نظام جانی در سراسر ایران می گذرد که اعتراض های خود را بر علیه حاکمان جنایتکار جمهوری اسلامی در ایران با جان خود ابراز می کنند .

این اعتراض ها که برای قتل بی رحمانه مهسا امینی توسط گشت ارشاد شکل گرفت خود صحنه را برای جانیان و خونخواران این نظام مهیا کرد تا قتل های فجیع تری را در پرونده خود ثبت کنند گویی برایشان افتخار است که دلخراش تر بکشند ولی نمی دانند که مردم بیشتری برای دفاع از آنها به خیابان ها می آیند و تقاص آنها را خواهند گرفت.

جنایت های فجیعی که در پرونده این جانیان است در هیچ دادگاهی قابل رسیدگی و بررسی نیست قتل عام، اعدام، ترور، شلیک موشک به هواپیمای مسافربری توسط سپاه، سنگسار، شکنجه و شلاق تنها بخش کوچکی از جنایت های این رژیم است که هر کدام از آنها به کرات تکرار شده و ادامه دارد.

در خیابان ها زنان و دختران حجاب از سر برمی دارند و مردمی که در ماشین هستند با صدای بوق خود صحنه پرشوری را برای همراهی با اعتراض هموطن های خود می آفرینند. دانش آموزان در مدارس عکس های جانیان این رژیم کثیف را از کتاب های خود جدا کرده و پاره می کنند و با موهای پریشان بر روی آنها می رقصند. جای عکس دیکتاتور بزرگ دیگر بر روی دیوار مدارس نیست جای آن در سطل آشغال گوشه کلاس هم نیست جای او و نظام او دیگر در هیچ کجای ایران نیست. اعتراض در دانشگاه ها به شکل عجیبی رقم خورده است خواسته تمام دانشجویان خلاصی از این نظام و این حاکمان است.

مردم در اعتراض ها شعار می دهند که دیگر این نظام و حاکمان ملعون را نمی خواهند تعدادی از آنها دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند عده ای شبانه دیوار های شهر را با شعار های خود تزیین می کنند.

مردم هر چیزی که نشانی از جمهوری اسلامی دارد با آتش خشم خود نشانه می گیرند و پرچم های این نظام را به زیر می کشند.

هر روز تعداد بیشتری دستگیر می شوند تعداد بیشتری شکنجه می شوند و تعداد بیشتری وضعیت شان نامعلوم است. در کجای این دنیا به روی مردمی که در جنگ نیستند با اسلحه جنگی به صورت مستقیم شلیک می کنند چنان جنایتی در کجای دنیا جریان دارد. چه خون هایی که هر لحظه در کوچه و خیابان های ما به عمد ریخته می شود در برابر حق مسلمی که مردم برای زندگی و آزادی می خواهند و چه شعار زیبایی ؛ زن زندگی آزادی.

مردم دیگر تحمل این نظام قاتل را ندارد آنها دیگر نمی توانند تحمل کنند سایه شوم و خطرناک این نظام بر سر آنها و خانواده هایشان باشد آنها با همه وجود خود به میدان آمدند تا اعتراض خود را به گوش همه مردم جهان برسانند این اعتراض ها مثل تمامی اعتراض های گذشته در ایران نیست که با چند کشته ‌و زخمی خاموش شود صدای این اعتراض تا ابد خاموش نمی شود.

ما بعد از سال 88 هم وطن شدیم بعد از دی ماه 96 همشهری شدیم بعد از آبان 98 هم زبان شدیم بعد از سقوط هواپیمای 752 همدرد شدیم و سرانجام در شهریور 1401 خانواده شدیم!

به امید صبح آزادی …..