خانواده شریفه محمدی: حکم او حکم اعدام تمام فعالان مدنی است

بی بی سی

خانواده شریفه محمدی حکم اعدام این فعال کارگری را «حکم اعدام علیه تمام فعالان مدنی» در ایران می‌دانند.

ویدا محمدی دخترعمه شریفه محمدی به بی‌بی‌سی فارسی گفت: «خانواده شوکه است، خشمگین است اما تسلیم این حکم ظالمانه نخواهد شد.»

روز گذشته دادگاه انقلاب رشت شریفه محمدی عضو پیشین «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» را به اعدام محکوم کرد.

ویدا محمدی گفت: «مادر شریفه هنوز حکم را نمی‌داند و سیروس فتحی، همسرش تلفنی حکم را به او اطلاع داد، نخستین واکنش شریفه نگرانی درباره فرزند نوجوان و مادرش بود.»

شعبه یک دادگاه انقلاب رشت شریفه محمدی را برای اتهام «بغی» مجرم شناخته و به اعدام محکوم کرده است. دادگاه برای اثبات این اتهام، «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» را به سازمان کومله منتسب دانسته است.

اتهام «بغی» در قانون مجازات اسلامی ایران به معنای قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی است.

ویدا محمدی در این باره به بی‌بی‌سی فارسی گفت: «شریفه حتی یک اسلحه در عمرش ندیده است چه برسد به اینکه به بغی و قیام مسلحانه متهم شود.»

حدود دو هفته پیش سیروس فتحی نیز که خود فعال کارگری است و از زمان بازداشت فعالانه پیگیر پرونده همسرش بود،‌ ۹ روز بازداشت شد.

شریفه محمدی کیست؟

شریفه محمدی متولد میانه در آذربایجان شرقی است.

شریفه محمدی فارغ التحصیل نقشه‌برداری است و در سال‌های اخیر هم در شرکت ساختمانی مشغول به کار بوده است.

او ۲۰ سال پیش، پس از ازدواج از تهران به رشت رفت و در آنجا مشغول به کار شد.

ویدا محمدی درباره این فعال کارگری می‌گوید «او یک زن است. یک مادر است، یک انسان عدالتخواه و به شدت بین فعالیت صنفی و کارگری و فعالیت سیاسی و حزبی تفاوت قائل بود.»

به گفته ویدا محمدی، شریفه محمدی از سال ۱۳۹۰ دیگر عضو کمیته هماهنگی کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری نبود.

کمیته هماهنگی کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری چیست؟
کمیته هماهنگی ایجاد تشکل‌های کارگری در فروردین ۱۳۸۴ اعلام موجودیت کرد.

محسن حکیمی، بهروز خباز، محمود صالحی و بهرام دِزکی، بنیان‌گذاران این کمیته و از جمله فعالان سیاسی و کارگری شناخته‌شده ایران بودند.

کمیته هماهنگی برای اعلام موجودیت خبر تشکیل شدنش را به برخی از رسانه‌های داخلی ارسال کرده بود.

در این مدت فعالیت‌های کمیته هماهنگی ایجاد تشکل‌های کارگری علنی بود.

در سال ۱۳۸۷ به دنبال اختلاف نظر، شماری از اعضا از کمیته هماهنگی جدا شدند.

در نهایت شماری از اعضا با عنوان جدید «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» فعالیت را ادامه دادند.

از میانه دهه ۹۰ شمسی با شدت گرفتن اعتراضات کارگری در ایران، نهادهای مستقلی در ایران بیش از پیش فعالیت‌های خود گسترش دادند.

حکومت ایران می‌گوید کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری به حزب کومله (حزب کمونیست ایران) وابسته است.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری انتساب آن به تشکیلات خارج از کشور را «بهانه‌ای برای سرکوب فعالان اجتماعی و تشکل‌های کارگری» توصیف کرده است.

حزب کومله هم در بیانیه‌ای عضویت شریفه محمدی و همچنین این تشکل کارگری را به خود تکذیب کرده است.

تشدید برخورد با فعالان کارگری در سال‌های اخیر
اعلام حکم اعدام برای شریفه محمدی واکنش‌های گسترده‌ای در پی داشته است.

در سال‌های اخیرا احکام سنگینی علیه فعالان کارگری صادر شده اس، اما دستکم از پایان دهه ۱۳۶۰ به بعد صدور حکم اعدام علیه یک فعال کارگری اقدامی کم‌سابقه است.

در یک دهه گذشته جنبش کارگری و نهادهای مستقل صنفی در ایران بارها اعتصابات و اعتراض‌های موفقی را سازمان داده‌اند.

اما پس از اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ به بعد، برخورد دستگاه‌های امنیتی و قضایی ایران با اعتراض مستمر کارگران در استان‌های مختلف تشدید شده است.

حکومت تشکل‌های مستقل کارگری را که زیر چتر شوراهای اسلامی کار قرار نمی‌گیرند زیر فشار قرار می‌دهد.

در سال ۱۳۹۸ پس از فراخوان‌‍‌های مستمر برای تجمع و اعتصاب در یک سال قبل از آن، سرانجام تشکل‌های مستقل کارگری توانستند در روز کارگر سال ۱۳۹۸، تجمعی چشمگیر برگزار کنند.

اما معاون امنیتی انتظامی وقت وزارت کشور در آستانه روز کارگر از پیش هشدار داده بود که نباید گذاشت تجمع‌های کارگری به خیابان کشیده شود.

با این وجود عملا در روز کارگر سال ۱۳۹۸، دو تجمع برگزار شد، یکی بدون مجوز و به دعوت تشکل‌های مستقل و دومی با مجوز و در مقابل وزارت کشور؛ نشانه‌ای از اینکه تشکل‌های نزدیک به دولت از جمله شوراهای اسلامی کارگران دیگر چون گذشته نمی‌توانند به تنهایی کارگران را نمایندگی کنند.

البته ده‌ها نفر از شرکت‌کنندگان در تجمع نهادهای مستقل بازداشت شدند، که برخی از آنها هنوز در زندانند.

در این سال‌ها از سویی فعالان جنبش معلمان، بازنشستگان و کارگران هم برای حداقل دستمزد و هم در خواست آزادی تشکل‌های صنفی یک‌صداتر شده‌اند، اما از سوی دیگر در بستر تظاهرات ضدگرانی و گسترش جو امنیتی، شدت عمل حکومت در قبال اعتراض‌های صنفی نیز تشدید شده است.

از نمونه‌های این تغییر رویکرد می‌توان به روز معلم سال ۱۴۰۱ اشاره کر، که وزارت اطلاعات ایران، از چند روز پیش از روز معلم، سعی داشت تا شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان و کانون صنفی معلمان را به بیگانگان و سرویس‌های خارجی منسوب کند و این تشکل‌ها را غیرقانونی خوانده بود.

در نهایت، حکومت ایران با بازداشت سسیل کولر، عضو فدراسیون آموزش و فرهنگ سندیکای نیروی کار فرانسه و همسرش، آنها را به جاسوسی و تشویق فعالان کارگری و معلمان ایران متهم کرد.

در پی همین بازداشت‌ها بود که بار دیگر رضا شهابی، عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی و شماری دیگر بازداشت شدند و احکامی سنگین دریافت کردند.

حال حکم اعدامی برای شریفه محمدی صادر شده که حتی از احکام طولانی قبلی فعالان کارگری نیز سنگین‌تر است.