خاوران، ای بهشت سبز انسان باوران – فریبرز پویا

مندرج در ژورنال شماره ۸۱۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

به گزارش خانواده  بزرگ خاوران روز جمعه دوم  شهریورماه ۱۴۰۳، هم‌زمان با سالگرد اعدام‌های دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در دهه ۶۰، عده‌ای از خانوادگان در برابر گورستان خاوران جهت بزرگداشت یاد عزیزانشان حضور به هم رساندند،.

خانواده‌های این عزیزان با درِ بسته و حضور مأموران نظامی و امنیتی روبرو شدند که جهت جلوگیری از حضور آنان بر سر گورهای دسته‌جمعی و یادآوری این صحنه جنایت آمده بودند. خانواده‌ها در اعتراض، با اقدام به قراردادن عکس جان‌باختگان و گل‌باران آنها در برابر درِ بسته خاوران اراده خود را در برگزاری یادبود و حفظ و نگه‌داشتن آثار  جنایات جمهوری اسلامی در سال‌های ۶۰ و ۶۷ تا دادخواهی و به محاکمه کشیدن مسئولین کامل این جنایات تأکید کردند.

با اینکه مأموران امنیتی تلاش کردند عکس‌ها را بردارند و گل‌ها را پراکنده کنند، خانواده‌ها با سرود خاورانِ پروانه میلادی و آفتابکاران جنگل کارِ زنده‌یاد سعید سلطانپور که در همان خاوران به خاک خفته است مراسم خود را به پایان رساندند.

مأمور بدنام و امنیتی مسعود مؤمنی در برابر خانواده‌های جان‌باختگان تأکید داشت اینجا خبری نیست، چرا جمع شده‌اید و با تهدید تلاش می‌کرد با ترساندن خانواده‌ها انتشار عکس و خبر این تجمع در مدیای اجتماعی منتشر نشود.

بیش از چهل سال جنبش عدالت‌خواهانه خانواده‌های خاوران ثابت کرده است که تعقیب قضایی، بلدوزر و خاک‌برداری و دیوارکشی و تلاش برای محو آثار جنایت، دوربین مداربسته و حضور پلیس و امنیتی‌ها جلودار نیست.

این بغض خاوران که در سینه جامعه ایران است، بغضی که تقاطع جنایت اسلامیون علیه بشر و عدالت‌خواهی جامعه ایران است تنها در صحنه دادگاه‌های علنی برای بررسی جنایات قرن است که می‌ترکد و جامعه ایران به این شکل آرامش پیدا خواهد کرد.