خشم، قوه قضاییه و تناقض ها

یادداشت روز

روزنامه ی همشهری در شماره دوشنبه ۱۶ بهمن، ستادی را معرفی کرد که در نوع خود، جالب است. ” ستاد ملی صبر” ! که در قوه ی قضاییه تشکیل شده است و بنا به گفته ی دبیر این ستاد، هدف ستاد؛ ترویج فرهنگ و روحیه ی صلح، بخشایش و گذشت! است.

قوه قضاییه ای که از پوست تا استخوانش را حبس و شکنجه و شلاق و اعدام در بر گرفته است، برای رد گم کردن جنایت هایی که علیه مردم انجام داده است، ستاد بی مسمایی را درست کرده است.

قوه قضاییه ای که جز ترویج خشم و خشونت و کینه و دشمنی و انتقام و قطع کردن دست و در آوردن چشم و ترویج قصاص و بقیه جنایت ها، کاری نکرده است و نمی کند. قوه ی قضاییه ای که سازمان زیر مجموعه اش یعنی پزشکی قانونی اعلام کرده است： “در ۹ ماهه ی اول سال ۱۳۹۶ تعداد ۴۲۸ هزار و ۴۵ نزاع به ثبت رسیده است” و رییس پلیس آگاهی اعلام کرد：” حدود ۷۰ درصد نزاع های آنی( بدون مقدمه) منجر به قتل با سلاح سرد می شود”، با این نوع ستادسازی ها، خودش را گول میزند. این اعترافات که فقط بخشی از فجایع جامعه را اعلام میکند، چند نکته در خود دارد：

نکته ی اول اینکه : چرا جامعه در خشم و نزاع غوطه می خورد؟

چون که در فقر و گرسنگی و اعتیاد و ناچاری و تن فروشی  و گورخوابی و خودکشی و ایدز و جرم و جنایت و رفتارهای غیر انسانی غرق شده است.

جامعه ای که عامل اصلی این همه بلا ها و مصیبت هایش از روابط و مناسباتی سرچشمه می گیرد که  باعث و بانی اش عملکرد سران رژیم و اعوان و انصارش است و همین خودشان این وضعیت را بوجود آورده و تحمیل کرده اند.

آمارها نشان می دهند که ایران تحت حاکمیت جمهوری قتل و غارت اسلامی، جزو غمگین ترین و در عین حال جزو عصبانی ترین کشورهای دنیاست. طبیعی است که در این شرایط و موقعیت تحمیل شده، بیشترین درگیری ها و دعوا ها و خشم و خشونت را داشته باشد. مردم، خشم و خشونت را از قوه ی قضاییه و احکام و زندانش یاد می گیرند. از سنگدلی های قضات و مجریان جنایتکار احکام بیدادگاه ها تاثیر می گیرند. از برپا کردن صحنه های شنیع اعدام در ملا عام است که خشونت و قتل به جامعه پمپاز شده و به امری عادی تبدیل می شود.

نه رییس قوه ی قضاییه، نه رییس ستاد ملی صبر! و نه رییس پلیس ناجا-هیچکدام شان- راست نمی گویند. این ها سعی دارند ذهن جامعه را با علت های بسیار ریز و سطحی خشم و خشونت مشغول کنند.

نکته ی دوم – نزاع های آنی و بدون مقدمه ی منجر به قتل با سلاح های سرد که بر اساس گفته ی رییس پلیس ناجا بیش از ۷۰ درصد نزاع ها به آن ختم می شوند، اولا خود بیانگر نا امنی اجتماعی است. و در ثانی اعتراف دیگری است مبنی بر این که تقریبا اکثر قتل ها بدون مقدمه و بدون نقشه ی قبلی و غیر ارادی و ناگهانی است. تناقض در همین جاست،  که برای اکثر این قتل های تصادفی و ناگهانی، قوه ی قضاییه و قضات و فقه پوسیده و آدمکشش، مجازات! اعدام  صادر می کند.

قتلی بدون مقدمه و بدون نقشه ی قبلی و در مقابلش؛ مجازاتی با مقدمه و نقشه ی از پیش تعیین شده !

تناقض در این جاست. همین تناقض است که ثابت می کند اعدام ، قتل عمد دولتی است.

با این اعترافات مسوولان جمهوری اسلامی نمی توان و نباید انتظار داشت که رسم آدمکشی شان بر افتد. مردم به خوبی دریافته اند که این حکومت پلید و ضد بشری را با همه ی جک و جانورش و با تمامی جنبه ها و جناح هایش باید جارو کرد و به زباله جان تاریخ سپرد.

۱۶ بهمن ۱۳۹۶ – پنجم فوریه 2018