خطر جانی در مراکز درمانی! ناصر شیشه‌گر

مندرج در ژورنال شماره ۸۲۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی تهران اعلام کرد که تنها ۵۲ بیمارستان از ادارۀ آتش‌نشانی تهران تأییدیه ایمنی گرفته‌اند و در حال حاضر ۱۲۵ بیمارستان جزو ساختمان‌های پرخطر به شمار می‌روند. به گفته مدیرعامل این سازمان این ساختمان‌ها باتوجه‌به قدمتشان باید هرچه زودتر نوسازی شوند، اما ۵۰ درصد این بیمارستان‌ها که دولتی هستند بودجه ندارند و بیمارستان‌های خصوصی نیز که درآمدهای هنگفتی دارند به ایمن‌سازی مراکز خود بی‌اعتنایی می‌کنند.

به‌این‌ترتیب، در نظام اسلامی بیمارستان‌ها به مکان‌هایی مبدل شده‌اند که به علت فرسودگی و وضع خراب ایمنی ساختمان آنها، وقتی که بیمار وارد آن می‌شود باید خیلی شانس داشته باشد که جانش را از دست ندهد! این شمه‌ای است از اوضاع ایمنی بیمارستان‌ها در پایتخت کشور.

حکومت اسلامی باعث‌وبانی وضعیت فاجعه‌بار حوزۀ سلامت و بهداشت در ایران است. این حکومت، آگاهانه و قدم‌به‌قدم، از خود در قبال مردم سلب مسئولیت کرد و به‌موازات آن به تخریب بخش عمومی پرداخت تا عرصه برای تاخت‌وتاز سرمایه‌گذاران و شرکت‌های خصوصی باز شود. به‌این‌ترتیب، حوزۀ خدمات درمانی، خصوصی و عرصۀ تازه‌ای برای کسب سود شد. کار به جایی رسید که حتی اندام‌های بدن نیز مبدل به کالای تجاری شد. برای نمونه، فقط با سودهای کلانی که مافیای دارو و سلامت در طی سال‌های اخیر به جیب زده است، می‌شد جان ده‌ها هزار نفر را نجات داد و صدها مرکز درمانی برای حفظ سلامتی مردم دایر کرد.

یک برنامه اصولی و انسانی در زمینه تأمین سلامت عمومی و درمان ایجاب می‌کند که این حوزه فوراً از حیطۀ تجارت و سوداندوزی خارج شود و به طور رایگان در خدمت رفع نیازهای درمانی شهروندان قرار گیرد. برخورداری از طب و خدمات پزشکی مناسب و رایگان و در دسترس حق همۀ شهروندان است و این باید بدون هیچ اما و اگری اجرایی شود. وضعیت مراکز درمانی و امکانات و تجهیزات آنها باید مطابق آخرین دستاوردهای علمی و پزشکی فوراً بهبود یابد و بودجه لازم به این امر اختصاص داده شود.

برای تحقق این منظور باید با اعتراضات گسترده به وضعیت فاجعه‌بار درمان و با حمایت قاطع از مبارزۀ پرستاران، جنبش توده‌ای قدرتمندی به راه انداخت. جنبش‌های پیشرو از جنبش کارگری تا سایر جنبش‌ها و فعالین آنها می‌توانند نقش مهمی در شکل‌گیری چنین جنبشی برای تحمیل خواست‌های خود در زمینه درمان شکل دهند.