دروازه جهنم با نگهبانانی بی‌رحم برای کولبران- نسان نودینیان

مندرج در ژورنال شماره ۷۵۷ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

“هر راهی کە بەذهنم می‌رسید امتحان کردم. با وجود فقر و مشکلات بسیار تحصیلاتم را بە اتمام رساندم، اما ثمری نداشت. مغازه باز کردم. کارگری کردم. اما همیشە پشت در بستە ماندم. از قدیم گفته‌اند: “خدا گر ز حکمت ببندد دری/ ز رحمت گشاید در دیگری”. اما انگار خدا تنها در کولبری را بە روی ما باز گذاشتە است. بە نوعی درهای جهنم را با نگهبانانی بی‌رحم.”

این‌ها گفتەهای ژیلوان است، جوانی سی سالە کە فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد رشتە حقوق است. او می‌گوید، بە دلیل “فقر و نبودن موقعیت شغلی” مجبور شدە بە کولبری روی بیاورد. اهل یکی از روستاهای سقز است و در منطقه مرزی “هەنگەژال” بانه مشغول بە کولبری است.

آژانس خبری “کردپا” نهم خرداد، در گزارشی اعلام کرد که از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون، ۱۷ کولبر در استان‌های شمال غربی و غرب ایران کشته شده‌اند که ۶ تن از آنان زیر ۱۸ سال سن داشتند. این آژانس خبری همچنین گفت که در مدت ۷۰ روز، بیش از ۸۰ کولبر نیز زخمی شده‌اند.

بر اساس آمار شاخص فلاکت در سال ١۴٠٢، بعد از استان یزد، استان‌های کرمانشاه، کردستان، لرستان و چهارمحال و بختیاری از بالاترین سطح شاخص فلاکت در ایران رنج می‌برند.

مردم کردستان در میان استان‌های یزد، کرمانشاه، لرستان و چهارمحال‌وبختیاری یکی از محروم‌ترین استان‌ها در ایران هستند و یک راه زنده‌ماندن بخشی از مردم کردستان اجبار در کولبری است. راه‌حل حکومت در مقابله با کولبران کشتار کولبران است.

سریال مرگبار کشتن و زخمی‌شدن کولبران باید جواب محکمی بگیرد. باید کارزار و اقدامات مؤثر برای نجات کولبران را شروع کرد. جمهوری اسلامی مسئول کشتن و جان‌باختن کولبران است. مردم  بیکاری و ستم و تبعیض را نمی‌پذیرند! صدها هزار نفر در کردستان بیکارند و خواهان بیمه بیکاری و تأمین معیشت هستند. مردم رفاه و زندگی می‌خواهند و قصد کوتاه‌آمدن ندارند.

راه‌حل پایان‌دادن به کولبری و بیکاری و استثمار و دستیابی به زندگی و کرامت انسانی، سرنگونی جمهوری اسلامی و پایان‌دادن به سیستم چپاول و بردگی مزدی است. باید تلاش کنیم؛ کشتن و زخمی‌کردن کولبر و سوخت بر در صفوف اعتراضات کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و معلمان جا باز کند و خواهان توقف حملات مرگبار به کولبر و سوخت بر شویم. تجربه اعتصاب و تجمعات در شهرهای جوانرود، مریوان و سقز در دفاع از کولبران را باید الگو شود.