در اعتراض به مرگ شلیر رسولی، مردم قهرمان مریوان و سنندج به میدان آمدند

مرگ دلخراش شلیر رسولی در مریوان هنگام فرار از تجاوز توسط یکی از اراذل و اوباشی که در پناه ارگانهای حکومت حاشیه امن دارند و دستشان برای هر جنایتی باز است، موجی از اعتراض ایجاد کرد. جمعیت کثیری از مردم مریوان در روز مرگ او به خیابان آمدند و مراسم تشییع جنازه او را به یک راهپیمایی سیاسی اعتراضی تبدیل کردند.

روز بعد از آن تعدادی از زنان و مردان آزاده سنندج دست به تجمع زدند و با پلاکاردهایی که در دست داشتند و بیانیه ای که قرائت کردند، انگشت اتهام را بطرف قوانین ضد زن و زن ستیزی حکومت گرفتند و به ریشه های این فاجعه و فجایع مشابهی که هر روز علیه زنان اتفاق می افتد حمله کردند. «بیحقوقی زنان عامل تجاوز و قتل ناموسی و خودکشی است، دست ناموس پرستی از زندگی زنان کوتاه و آزادی زن معیار آزادی جامعه است» از جمله پلاکاردهای این تجمع بود.

انجمن صنفی معلمان مریوان در بیانیه ای اعلام کرد که «تراژدی قتل شلێر در متن یک ساختار بیمار و ویرانگر اتفاق افتاد، و هر تلاشی برای التیام این درد تا زمانی که این سازوکارهای سرمایه‌دارانه و نرینه‌محوری هم‎دست و هم‎پیمان آن را نشانه نگیرد، هیچ راه برون رفتی پیدا نخواهد شد. در این بیانیه به دولتی اشاره شده که «به شکل سیستماتیک فقر، نابرابری، تبعیض و زن ستیزی را ترویج می‌کند و با نهادهای قانونی و آموزشی و تبلیغاتی‌اش این نابرابری‌ها را روزانه مهر و امضا می‌کند. تمام سازوکارهای حقوقی، قانونی به گونه‌ای طراحی‌ شده‌اند که زن‌کشی را فعالانه ترویج می‌کنند و هنجارهای اجتماعی حاکم بر بخشی از جامعه در قالب ناموس پرستی و پاکدامنی دقیقا امتداد این سازوکارهای حقوقی و سیاسی نرمحور و زن ستیز هستند».

هشت نهاد مردمی مریوان نیز در بیانیه ای به اراذل و اوباشی اشاره کردند که «در پناه حاشیه امنیتی و انواع وابستگی هایشان، جسارت تعرض به جنگل‌ها، محیط زیست و منابع طبیعی را داشته اند، همچنین تعدادی از آنها به تجمعات قانونی معلمان در سال جاری در دفاع از حقوق خود وحشیانه تعرض نمودند و در اغلب موارد آنها در پناه قوانین ضعیف و ناکارآمد و انواع وابستگی ها، همچنان به جنایات خود ادامه داده و هر از چندگاهی از مریوان و مردم مبارز ان قربانی می گیرند. نباید فراموش کرد که دلیل اصلی و بنیادین قتل شلێر ساختارهای ویرانگر سیاسی- اقتصادی هستند که نرینه‎محوری، مردسالاری، لات و لمپن پروی از اجزای ارگانیک آن هستند، ساختارهایی که فقر و تباهی و ویرانی را تولید و بازتولید می‌کنند و سرکوب، به حاشیه‌راندن، بی‌قدرت سازی و ناتوان سازی زنان از سازوکارهای اساسی آن است برای نگهداشتن نظم حاکم، نظمی که از بیخ و بنیاد غیرعادلانه، غیراخلاقی و ویرانگر است». در این بیانیه ها از مردم و تشکل های حق طلب و آزادیخواه خواسته شده است که به وجود تبعیض علیه زنان و ناامنی جامعه برای آنان از تمام ظرفیت ها استفاده کنند.

این بیانیه ها، این تجمعات و خشمی که در پس همه اینها وجود دارد، بیانگر جامعه ای بپاخاسته، روشن و مصمم است که با سرکوب و بگیر و ببند نمیتوان جلویش را گرفت. جامعه ای که فرهنگ و رسوم ارتجاعی اسلامی را عقب رانده و قطبی قدرتمند در مقابل حکومت و مقدسات ضد انسانی اش شکل داده است.

حزب کمونیست کارگری به مردم آزاده مریوان و سنندج و همه تشکل ها و فعالینی که در شکل دادن به این فضا نقش ایفا کرده اند درود میفرستد و دست همه کسانی را که برای تحقق آزادی زن و رهایی جامعه از شر بختک اسلامی سرمایه با همه لمپنیسم و مردسالاری و ارتجاع آن مبارزه میکنند میفشارد. حزب کمونیست کارگری چون همیشه با تمام امکانات خود همراه و همگام مردم مریوان و سنندج است و از مردم همه شهرهای کردستان و همچنین سراسر ایران دعوت میکند تا بهر شکل که میتوانند در رابطه با مرگ شلیر رسولی به جمهوری اسلامی و قوانین ضد زن آن اعتراض کنند و از مبارزات مردم سنندج و مریوان حمایت کنند.

حزب کمونیست کارگری ایران

۲۰ شهریور ۱۴۰۱، ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲