روزنه rowzane خبری – تحلیلی
انترناسیونال 779
در چند روز گذشته (از اواخر مرداد تا سوم شهریور ماه ٩٧) مردم شهرمریوان جلوه های شکوهمند و رادیکال اعتراض به حکومت اسلامی را تجربه کردند.
اعتراضات مردم شهر مریوان بر بستر شرایط سیاسی و اعتراضی در سطح سراسری قابل درک و تعمیم است. دنیا از ٧ دی ١٣٩۶ اعتراضات کوبنده مردم در بیش از ١٠٠ شهر در ایران را دید. صدها صحنه زنده از اعتراضات توده ای مردم علیه بیکاری، گرانی، فقر و فساد حاکمان حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی در اشکال زدو خورد، رو در رویی و جنگ مردم عاصی علیه نظام حاکم در خیابانها دیده شد! چشمهای مردم اینبار به میلیونها نفر از ساکنین زن و مرد معترض در ایران دوخته شده.
از دی ماه ٩٦ تاکنون شهرها در سطح سراسری در اعتراض دائمی قرار گرفته اند. زنجیره ای از اعتراضات کوبنده در ده ها شهر دامنه اعتراضات را وسیع و گسترده کرده است. آرزوهای مردم رنجدیده و سرکوب شده اینبار تبدیل به امید به سرنگونی جنایتکارترین رژیم فاشیست اسلامی شد! آرزوی های شیرین مردم در جامعه با صدای اعتراضات کوبنده و مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای به منازل مردم، بخیابان و در قلب میلیون ها نفر نشست!
در شهرهای کردستان مریوان، بانه، سقز، جوانرود، سنندج و… در یکسال گذشته ما اعتراضات توده ای علیه بیکاری، نا امنی جاده ها، علیه تردد تانکرهای سنگین، علیه جنگل خواری و آتش زدن جنگلها، علیه اعدام و دستگیری را تجربه کرده ایم. ما شاهد برگزاری چندین تظاهرات خیابانی و مارشهای توده ای کارگران بیکار بوده ایم. ما یکی از بزرگترین و طولانی ترین اعتصابات توده ای در شهرهای بانه، جوانروز، مریوان، سردشت و پیرانشهر را تجربه کردیم. ما دیدیم که اعتصاب نهادهای حکومتی را فلج کرد، مزدوران بیت رهبری و فرماندهان حکومت اسلامی در مقابل دادخواهی و حق طلبی کارگران بیکار زانو زدند. ما در ٢٩ مرداد اعتراضات خیابانی مردم شهر مریوان را تجربه کردیم که متحدانه جمعیت زیادی از مردم به ويژه زنان و جوانان مریوان به ساختمان شهرداری حمله کردند و درب آنرا به آتش کشیدند. جوانان مریوان شعار می دادند: شهرداری لعنتی تا کی بی مسئولیتی. جوانان خشمگین و به ویژه زنان شعار می‌دادند: مسئولین بی‌غیرت، استعفا استعفا. مردم معترض تعداد زیادی از زباله ها را به نشانه اعتراض در مقابل فرمانداری این شهر آتش زدند. بحران زباله در مریوان با اعتراضات گسترده مردم به بحران حاکمیت و نهادهای حکومتی تبدیل شد.
شهر مریوان هنوز در تب و تاب اعتراض به بحران زباله (اعتراض به جمع آوری نکردن زباله ها) بودند، که حادثه دلخراش آتش سوزی در روز ٣ شهریور در اطراف مریوان و روستاهای “سله سی” و “پیله” بوقوع پیوست. جمعی از مردم محلی، فعالان زیست محیطی در کنار جنگلبانان برای مهار آتش سوزی تلاشهای فداکارانه ای را انجام دادند. چهار نفر از فعالان زیست محیطی مریوان هم در جریان تلاش برای خاموش کردن آتش سوزی جنگل جان خود را از دست داده اند و تعدادی نیز مصدوم شدند. در این حادثه دلخراش ٤نفر (١ـ شریف جاجور ٢ـ امید کهنه پوشی ٣ـ محمد پژوهی ٤ـ رحمت حکیمی نیا) جان خود را از دست دادند. شریف باجور یکی از فعالین شناخته شده محیط زیست بود. کشته شدن این ٤ نفر بویژه طبق اطلاعاتی منتشر شده که آتش سوزی جنگلهای روستاهای “سله سی” و “پیله” توسط توپ باران سپاه انجام شده، دامنه اعتراض و تظاهرات را علیه حکومت اسلامی وسیعتر کرد. با پخش خبر جانباختن ٤ نفر از فعالین زیست محیطی و کارمندان منابع طبیعی، جمعیت وسیعی در شهر مریوان دست به تظاهرات زدند. در٤ شهریور در مراسم گرامیداشت شریف باجور جمعیت وسیعی از شهرهای کردستان و در سطح سراسری، بویژه از مناطق زلزله زده شهر و روستاهای تویسرکان و کرمانشاه، فعالین مدنی و فعالین محیط زیست، فعالین کارگری شرکت کردند. در مراسم خیابانی شهر مریوان شعارهای رادیکال آنها برای نان، کار آزادی و علیه استثمار و سرکوبگری حکومت اسلامی و در دفاع از آزادی زندانیان سیاسی، جلوه هایی نوینی از اعتراض بحکومت اسلامی را مردم تجربه کردند.
در میان جان باختگان آتش سوزی ٣ شهریور شریف باجور از فعالان شناخته شده محیط زیستی و از اعضای هیئت مدیره انجمن سبز چیا جان خود را از دست داد. شریف باجور بارها در ارتباط با فعالیت‌ها و اقدامات محیط زیستی خود مورد بازداشت و بازجویی توسط نهادهای امنیتی قرار گرفته بود. شریف با جور با انجام یک اقدام ابتکاری درست یکسال قبل در شهریورماه ١٣٩٦ از مریوان تا تهران بیش از ٦٠٠ کیلومتر دوچرخه سواری را در حمایت از کولبران رکاب زد. این اقدام ابتکاری او مورد توجه تعداد زیادی از فعالین محیط زیست و مردم را به جنبش مردمی طرفداری از ارزشهای محیط زیست جلب کرد.
در شهرهای کردستان، تحرک های اعتراضی و تظاهراتهای مبارزاتی بدلیل حضور گسترده نهادهای مردمی، انجمن های زیست محیطی و طیف بسیار گسترده فعالین کارگری، زنان و معلمان با اوج گرفتن اعتراضات، توده ای و رادیکال است. بی دلیل نیست که در مراسم گرامیداشت شریف باجور ده ها نفر از فعالین و مردم زلزله زده، طیف های وسیعی از فعالین کارگری و کودکان و فعالین زیست محیطی به صف تظاهرات و مبارزه اعتراضی در ٤ شهریور ماه می پیوندند. در جریان اعتراضات دو سال قبل به جاده های نا امن طیف وسیعی از فعالین اجتماعی و بویژه فعالین انجمن های زیست محیطی و فعالین کارگری و معلمان تاثیرات مهمی در این اعتراضت داشته اند.
نهادهای مردمی و انجمن های زیست محیطی ، شحصیتهای شناخته شده در کردستان و بویژه در مریوان نقطه قدرت مهم جنبش اعتراضی و نقطه قدرت خواستهای ماگزیمالیستی و تعرضی هستند. حکومت اسلامی همواره ار شیوه های گوناگون سرکوب و اقدامات تروریستی و دستگیری در تلاش بوده تا فعالیتهای این سنگر مهم اجتماعی را محدود، کند. هوشیاری بالا و دفاع از این دستاورد مهم اجتماعی ــ مبارزاتی در شرایط کنونی مهم هستند.
و در هر قدم، با پیشروی و برپایی هر اعتراض و تظاهراتی، بالاخره این سوال مطرح میشود که چه باید کرد! مسیرهای پیشروی بیشتر و قدرتمندتر را چگونه باید تعریف کرد! جواب خیلی سر راست و شفاف است!
بر بستر شرایط سیاسی کنونی یکی از مبرمترین اقدامات تلاش آگاهانه برای ایجاد تشکل های مردمی در شکل شوراهای اعتراضی یا شورای های مردمی در محلات و شهرها است.
خلع سلاح نهایی و ساقط کردن قدرت حکومت اسلامی در گرو سازمانیابی توده ای مردم است. زمینه های عینی برای اقدام مستقیم مردم فراهم است.
٥ شهریور ١٣٩٧
٢٧ آگوست ٢٠١٨
