در حاشیه اخبار کارگری

نان قوت اول مردم است. با گران شدن مواد غذایی(انواع گوشتها) و خواربار طی جند سال گذشته مصرف نان بالا رفته، و وابستگی مردم بخرید نان بیشتر شده! در خانواده های کارگری و کم درآمد سهم نان و مواد اولیه بیشتر از خانواده های پردرآمد و ثروتمند است. به همین دلیل گرانی نان پیامدهای سنگینی برای دولت و حکومت اسلامی دارد.

دولت روحانی سیاستهای اقتصاد مقاومتی خامنه ای را گام بگام پیش برده، تحت نام “تکیه به مردم” که شاه کلید اقتصاد مقاومتی برای غارت و به تباهی کشاندن مردم است، فشار اقتصادی کمرشکنی را به چندین میلیون نفر از کارگران و کارکنان، تحمیل کرده اند.

دولت روحانی ادامه دهنده سیاست اقتصاد ریاضتی دولت های نهم و دهم احمدی نژاد است. دولت احمدی نژاد اما با پروژه “هدفمندی یارانه” حملات وسیع و پردامنه ای را به زندگی کارگران و کارکنان جامعه شروع کرد. ریاضت کشی اقتصادی که دولت “رفسنجانی” با گسترده کردن خصوصی سازی ها شروع کرده بود، در دولت های احمدی نژاد با اجرای عملی «هدفمندی یارانه ها» ادامه داده شد، نتیجه؛ فقر و فلاکت بی شائبه ای را با افزایش گرانی و تورم به چندین میلیون نفر از مرم کارکن تحمیل کردند. به همین دلیل در اواخر کار دولت دهم صندوق بین المللی پول طی گزارشی از عملکرد دولت تقدیر کرد. این تقدیر نشانه مشغله های صندوق بین المللی پول برای آینده و برای دولت یازدهم(حسن روحانی) بود. سالهای مدیدی است که صندوق بین المللی پول از بیشتر کشورهای دنیا و از جمله دولت حاکم در ایران میخواهد که خود را با سیاستهای اقتصادی این صندوق هماهنگ کنند. تحمیل ریاضت کشی اقتصادی با زدن مزایای رفاهی کارگران از جمله پایین آوردن میزان دستمزدها، کم کردن مزایای دوره مرخصی و بیمه های اجتماعی و پایین نگه داشتن حقوق و مزایای بیمه بیکاری و افزدون میلیونی بیکاری از اهم نتایج مستقیم سیاست های صندوق بین المللی پول میباشد که بنا به ارزیابی اخیر، جمهوری اسلامی هم توانسته خودش را با آن تطبیق کند. در دوره هشت سال رییس جمهوری احمدی نژاد سیاست ریاضت اقتصادی با اجرای طرح “هدفمندی یارانه ها” به اجرا در آمده است. گرانی و پایین آمدن قدرت خرید کارگران و ناتوانی مفرط کارگران در تامین معاش، در نتیجه اعمال این سیاست است

فروردین ماه ١٣٩٣ متن نهایی مصوبه ٧ ماده ای دولت برای تداوم گرانتر کردن حاملهای انرژی منتشر شد. در این مصوبه افزایش قیمت بنزین و گازوئیل قطعی شد، افزایش قیمت بلیط های قطار و اتوبوس و کرایه کامیون هم اعلام گردید و به مرحله اجرایی گذاشته شد.
گرانی حاملهای انرژی پیش درآمد گرانی کالاهای ضروری و مورد نیاز مردم را به دنبال داشت. در سال ٩٣ نان ١٠٠ تومانی تا ٦٠٠ تومان گران شد. بنابر گزارشی که بانک مرکزی ایران طی هفته‌ی اول آبان ماه ١٣٩٦، منتشر کرده است؛ نرخ برخی از اقلام مصرفی با افزیش تصاعدی روبرو بوده است. بر اساس این گزارش قیمت تخم‌مرغ و گوشت مرغ افزایشی ١٥ درصدی را به خود دید. البته سایر اقلامی چون گوشت قرمز، سبزیجات و میوه نیز با افزایش نرخ مواجه شدند.

گرانی مایحتاج مردم امری ادامه دار و ادامه سیاستهای خصوصی سازی و اقتصاد مقاومتی خامنه ای است. دولتهای نهم تا دوازدهم برای راضی نگه داشتن صندوق بین المللی پول و فرمانبرداری از خامنه ای کاری جز به تباهی کشاندن زندگی و معیشت مردم را نداشته اند.

مردم از حکومت اسلامی متنفرند، نارضایتی از این نظام اسنبداد اسلامی در اعماق جامعه است، این روزها وقتی درباره گرانی و از جمله نان و برق و آب صحبت میکنید “انگار که نیشتری به یک تاول چرکین زده‌ای” از هر چی صحبت میکنید بحثی در مورد گرانی بمیان میاید. مردم میگویند؛ برق گران شده، نان گران شده، گوشت، مرغ، لپه، نخود، کرایه ماشین، میوه، خلاصه اینکه دست رو هر چیزی می‌گذاری، گران شده است.
گرانی نان در شرایطی به مردم تحمیل میشود که فقر و فلاکت، بیکاری و بی تامینی اقتصادی در ایران ابعاد بسیار گسترده و وحشتناکی بخود گرفته است. مردم روز به روز فقیر تر میشوند. اکثریت عظیم مردم در زیر خط فقر، حتی با پایین ترین استانداردها، زندگی میکنند. هزاران کودک در خیابانها گرسنه و سرگردانند. بیکاری میلیونی، گرسنگی، و دستمزدهای حقیر و ناچیز که بعضا ماهها نیز پرداخت نمیشوند زندگی کارگران و مردم را به سیاهی و تباهی کشانده است.
حکومت اسلامی بر روی موجی از نارضایتی و اعتراضات هر روز مردم قرار گرفته است.
اعتصاب و تجمع های مداوم در مقابل مجلس اسلامی و نهادهای دولتی توسط کارگران، معلمان، بازنشسته ها، پرستاران و جوانان بیکار بخش قابل توجه از اعتراض میلونی در مقابله با شرایط دهشتناکی است که جکومت اسلامی ایجاد کرده است.

با بالاگرفتن اعتراضات مردم علیه گرانی و از جمله گرانی نان، دولت دوازدهم روحانی عقب نشینی کرد و اعلام کرده اند “نان گران نشده”
عقب نشینی آشکار حکومت اسلامی نتیجه اعتراض مردم به گرانی بویژه گرانی نان و تنفر عمیقی است که مردم از حکومت اسلامی دارند.
حکومت اسلامی از پیامدهای گرانی نان میترسد، اینها در چند سال گذشته با اعتصاب و تجمعات اعتراضی مردم درگیر شده اند. اعتصاب و تجمع و راه پیمایی علیع نظام سرمایه اسلامی را تجربه کرده اند. هر روز در مقابل مجلس اسلامی صف اعتراضی را شاهد هستند.
کارگران و معلمان، بارنشسته ها و جوانان بیکار علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی، گرانی و پایین بودن دستمزدها در سطح گسترده ای ایستاده اند. کارگران و کارکنان زحمتکش ساکت نیستند، در حال مبارزه و طرح خواستها و مطالباتشان، هستند.
زمینه اعتراضات خیابانی علیه گرانی نان فراهم است.

حکومت اسلامی از ترش پیامدهای اعتراض میلیونی مردم فعلا اعلام کرده است که “نان گران نشده” این عقب نشینی نتیجه اعتراض و نارضایتی میلیونی مردم است.

فعالین کارگری و فعالین عرصه های اجتماعی میتوانند نارضایتی به گرانی نان را در اشکال سازمانی به عرصه ای دائمی و رو در رو با حکومت اسلامی، سازماندهی کنند.
پلاکارد و خواست علیه گرانی نان را باید بدست معترضین داد. باید همه جا اعلام شود نان نباید گران شود. باید بگوییم گرانی نان با قیام و اعتراض طبقاتی جامعه روبرو میشود.
٧ آذر ١٣٩٦
٢٨ نوامبر ٢٠١٧