در حاشیه اخبار کارگری

۱ ــ اطلاعیه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران

۲ ــ بهنام ابراهیم زاده بار دیگر به ۶ سال حبس محکوم شد

 

با اتحاد پیروز میشویم

در حاشیه جمعبندی اعتراضات  کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران

 

کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران نوشته اند: «در مسیر سال ۹۷ دستاوردهای درخشانی کسب کردیم:

موسوی قلدر را بیرون انداختیم، مجامع عمومی کارگری را برپا کردیم، مدیران مافیایی را افشا و بیرون کردیم، سهام اکسین را از زیر چوب حراج درآوردیم، پرداخت حقوق‌ها را به روز کردیم، جلوی دست‌اندازی‌ به حق بیمه‌های اجتماعی و تکمیلی‌ را گرفتیم، به ضرب اعتراضمان مواد اولیه را رساندیم، چرخ سه کارخانه را روشن نگه داشتیم و کارخانه را در یک کلام نجات دادیم.»

 

اولین دستاورد و مهم:

جمعبندی دستاوردهای اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران توسط کارگران خود نیز دستاورد نوینی است. این اقدامی هوشمندانه و بخشی از خودآگاهی کارگران است که سنتهای نوینی را به ادبیات کارگری و جنبش کارگری افزوده است. بکارگیری روش و ترند مهمی برای انسجام و سازمانیابی کارگران، برای محکم کردن تشکل مجمع عمومی و شورای اعتراضات کارگران است.

این دستاورد مهم را باید بسط و گسترش داد.

بر بستر شرایط کنونی و با عروج ده ها نفر از رهبران و سخنگویان کارگری جنبش کارگری یک گام بجلو در تعین بخشی رهبران و سخنگوبان فعال را تجربه میکند. دوره مهمی از عروج طبفاتی و سنتهای طبقاتی کارگران شروع شده. با بکارگیری روش هوشمندانه ای که در اطلاعیه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران بکار گرفته شده، ادبیات نوین کارگری بمیدان مبارزه طبقه کارگر اضافه شده است.

  

نکته دوم و قابل توجه در جمعبندی کارگران گروه ملی، اعلام دفاع کارگران از دستاوردهایشان است.    کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران نوشته اند: «… مانند شیر از این دستاوردها پاسبانی خواهیم کرد و برای پیگیری مطالبات بعدی هم حاضریم و عقب نخواهیم نشست». با این سبک کار جنبش کارگری در سطح سراسری اعلام کرده است که مبارزه سترگ، رادیکال و پیگیرانه برای پیشروی های آتی در راه است. آنها اعلام کرده اند که از دستاوردهایشان دفاع میکنند، و برای پیشروی های بعدی و اعتراضات بزرگ آماده هستند.

 

نکته سوم و باز مهم همسرنوشتی طبقاتی کارگران و معلمان در سطح سراسری و  پیوستگی و وصل شدن کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران به کارزار و یا کمپینهای بین المللی و داخل کشوری است که در دفاع از کارگران زندانی و دادخواهی کارگران بویژه اسماعیل بخشی و سپیده قلیان علیه شکنجه در جریان است. کارگران نوشته اند: «به هر سنگری که در جنبش کارگری حمله شود، به کل ما حمله شده. تعرض به اسماعیل بخشی، محمد حبیبی ،جعفر عظیم زاده و دیگر فعالان صنفی دربند همانقدر محکوم است که تعرض به خود ما» با اعلام کیفرخواست عبدی ــ عظیم  زاده در آستانه روز کارگر  سال ۱۳۹۵ علیه امنیتی کردن فعالیت کارگران و معلمان و بخشهای مختلف نهادهای اجتماعی و پیوستن چند هزار نفر به این کمپین و با اعلام کیفرخواست و دادخواهی بخشی ــ قلیان علیه شکنجه، کمپین های کوبنده و بین المللی و داخل کشوری علیه اتهامات امنیتی و شکنجه شروع شده. در اعتصابات سراسری معلمان  در ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۷ و اعتصابات سراسری ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ اسفند ۱۳۹۷ معلمان با خواست آزادی کارگران و معلمان زندانی و آزادی تشکل این کمپین وارد فاز جدید و قدرتمندی شد. پیام کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران پیوستن به این کمپین و فراخوانی است به تمام کارگران و معلمان در سطح سراسری در راه تقویت و پیوستن فعال به آن.

 

جمعبندی؛ اطلاعیه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران، شروع جدید و سنت نوینی است برای جنبش کارگری ایران. سنتی که بر نقطه قدرتهای خود اتکا میکند، دادخواهی طبقاتی و پافشاری بر اعتراض کارگر علیه نظام سرمایه را نمایندگی میکند. این خود درس مهمی برای کارگران نیشکر هفت تیه، پتروشیمی ها، هپکو و هزاران کارگر معدن است که در چند سال گذشته اعتصابات و اعتراضات قدرتمندی را انجام داده اند.

متن کامل اطلاعیه جمعبندی اعتراضات  کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در انتهای این یادداشت آمده است.

 

 

مبارزه ای متحد برای لغو حکم شش سال زندان   بهنام ابراهیم زاده!

 

خبر: «بهنام ابراهیم زاده بار دیگر به ۶ سال حبس محکوم شد. بهنام ابراهیم‌زاده، که روز دوشنبه ۱۳ بهمن‌ماه با سپردن وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده است.»

محکومیت چندباره بهنام ابراهیم زاده به ۶ سال حبس برای کارگران، نهادهای مدافع حقوق کودک خبر تکان دهنده ای است. حکم محکومیت شش سال به  بهنام ابراهیم زاده باید با اعتراض کوبنده کارگران و فعالین کارگری و نهادهای کودکان و مردم درسطح سراسری و خانواده های زندانیان سیاسی جواب بگیرد. حکومت اسلامی را باید بعقب راند، عقب راندن رژیم و مبارزه برای لغو حکم شش سال بهنام ابراهیم زاده را باید سازماندهی کرد.

جای بهنام ابراهیم زاده زندان نیست! بهنام ابراهیم زاده مدافع سرسخت و پیگیر حقوق کارگران و کودکان است. از یاران دلسوز زلزله زدگان کرمانشاه است. بهنام ابراهیم زاده، متولد ۱۳۵۴ در شهر اشنویه و ساکن تهران، فعال کارگری و عضو «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان» است که پیشتر در خردادماه سال ۱۳۸۹ به دلیل فعالیت مربوط به حقوق کارگران و حقوق کودکان کار بازداشت شده بود. بهنام ابراهیم زاده، بعد از ۴ ماه بازجویی در سلول های انفرادی زندان اوین به بند ۳۵۰ این زندان منتقل شده بود. وی در دی ماه سال ۱۳۸۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ۲۰ سال حبس محکوم شد که بعدها این حکم در دادگاه تجدید نظر تهران به ۵ سال کاهش پیدا کرد.  بهنام ابراهیم زاده، در حالی که دوران حبس خود را سپری می کرد مجددا با پرونده‌ دیگری مواجه شد. در سال ۱۳۹۳ با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع، تبانی و اقدام علیه امنیت ملی» و «استفاده از تجهیزات ماهواره و نگهداری پاسور» مجددا به ۹ سال و ۴ ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم پس از اعتراض و در مرحله تجدید نظر به ۷ سال و ۱۰ ماه و ۱۵ روز حبس تعزیری و ۴۵۰ هزار تومان جریمه نقدی کاهش پیدا کرد. بهنام ابراهیم زاده،  در ۱۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۶ بعد از سپری کردن ۷ سال حبس در زندان‌های اوین تهران و رجایی شهر کرج آزاد شد.

بهنام ابراهیم زاده را با اتهام و عناوین ساختگی تبلیغ علیه نظام وعضویت در گروه های تلگرامی معاند نظام زندانی کرده اند. دستگیری های دور اخیر به منظور جلوگیری و عدم دخالتگری فعالین اجتماعی و کارگری صورت میگیرد. این دستگیری ها برای مرعوب کردن مردم و کارگران و فعالین اعتراضات انجام شده است. جنبش کارگری و مردم برای گرفتن حقوق خود و  دستیابی به خواستهایشان  در ابعادی گسترده در سه سال گذشته بمیدان آمده اند. حکومت اسلامی با دستگیری و احضاریه و احکام زندان بخیال خود و با هدف جلوگیری از اعتراضات و بعقب راندن و ساکت کردن مردم معترض، به فعالین موثر کارگری، معلمان، زنان و مدافعین حقوق کودکان و فعالین زیست محیطی حمله میکند، زندگی و مبارزه آنها را بگروگان گرفته و بزندان میندازد.

اما، مردم و کارگران یاد گرفته اند که در صورت عدم حضور سخنگویان و فعالین اعتراضات، مبارزه را ادامه دهند و هم اکنون در بخشهای زیادی از مراکز تولیدی و کارگری در میان معلمان و بازنشسته ها و دانشجویان اعتراضات کوبنده در جریان است. اعتصابات گسترده و سراسری  معلمان در بیش از ۱۱۰ شهر صورت گرفت، مراسمهای باشکوه روز جهانی زن در تهران و چندین شهر و در مراکز کارگری برگزار شد و استقبال وسیع جامعه از حضور در مراسمهای روز جهانی زن تصویر قدرتمند کارگران، معلمان و جنبش رهایی زن را در جامعه به تصویر کشید و مردم در اسفند ماه اعتصاب و اعتراضات موفقی را تجربه کردند. اسفند ماه با حضور گرم و با انرژی کارگران و معلمان تمام قد علیه جکومت اسلامی ایستاد. این دستگیریها روی فضای فعال سیاسی در جامعه تاثیر نداشته و همچنان جنبشی وسیع و سیاسی علیه حکومت اسلامی در جریان است.

یک عرصه مهم در شرایط کنونی، مبارزه علنی – تعرضی و کیفرخواستهایی است که علیه امنیتی کردن فعالیتهای کارگران، زنان، معلمان، مدافعین حقوق کودکان کار و خیابانی و مدافعین محیط زیست سالم و سایر مردم آزادیخواه در جریان است.

برای لغو احکام زندان و شلاق کارگران و معلمان و نهادهای مدنی باید جنگید! همه جا در میتینگ و اعتراضات خواهان لغو فوری حکم شش سال زندان بهنام ابراهیم زاده شویم.

بهنام تنها نیست او در قلب هزاران کودک خیابانی و کارتن خواب جای دارد، بهنام ابراهیم زاده، شخصیتی محبوب و محصول دستاوردهای همبستگی انسانی هزاران نفر از مردم در کردستان و در سطح سراسری با زلزله زدگان است.

پیش بسوی مبارزه ای متحد برای لغو حکم شش سال زنادان  بهنام ابراهیم زاده!  

…………………………………………

 

متن اطلاعیه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران

 

دو سال پیش همین روزها بود که برای اولین بار یاد گرفتیم که تا وقتی صدایمان را از کارخانه به بیرون و خیابان نکشانیم شنیده نمیشویم.

و پارسال همین روزها بود که برای دستمزدها و عیدی و درآوردن شرکت از چنگ موسوی، آواره‌ی استانداری و نماز جمعه و خیابان بودیم.

حالا هم تا چند روز دیگر درحالی سال جدید می آید که این آخرین ساعات سال را هم کارگر گروه ملی فولاد با استیصال باید ببیند پس از کم و زیاد کردن کوه قرض و خرج، چیزی به لباس و عیدانه‌ی فرزندش میماسد یا که نه.

تا چند روز دیگر درحالی بهار می آید که بعضی از همکارانمان مثل میثم آل مهدی؛ بیکار و بی و پول و بیمار و آواره هنوز زخم زمستان را بر تن دارد.

کمی آنسوتر برادرمان اسماعیل بخشی‌ کنج زندان افتاده تا بخاطر حق خواهی برای کارگران توبه کند.

اما سال ۹۷ با تمام افت و خیزهایش، با تمام تلخی‌ها و هزینه‌هایش سالی بود پرفراز که مبارزه‌ی کارگر فولاد را به اوج رساند.

آبان و آذر نقطه‌ی درخشانی بود که برای همیشه در حافظه‌ی ما و جنبش کارگری ثبت شد، وقتی نه فقط اهواز که کارگران سراسر کشور پشتمان ایستادند و همصدایمان شدند. و این یعنی کارگر فولاد بعد از این دیگر به عقب برنمیگردد.

 

در مسیر سال ۹۷ دستاوردهای درخشانی کسب کردیم:

موسوی قلدر را بیرون انداختیم، مجامع عمومی کارگری را برپا کردیم، مدیران مافیایی را افشا و بیرون کردیم، سهام اکسین را از زیر چوب حراج درآوردیم،  پرداخت حقوق‌ها را به روز کردیم، جلوی دست‌اندازی‌ به حق بیمه‌های اجتماعی و تکمیلی‌ را گرفتیم، به ضرب اعتراضمان مواد اولیه را رساندیم، چرخ سه کارخانه را روشن نگه داشتیم و کارخانه را در یک کلام نجات دادیم.

این همه به بهای فشارهای گزاف امنیتی، اخراج و محرومیت میثم آل مهدی‌ها از شغل و حقوقشان و تیغ تیز پرونده‌سازی‌های امنیتی بر سر بیش از صد نفر از کارگران گروه ملی فولاد بود.

هرچند تولید گروه ملی هنوز فاصله زیادی با ظرفیت واقعی‌اش دارد، درب دو کارخانه تخته است و تجهیزات هنوز فرسوده‌اند و بدنهای کارگر فولاد بخاطر سختی کار مستهلک است و زخم‌هاشان هنوز باز، اما مسیر مبارزه در سال ۹۷ نشان داد که با قدرت اتحادمان توانستیم و کردیم.

 هیچ سطحی از تهدید، ارعاب، زندان و اخراج، نفاق و ناامیدی نمیتواند این پیام اصلی سال ۹۷ را از حافظه‌مان پاک کند.

 بهمین خاطر مانند شیر از این دستاوردها پاسبانی خواهیم کرد و برای پیگیری مطالبات بعدی هم حاضریم و عقب نخواهیم نشست.

کارگر گروه ملی فولاد در عین حال در سال ۹۷ چیزی را دید که هرگز او را به عقب برنمیگرداند: او قدرت اتحاد و همبستگی کارگران از شوش و اراک و قزوین تا اهواز را با خودش دید.

فریاد همبستگی کارگران و معلمان و بازنشستگان و دانشجویانی که زیر مشکلات معیشتی کمرشان خم شده را با خود شنید و در این مسیر حامیان و دشمنان واقعی‌اش را شناخت.

شناخت که اعتراضش از دیگر کارگرانی که از خصوصی‌سازی مینالند جدا نیست، از معلمی که اعتصاب میکند و از فعال کارگری که برای حداقل دستمزد جلوی مجلس تجمع میکند و دستگیر میشود جدا نیست.

شناخت که اینها نماهایی از یک مبارزه، یک طبقه و برای یک معیشت است.

به همین خاطر هم هست که کارگران، معلمان، رانندگان و فعالان کارگری در بند به همان اندازه برای ما اعتراض میکنند که خودمان برای خودمان.

 به هر سنگری که در جنبش کارگری حمله شود، به کل ما حمله شده. تعرض به اسماعیل بخشی، محمد حبیبی، جعفر عظیم زاده و دیگر فعالان صنفی دربند همانقدر محکوم است که تعرض به خود ما.

بنابراین در این آخرین لحظات سال ۹۷ سعی کنیم پشتِ همانانی بایستیم که پشتمان ایستادند!

پیگیر وضع‌ میثم آل مهدی و خانواده‌ اش در این عید باشیم و با هر امکان حمایتشان کنیم تا بدانند تنها نیستند.

و در نهایت صدای کارگران و معلمان دربندی باشیم که صدایمان شدند.

پیام سال ۹۷ هم در همین یک کلام بود و بس: با اتحاد پیروز میشویم، با افتراق شکست میخوریم!

کارگر کمونیست ۵۶۴

 نسان نودینیان