در حاشیه سفر هیات سوئد به ایران

استفن لوفن نخست وزیر سوئد قرار است یازده فوریه برای دیداری دو روزه به ایران سفر کند. این سفر به دعوت حسن روحانی صورت گرفته است. آندرش فربه رئیس اتحادیه متال نیز او را همراهی خواهد کرد. یک دلیل این همراهی فشاری است که کشور سوئد با آن روبروست. از جمله بخشی از فعالین کارگری چپ و رادیکال در اتحادیه سراسری سوئد (ال او) طی نامه ای اعلام کرده اند و گفته اند که حالا که شما به ایران میروید، برای مطلع شدن از وضع کارگران بروید با بهنام ابراهیم زاده و عبدی که در زندانند تماس بگیرید. بروید پای صحبت جعفر عظیم زاده و کارگران دیگری که بخاطر مبارزاتشان احکام سنگین زندان گرفته اند، بنشینید. جالب اینجاست که شمار قابل توجهی از کلوپ های کارگری این نامه را امضا کرده اند.

این عکس العمل ها خصوصا در برابر مطلبی از آندرش فربه در مورد این سفر و وضعیت کارگران در ایران صورت گرفته است. آندرش فربه در آن مطلب از این صحبت میکند که گویا در ایران یک تصویر متناقضی وجود دارد. از یکسو کارگرانی دستگیر و زندانی میشوند و از سوی دیگر در برخی از صنایع نهاد ها و فعالین کارگری ای وجود دارند که فعالیت میکنند. و گویا ایشان میخواهد بسراغ آنان برود تا با آنها  توافقی در زمینه مقاصد مشترک امضا کند. و روشن است که  منظور همانا خانه کارگریها و تشکل های دست ساز دولتی است.

گفتنی است که آندرش فربه در پس چهره اتحادیه ای اش، چهره دیگری هم دارد. آنهم عضویت او در هیات رئیسه نهادی تحت عنوان “معاملات سوئدی” است. کار او در این نهاد مشاوره دادن به سرمایه داران سوئدی برای سرمایه گذاری های بین المللی است. در همین رابطه خبر هست که او معامله فروش اسلحه به عربستان سوئدی را نقش مهمی داشته است. پس چه کسی بهتر از آندرش فربه که همراه نخست وزیر این کشور به ایران سفر کند.

سفر هیات سوئد به ایران، بخشی از سیاست همیشگی این دولت و دولتهای غرب در مماشات با جمهوری اسلامی و دیپلماسی غیر انسانی و ضد مردمی آنهاست. در حالیکه رهبران و فعالین کارگری در ایران زیر فشار دائمی دستگاه سرکوب رژیم قرار دارند. دهها فعال کارگری، معلم ، دانشجو و مردم معترض با احکامی تحت عنوان “اخلال در نظر و امنیت ملی” حکم زندان گرفته و زیر تغقیب و پیگرد قرار دارند، از جمله در همین هفته به منزل جعفر عظیم زاده از رهبران کارگری با ١٧ سال حکم یورش بردند، تا او را دستگیر و زندانی کنند. هیات سوئد با زیر بغل زدن رهبر اتحادیه متال و با ژست تماس با فعالین مشغول نقشه کاسبکارانه خودش است و دارد به سوئد ایران میرود.

اینان به کشوری سفر میکنند که همگام با توافق هسته ای شان اعدام ها را شدت داده است. در کنار سیاست ارزان سازی نیروی کار و تشدید ریاضت اقتصادی، ماشین سرکوب و جنایتش را با سبعیت بیشتری به پیش میبرد. ما همبستگی فعالین کارگری در اتحادیه کارگری ال او سوئد با کارگران ایران که بصورت نامه ای خطاب به این هیات نوشته شد را ارج میگذاریم و تلاش میکنیم که سیاست های مماشات گرایه ای از این دست را وسیعا افشا و حمایت نهادهای کارگری و انساندوست در سراسر جهان را جلب میکنم.

در عین حال سخن کارگران و رهبران کارگران با کسی چون آندرش فربه اینست که شما که در پز و نمایندگی از سوی اتحادیه تان همراه چنین سفری شده اید. چرا جمهوری اسلامی را بخاطر امنیتی کردن مبارزات برحق کارگران، معلمان و مردم معترض محکوم نمیکنید؟ چرا خواستار آزادی فوری کسانی چون بهنام ابراهیم زاده، اسماعیل عبدی، آتنا دائمی و شمار بسیاری از زندانیان سیاسی که بخاطر مبارزاتشان احکام زندان گرفته اند، نمیشوید؟ بیایید پای سخن ما بنشینید تا اگر تاکنون صدای اعتراض ما را نشنیده اید، به شما نشان دهیم که بر میلیونها کارگر و بر مردم معترض ایران چه میگذرد.

جمهوری اسلامی عضو سازمان جهانی کار است. کنوانسیون های بین المللی این سازمان را امضا کرده است و اکنون نه تنها این کنوانسیون ها را زیر پا گذاشته است، بلکه کارگر را بخاطر مبارزاتش، بخاطر اینکه تشکلش را ایجاد کرده است زندانی میکند، زیر شکنجه قرار میدهد، به شلاق میکشد و جنایت میکند. چرا سکوت کرده اید. جمهوری اسلامی بخاطر جنایات و سرکوبگریهایش از تمامی مراجع بین المللی و از جمله سازمان جهانی کار آی ال او اخراج شود.

انترناسیونال ۶۹۷