روزنه rowzane خبری – تحلیلی اتحادیه آزاد کارگران ایران با تاکید بر خواستهای بیانیه مشترک اسماعیل عبدی از رهبران اعتراضات معلمان و جعفر عظیم زاده از رهبران شناخته شده کارگری که در سال گذشته در آستانه اول مه انتشار یافت، به استقبال روز جهانی کارگری میرود. در اطلاعیه این تشکل کارگری به مناسبت سالروز این بیانیه چنین آمده است: اتحادیه آزاد کارگران ایران با قدردانی از مبارزات عدالتخواهانه اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده و ایستادگی آنان در برابر تداوم سیاست امنیتی کردن اعتراضات کارگران و معلمان، با باز انتشار بیانیه مشترک آنان از همه کارگران و معلمان در سراسر کشور میخواهد در آستانه اول ماه مه و روز معلم با خواست آزادی فوری اسماعیل عبدی، بهنام ابراهیم زاده و همه زندانیان آزادیخواه و عدالت طلب، خواهان برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های آنان و پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی بشوند.”
بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده یکی از اتفاقات مهم در جنبش کارگری در آستانه روز جهانی کارگر در سال گذشته بود. این بیانیه بطور واقعی سرفصل جدیدی از اعتراضات کارگری و معلمان و پلاتفرم اتحاد مبارزاتی آنان و بخشهای وسیعی از جامعه علیه استثمار و بردگی کاری، علیه ریاضت اقتصادی و تعرضات هر روزه به زندگی و معیشت خود و علیه سرکوبها بود. و امروز اتحادیه آزاد کارگران ایران با بازانتشار آن در آستانه اول مه ٩٦ بر تحکیم این اتحاد تاکید میگذارد. و این یک اقدام سیاسی مهم است که بار دیگر دو صف قدرتمند کارگران و معلمان و نه تنها این بلکه بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و بخش های گسترده ای از جامعه را کنار هم قرار میدهد. به این معنا گام مهمی برای رفتن بسوی برگزاری یک اول مه اجتماعی و قدرتمند است. وسیعا از فراخوان اتحادیه آزاد کارگران ایران به اعتراض علیه امنیتی کردن مبارزاتمان حمایت کنیم.
بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده در سال گذشته به یک کارزار اجتماعی بیسابقه برای لغو اتهامات امنیتی تحت عناوینی چون “اخلال در نظم و امنیت ملی تبدیل شد و توانست با حمایت گسترده ای در داخل و در خارج کشور روبرو شود. از جمله تشکلهای کارگری و کانون های صنفی معلمان در شهرهای مختلف، فعالین و رهبران کارگری، معلمان معترض و اکتیویست های سیاسی از بیرون و از درون زندان، اتحادیه های کارگری و نهادهای انساندوست در سطح جهانی از این بیانیه حمایت کردند. این کارزار در طول سال ٩٥ جریان داشت و همچنان ادامه دارد. در بیانیه های حمایتی از این کارزار بدرست اعلام شد که این حاکمان سرمایه هستند که بخاطر تحمیل چنین جهنمی از توحش و بربریت بر گرده کارگران و کل مردم، جامعه را ناامن کرده و به قهقرا کشانده اند و بخاطر آن باید محاکمه شوند. جای کارگران، معلمان و مردم معترض که خواستشان یک زندگی انسانی است، زندان نیست و بدین ترتیب کل توحش سرمایه داری حاکم را به چالش کشیده شد. و این اعتراض به شعار و پلاکارد اعتراضات گسترده کارگری در سال گذشته تبدیل گردید. در ادامه چنین فضای پر تحرکی از مبارزات کارگری که ابعادش هر روز گسترده میشود، و با اعتراض به امنیتی کردن مبارزاتمان برای داشتن زندگی ای انسانی به استقبال روز جهانی کارگر امسال برویم.
یک خواست مشخص و برجسته بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده اعتراض به امنیتی شدن مبارزات کارگران، معلمان و هر انسان معترضی به وضع موجود است. آنها در این بیانیه خواستار خارج کردن اتهام “اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی کشور” از پرونده مفتوح کارگران و معلمان معترض و فعالین اجتماعی و برداشتن اینگونه اتهامات جعلی از پرونده های خود شده اند. حمایت از این خواست یعنی حمایت از حق تشکل، حق تجمع و برپایی تجمعات اعتراضی، حق داشتن آزادی بیان و از جمله حمایت از حق برگزاری مراسم روز جهانی کارگر است، که همواره کارگران به خاطرش مورد پیگرد و تعرض قرار گرفته اند. تاکید مجدد بر این خواستها در آستانه اول مه ٩٦، یک تدارک مهم برای برگزاری روز جهانی کارگراست.
بر اساس این خواست امروز اتحادیه آزاد کارگران ایران بر آزادی فوری اسماعیل عبدی و بهنام ابراهیم زاده و همه زندانیان آزادیخواه و عدالتخواه، شده است. با پیوستن به کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات و فراخوان اتحادیه آزاد کارگران ایران به مبارزه متحد برای خواستهای بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی، به استقبال اول مه برویم. یک شعار مهم ما کارگران برای تحقق این خواست در روز جهانی کارگر، شعار آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی است که باید بر پلاکاردهایمان در این روز نقش بندد و بند مهمی از قطعنامه هایمان باشد.
متن بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده را که در آستانه روز جهانی سال گذشته انتشار یافت در زیر میخوانید.
بیانیه جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی پیرامون اقدام به اعتصاب غذا از روز دهم اردیبهشت ماه ۱۳۹۵:امروزه بر انسان شریف و منصفی پوشیده نیست که میلیونها کارگر و معلم و دیگر زحمتکشان کشور با شرایط معیشتی طاقت فرسا و غیرقابل تحملی دست به گریبانند و سالهاست ابتدایی ترین حقوق انسانی آنان به طور وقفه ناپذیری پایمال می شود.
تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر،عدم پرداخت به موقع دستمزدها در ابعادی گسترده، نابودی کامل امنیت شغلی اکثریت قریب به اتفاق کارگران با قراردادهای موقت و سفید امضا و بخش چشمگیری از معلمان تحت عناوین مختلفی همچون معلمان آزاد،حق التدریس، شرکتی، پیمانی و پیش دبستانی، بکارگیری معلمان آزاد بامدارک تحصیلی لیسانس و بالاتر با حقوق سیصدهزارتومانی و بدون بیمه، نهادینه کردن گسترده شرکتهای پیمانکاری در صنایع بزرگ و متوسط دولتی و غیردولتی و غارت مضاعف دسترنج کارگران، گسترش کار کودکان، عدم اجرای کامل قانون نظام هماهنگ پرداخت و مصوبات هیات وزیران در مورد فرهنگیان شاغل و بازنشسته، رشد فزاینده مدارس غیرانتفاعی و هیات امنایی و نابودی تدریجی آموزش و تحصیل رایگان، غارت و چپاول صندوق تامین اجتماعی و برخی دیگر از صندوقهای بازنشستگی، ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگران و معلمان و امنیتی کردن اعتراضات آنان، قطع سوبسید کالاهای اساسی مانند نان، آب، برق، گاز، لبنیات و…، تنها گوشه هایی از بی عدالتیها و شرایط مشقت باری است که بر کارگران و معلمان تحمیل شده است.
تحمیل چنین وضعیتی بر کارگران و معلمان و دیگر زحمتکشان به مثابه اکثریت عظیم مردم ایران، امروزه عرصه را چنان بر زندگی و هستی آنان تنگ کرده است که علیرغم جا افتادن اجباری کار روزانه ۱۲ ساعته و حتی ۱۸ ساعته در میان کارگران به عنوان ساعت کار معمول و روی آوری معلمان به مشاغل دوم و سوم،آنان نه تنها قادر به تامین حداقلهایی از استانداردهای زندگی امروزی نیستند، بلکه اکثریت عظیمی از آنها از خط فقر به خط بقا رانده شده اند.
اما پاسخ دولتهای مختلف به این وضعیت فلاکتبار ،تنها و تنها تشدید سرکوب اعتراضات صنفی کارگران و معلمان، تلاش برای تحمیل بی حقوقی بیشتر به آنان و بر این بستر تسهیل زمینه های غارت و چپاول روز افزون سفره های خالی آنها بوده است.
بطوریکه در نتیجه این سیاستها از زمان استقرار دولت روحانی به این سو بخشنامه ممنوعیت اعتصاب و اعتراض از سوی قوه قضائیه بطور رسمی به برخی مراکز کارگری ابلاغ شده، دامنه سرکوب اعتراضات کارگران و معلمان در ابعادی سراسری به اعتراضات آرام آنان در محل کارشان گسترش پیدا کرده، صدها کارگر و معلم احضار، بازداشت و تحت تعقیب قضایی قرار گرفته اند، چهره های موثر معدود تشکلهای مستقل کارگران و معلمان با اتهامات سنگین امنیتی مواجه شده اند و تعدادی از آنان و منجمله ما در حال گذراندن حبسهای طولانی در زندانهای کشور هستیم.
به ما اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور” زده اند و بر این اساس با حکم های طویل المدت در زندان اوین محبوس هستیم. ما همچون هزاران کارگر و معلم معترض ، هیچ فعالیتی جز دفاع از کرامت انسانی خود و هم طبقه ای هایمان نداشتیم. تمام فعالیتهای ما و دیگر همکاران زندانی مان در کانون صنفی معلمان ،اتحادیه آزاد کارگران ایران و دیگر تشکلهای مستقل کارگری و معلمان در مقابل دیدگان افکار عمومی قرار دارد و بر همگان روشن است.
فعالیتهای ما برای دست یابی به مطالبات قانونی و انسانی مان چنان محرز است که حتی مصادیقی هم که بر اساس آنها در پرونده هایمان به ما اتهامات امنیتی وارد کرده اند تماما معطوف به فعالیتهایی از قبیل جمع آوری امضا در اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر، ایجاد تشکلهای مستقل کارگران و معلمان و فعالیت در آنها، شرکت در تجمعات صنفی در مقابل مجلس و وزارت کار و ارائه نامه های اعتراضی به نهادهای مسئول و دیگر کنشگریهای صنفی است.
بدینگونه بر اساس مستندات رای هایی که بر علیه ما صادر شده است باید گفت هر گونه تلاش برای اجرای قوانین حداقلی موجود و مبارزه برای بهبود شرایط زندگی و معیشت کارگران و معلمان در این کشور اقدام علیه امنیت ملی محسوب میشود.
ما میدانیم و بر این امر اذعان داریم که با فعالیتهایمان امنیت و آسایش کسانی را که بر بستر قانون شکنی و تحمیل فقر و فلاکت بر کارگران و معلمان سالیان سال دست به غارتگری زده اند به خطر انداخته ایم و با اصرار بر تحقق خواستهای بر حق مان تداوم منافع چپاوگرانه ی آنان را به چالش کشیده ایم.
اما آنان با نشاندن منافع و امنیت خود به جای امنیت ملی کشور و بر این بستر با هدف وا داشتن کارگران و معلمان معترض برای تمکین به وضعیت فلاکتبار موجود، ما و دیگر فعالین کارگری و معلمان را به بند کشیده اند.
لذا ما در گرامیداشت اول ماه می روز جهانی کارگر و اعلام همبستگی با کارگران جهان، به مناسبت این روز بزرگ در اعتراض به امنیتی کردن فعالیتهای صنفی و تجمعات و اعتصابات کارگران و معلمان، دستمزدهای زیر خط فقر، ممنوعیت برگزاری مستقلانه و آزادانه روز جهانی کارگر و روز جهانی معلم، عدم شفافیت و عمل موثر سازمان جهانی کار ILO در قبال نقض حقوق بنیادین کارگران و معلمان ایران و با خواست خارج کردن اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور” و دیگر اتهامات امنیتی از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و برداشتن اینگونه اتهامات جعلی و ساختگی از پرونده های خود و دیگر فعالین کارگری و معلمان زندانی از روز دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهیم زد.
رونوشت به : کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری ITUC و سازمان جهانی معلمان EI
جعفر عظیم زاده، اسماعیل عبدی
زندان اوین – بند ۸ زندان اوین- اندیشگاه ۸
انترناسیونال ۷۰۷
