روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۲۲ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
روز چهارشنبه ۳ اردیبهشت‌ماه، راحله راحمی‌پور با تودیع وثیقه دو میلیارد تومانی به مدت پنج روز از زندان اوین به مرخصی رفت. راحله در تاریخ ۲۷ خردادماه سال ۱۳۹۹ به اتهام “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” محاکمه و به شش سال حبس محکوم شد. راحله علی‌رغم کم‌شدن مدت محکومیتش به ۴ سال و دو ماه همچنان در زندان حکومت اسلامی است.
بگذارید با یک انسان شجاع که زندگی‌اش را کف دستش گرفته است و باوجود ابتلا به تومور مغزی، شرایط بسیار سخت و طاقت‌فرسای زندان نتوانسته است ذره‌ای در اراده آهنینش خلل ایجاد کند و همچون کوه در برابر دژخیمان سینه سپر کرده است، تا حدودی آشنا شویم. راحله راحمی‌پور عزیز از اعضای خانواده‌های دادخواه و مفقودشدگان در زندان‌های جمهوری اسلامی است. درحالی‌که برادرش حسین و همسر برادرش در دهه شصت بازداشت و اعدام شدند، مقام‌های جمهوری اسلامی نوزاد آنها به نام گلرو را هرگز به خانواده‌اش تحویل نداده و بدون ارائه گواهی فوت یا محل دفن مدعی شده‌اند که این کودک جان‌باخته است.
راحله سال‌های طولانی یک‌تنه اعتراض کرده است و صدایش را به گوش مقامات بین‌المللی رسانده تا بلکه بتواند نشانی از برادرزاده مفقودشده‌اش پیدا کند. جانیان اسلامی نه‌تنها در این مسیر دادخواهی سنگ‌اندازی کردند، همچنین این زن قهرمان و خستگی‌ناپذیر را به جرم “اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام” به شش سال زندان محکوم کردند. زمانی که راحله نیاز شدیدی به درمان در خارج از زندان داشت نیز به دلیل امتناع او از پوشیدن حجاب اسلامی، با گروگان گرفتن درمان و داروی مورد نیاز او باعث شکنجه مضاعف این زن قهرمان شدند تا بلکه راحله به‌خاطر حفظ جان خود هم که شده تن به پوشش اسلامی بدهد. حاشا از یک‌ذره عقب‌نشینی. راحله دشمن را به هیچ گرفت و زبونی این جانیان را به مردم نشان داد.
راحله نشان داد پیروز آن کسی نیست که قفل زندان در دست اوست. این قهرمان محبوب مردم ایران؛ یکی دیگر از ستاره های تابناک آسمان مبارزه با حکومت اسلامی، نشان داده است از پشت میله‌های زندان، حتی با جسمی نیازمندِ درمان و با دلی سرشار از اندوه برای ازدست‌دادن برادر و همسر برادر و برادرزاده نونهال مفقودشده‌اش می‌توان پیروز میدان نبرد بود. از راحله عزیز رسم ایستادگی را یاد بگیریم و در مبارزه با حکومت اسلامی ثابت‌قدم‌تر و استوارتر از همیشه در میدان باشیم.
