رجزخوانی علیه اسرائیل بلافاصله به تهدید خود حکومتی ها تبدیل شد, درماندگی، استیصال، بی افقی و تشدید شکاف در بالا

یک ویژگی مهم همه حکومت هایی که در سراشیب سقوط قرار میگیرند این است که با هر واقعه ای شکاف در میان آنها شدت میگیرد. یکی از مقاماتش را زده اند و بجز مشتی رجزخوانی و شعار دادن در مجلس، آنچه از همه چیز برجسته تر است دندان تیز کردن به روی همدیگر است. ظریف در مصاحبه ای اصولگرایان را متهم کرد که دارند به آمریکا گرا میدهند که دولت روحانی رفتنی است و اصولگراها طرف مناسب تری برای مذاکره هستند. از آنطرف مجلس کلیات طرح “اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران!” را به تصویب رساند که بر اساس آن، برخی تعهدات هسته‌ای ایران کاهش و افزایش غنی‌سازی اورانیوم افزایش می‌یابد و مقامات دولتی را تهدید کرد که اگر از اجرای این قانون تخطی کنند، مشمول مجازات حبس و انفصال از خدمات دولتی خواهند شد. در مقابل ربیعی سخنگوی دولت گفته است این طرح نه مفید است نه ضروری و گفته است که مجلس به نظرات دولت توجهی نکرده است.

پشت رجزخوانی ها تشدید دعواها است. دارند گلوی هم را میجوند. قرار بود علیه اسرائیل متحد شوند و انتقام سخت! بگیرند اما بلافاصله مقاماتی انتقام سخت را تکذیب کردند و پس از ۲۴ ساعت علیه هم قانون وضع میکنند و تهدید به زندانی کردن مقامات میکنند.

این وضعیت واقعی حکومت است که ریشه در بحران عمیق اقتصادی و سیاسی دارد. وصف حال حکومتی است که به آخر خط میرسد و در گل گیر میکند. ما بارها گفته ایم که حکومتی با این مشخصات قادر به ارعاب جامعه و عقب راندن مردم نیست. جامعه باید برای به زیر کشیدن سر تا پای این حکومت خود را آماده کند.