روز جهانی کارگر در دل بحران جهانی کرونا

اول مه از راه میرسد. این روز که اساسا روز به چالش کشیدن ستم و بربریت سرمایه داری است، در شرایط امروز که بشریت در تمام جهان با اپیدمی کرونا دست و پنجه نرم میکند، نیز جایگاه و معنای ویژه خود را دارد.  

بحران کرونا، بحران جهان سرمایه داری امروز است. بحران جهانی است  که بر محور سود و فقط سود میچرخد و  بشریت دارد هر روزه زیر پای منطق ضد انسانی آن له میشود. مردم اسیر در این سیستم سود اندوزی در حالیکه  به پیشرفتهای عظیم اقتصادی و کشفیات هر روز جدیدی همچون تکثیر ژن انسان و کشفیات فیزیک کوانتوم  و کشف کرات دیگر خیره شده اند، با ناباوری تمام حضیض این سیستم را در ناتوانی به پاسخ دادن به ساده ترین نیازهای امروز بشریت به چشم می بینند و تمام ارکان سرمایه داری در ذهنشان هر روز بیشتر دود شده و به هوا میرود. امروز مردم در همه جا دارند از حق مسلم خود برای داشتن یک زندگی انسانی سخن میگویند و حاکمین مفتخور سرمایه را  به زیر سوال میکشند. این اوضاع چالش بساط توحش و  بربریت در سطح جهان را در چشم انداز نزدیکی قرار میدهد. در چنین شرایطی بیش از هر وقت روز جهانی کارگر روز کیفرخواست جهانی علیه بربریت سرمایه داری و ضدیتش با بشریت است.

در ایران طبعا اوضاع به مراتب متفاوت است. مدتهاست که از عروج ایده های چپ و سوسیالیستی  در راس جنبش های اعتراضی سخن میگوییم و  مردم در مبارزات چند ساله شان  و با شعارهای اعتراضی خود در کف خیابان عملا بساط سرمایه داری را به چالش کشیده اند. از جمله خیزش آبانماه و دی ماه مردم در ایران حرکتی در جهت پایان دادن به این جهنم و این بربریت بود. اما با بحران کرونا و اینکه مردم به چشم خود می بینند که این رژیم عامل شیوع این  بیماری در سطح جامعه است، می بینند که در این مدت چیزی جز کذب و پنهان کاری و تحویل دادن اخبار دروغین از این حکومت نصیبشان نشده است، می بینند که این رژیم هیچ قدمی در جهت جلوگیری از شیوع کرونا برنداشته و به جای مقابله با بیماری نیروی سرکوبش را به خیابان میکشد. می بینند که برای سرپا نگاهداشتن چرخه اقتصادشان در برابر تعطیل محیط های کار مقاومت کرده و هر روزه قربانی میگیرند. مبینند که برای حفظ نظامشان  بساط زندانها و پادگانهایشان برقرار است و .. و می بینند که بدون هیچگونه تامینی در چنگ گرسنگی و هیولای کرونا رها شده اند. از اینرو کارگران و مردم کارکن و زحمتکش بشدت خشمگینند.

 در این شرایط مردم دارند خشم خود را  با ایجاد ستادهای خود یاری شان در شهرهای مختلف، با بیانیه های اعتراضی شان، با شورش در زندانها و فرار از پادگان ها و با اعتراضات در محیط های کاری بیان میکنند و فضای اعتراض جامعه هر روز شدت بیشتری می یابد.  به این اعتبار فضای سیاسی امروز در ایران را باید در تداوم خیزش آبانماه دیده و در پس بحران کرونایی شورش مردم را خواهیم داشت. چنین فضایی از اعتراض و مبارزه است که گفتمان های روز جهانی کارگر امسال را رقم میزند.

یک تلاش حکومت در این شرایط تحویل خرافه و داغ کردن بازار ورد و دعا و جنگیری و حواله دادن مردم به خدا و قدرت الهی بود. اما مردم به چشم خود دیدند که همین مراکزی که از نظر منادیان اسلامی قرار بود محل دخیل بستن برای شفاجویی باشد، خود قربانی کرونا شده و به تعطیل کشیده شدند. حتی خانه خدایشان هم تعطیل شد. در نتیجه  حتی همان بخش هایی از مردم هم که اندک باوری به شفاجویی و دعاگویی نزد خدا را داشتند، ته مانده های باورهایشان سست تر شده و عملا شاهد گسترش ناباوری و حتی شروع یک رنسانس فکری در ایران و حتی در سطح جهان هستیم. این اتفاق نیز خود به یک ویژگی مهم روز جهانی کارگر امسال شکل میدهد.

در متن چنین روندی است که روز جهانی کارگر در ایران فرا میرسد. به این اعتبار اول ماه مه امسال در ایران روز دادخواهی مردم علیه جانیان اسلامی حاکم و کل بساط چپاول و جنایت سرمایه داری حاکم است.

با چنین گفتمان هایی باید به استقبال اول مه روز جهانی کارگر رفت و با گرد آمدن حول خواستهای خود صف اعتراض قدرتمندی را به نمایش گذاشت. از هم اکنون باید به تدارک چنین حرکتی در سطح سراسری رفت. روشن است که امسال امکان تجمعات بزرگ اول مه وجود ندارد. اما تجمعات بزرگ اول ماه مه بر فراز دیوارهای قرنطینه کرونایی به مدیای اجتماعی و گروههای مبارزاتی هزاران نفره ما در تلگرام و واتس آپ و اینستا و تویتر منتقل خواهد شد. امسال اول مه را با طوفانهای تویتری و شعارهای اعتراضی مان گرامی میداریم. در عین حال باید از هم اکنون کارگران و بخش های مختلف کارگری با بیانیه های کوبنده و مشترک خود  که نمایشگر صف متحد مبارزاتی شان باشد و امضاهای هر چه بیشتری در زیر ان آمده باشد،  کیفرخواست خود را علیه سرمایه داری وحشی و حاکم و جنایتکاری هایش اعلام دارند و بدینگونه صدای اعتراضشان را جهانی کنند. اول ماه مه امسال اخطاری به حکومت اسلامی برای جارو شدن کل بساط توحش و بربریتش خواهد بود. به استقبال چنین روز با شکوهی برویم.  کرونا را پشت سر خواهیم گذاشت و با عبور از بحران کرونا باید متحد تر برای پایان دادن به اپیدمی سود و سرمایه گام برداریم.

کارگر کمونیست ٦١٧

شهلا دانشفر

 زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر!