روز جهانی کارگر در شهرهای کردستان. ایسکرا میپرسد، نسان نودینیان پاسخ میدهد. بخش دوم

  

ایسکرا: با توجه به فلاکت عمومی زندگی کارگران، معلمان، بازنشستگان و کل جامعه و اعتراض و مبارزه هروزه آنان برای تحقق خواستهایشان از یک سو و از سوی دیگر عدم پاسخگویی دولت، کارفرمایان و مافیای اسلامی به مطالباتی که در روز کارگر و روز معلم بعنوان کیفرخواست کل جامعه طرح شد، فعالین و تشکلهای کارگری و دیگر فعالین جنبشهای اعتراض اجتماعی چه اقداماتی را در دستور تجمعات و اعتراضات روزهای آینده میتوانند در دستور بگذارند؟

 

نسان نودینیان:  ما نسخه از پیش تعین شده ای برای فعالین و تشکلهای کارگری و دیگر فعالین جنبشهای اعتراض اجتماعی نداریم. کاری که ما انجام میدهیم این است که نقطه قدرتهای جنبشهای اعتراضی و مطالبات آنها را تقویت و پوشش دهیم و رهبری رادیکال و انقلابی را در راس این اعتراضات سازماندهی کنیم. فعالین کارگری را بسمت رهبری اعتراضات و تبدیل شدن به سخنگوی اعتراضات هدایت کنیم. راه حلهای کارساز و موثر علیه فساد، علیه بیکاری و گرانی و برای آزادی و رهایی از دست حکومت اسلامی را کارگران، معلمان، پرستاران  در چند سال گذشته با اعتصابات گسترده و برپایی تجمع و راه پیمایی  به  کف خیابان آورده اند. امروز دیگر و بعد از دی ماه ٩٦ اعتصاب و راه پیمایی اعتراضی و خیابانی امری عادی شده و در همین رابطه اعتصاب و تجمع و بلند کردن پرچم اعتراضی  مطالبات رادیکال به حکومت اسلامی تحمیل شده است. به نظر من دیوار استبداد حکومت اسلامی اگر درهم شکسته نشده اما ضربات سنگینی به جمهوری اسلامی و نهادهای امنیتی اش وارد شده. کارگران با تصمیم جمعی اعتصاب میکندد، دست به تجمع و راه پیمایی میزنند، مردم ناراضی در روز روشن وسط شهرها علیه اختلاس و دزدی، علیه جاده های ناامن، در دفاع از فعالین کودک و زیست محیطی دست به تجمع میزنند. روز جهانی کارگر امسال و گامهای مشترک کارگران و حضور گسترده مردم و فعالین در میتینگ روز کارگر در مقابل مجلس اسلامی در تهران و مارش قرمز روز کارگر در سنندج و تجمعات سراسری معلمان در ١٢ اردیبهشت نزدیک به بیست استان و استقبال گرم، با شکوه و گسترده معلمان در کردستان،  نمونه برجسته و شاخص تعرضی تر و آزادیخواهانه از موقعیت کارگران و معلمان و مردم با حکومت اسلامی است.

در شهرهای کردستان در دل استبداد سیاسی حاكم، تدارك و برپایی مراسم های اول ماه مه و بر افراشتن پرچم سرخ و مطالبات مهم و فوری جنبش كارگری و مزدبگیران جامعه، صدور قطعنامه كه بیان واقعیتهای زندگی روز مره و مشكلات كارگران را در مقابل دولت و كارفرماها قرار داد، ٤دهه است تجربه شده است. در روز کارگر امسال بر افراشتن پرچم سرخ و فریادهای حق طلبانه در دفاع از خواستهای کارگران و مزدبگیران جامعه در سنندج خود نیز جلوه ای از درهم شکستن تهدید و احضار و فشارهای امنیتی حکومت اسلامی، بود.

بر بستر شرایط کنونی ما در کردستان میتوانیم کارهای بیشتر و تاثیرگذاری را در دستور فعالیتهایمان داشته باشیم.

به نظرمن یک گام مشخص و فوری در شرایط کنونی به میدان آمدن جنبش نوین رهایی زن در کردستان است. قبلا گفتیم متاسفانه جنبش نوین رهایی زن در کردستان ضعیف است و هنوز نتوانسته در عرصه اجتماعی شخصیتهای سیاسی و مدافعین جنبش رهایی زن را همه گیر و به جنگ سنن ارتجاعی اسلامی و مردسالاری برود و  فضای سیاسی و فرهنگی جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. به نظر من  در یک دوره ای که فضای سیاسی جامعه کردستان تحت تاثیر پیشروی های جنبش زنان و برگزاری مراسمهای اول ماه مه بود و تحرک نسل جوان زنان و کارگران با پرچم آزادیخواهی و رهایی زن فعال بود قتلهای ناموسی کم و خیلی هم حاشیه ای بود. شخصیتهای سیاسی  و اجتماعی آن سالها با برگزاری سمینار و جلسات روشنگر علیه فتلهای ناموسی و سنن ارتجاعی مذهبی ومردسالاری خوب ایستادند.  در شرایط کنونی که  قتلهای ناموسی هر روز بیشتر میشوند باید تلاش کرد با بمیدان آمدن جنبش رهایی زن و بدست گرفتن دستاورد و تجربه های این جنبش در سطح سراسری سدهای محکم اجتماعی و کارساز علیه فتلهای ناموسی ایجاد کرد. مبارزه علیه قتلهای ناموسی امر کمونیستها و بخش پیگیر آزادیخواهان مدرن است.

درشهرهای کردستان صدها فعال کارگری و معلمان، فعالین عرصه های مختلف از مدافعین حقوق کودک، جنبش زنان و فعالین محیط زیست، بعنوان شخصیت های سیاسی و مورد اعتماد در جامعه حضور دارند، هر سال به تعداد این شخصیت های شناخته شده افزوده میشود، وظایف سیاسی و اجتماعی این طیف امروز دیگر مثل سالهای گذشته نیست. شرایط پُر تحول سیاسی و جدال گرایشها ناسیونالیسم و کمونیسم به مساله مهم پراتیک اجتماعی آنها تبدیل شده است. ناسیونالیسم و مذهب و اسلامیها موانع جدی پیشروی کمونیسم در کردستان هستند. آبشخور آنها  سنن و عرف و عادات عقب مانده فرهنگی و سیاسی هیئت های حاکمه است. پژاک در کردستان قومپرست و اسلامی است و در پلاتفرم سیاسی آنها حفظ حکومت اسلامی اصل است. این گرایش و حضورش در قامت سازمان و حزب برای جنبش ما و آزادیخواهی مضر است، کمونیستها باید با هوشیاری و با اتکا به نیرو و دستاوردهایی که اجتماعا و سنتا  به آنها متکی هستند گرایش سوسیالیستی کمونیستی را در عرصه اجتماعی بدست گیرند و برای سازماندهی توده ای شوراهای مبارزاتی و اعتراضی تلاش کنند. اگر ناسیونالیستها و جریانات سلفی و مذهبی ها بر عرف و عادات قومپرستی و ارتجاعی متکی هستند، کمونیستها و رهبران سوسیالیست جامعه که هزاران نفر هستند باید خود را به اعتصاب و سازماندهی توده ای مردم، سازماندهی جنبش نوین رهایی زن و تبدیل شدن به سخنگوی مورد اعتماد جامعه متکی  کنند. نقطه قدرت ما و فاصله اجتماعی ما با ناسیونالیسم و قومپرستی و جریانهای پروجمهوری اسلامی، سازماندهی جامعه در اشکال رادیکال و بدست گرفتن سیاستهایی است که کمونیسم دخالتگر در ٤ دهه گذشته به پراتیک عملی تبدیل کرده است.

کمونیسم کارگری باید بیش از هر دوره ای بتواند بعنوان نماینده، سازمانده و متتشکل کننده جامعه ظاهر شود. ناسیونالیسم و بخشهایی از چپ ستنی که بر بستر همگرایی و کارمشترک با ناسیونالیستها و احزاب ناسیونالیستی و پرو جمهوری اسلامی در کنار هم قرار گرفته اند، امروز بیش از  همیشه باید  افشا شوند. فعالین کمونیست در ایندوره باید با اقدامات رادیکال و موثر با تلاش برای سازماندهی شوراهای اعتراضی و مبارزاتی عملا سنن و فرهنگ کمونیسم دخالتگر  را بدست گیرند.

کمونیستهای کارگری باید مبشر و نماینده  اقدامات پیشرو و مدرن در جامعه باشند. اعتصاب و اعتراضات معلمان تاکنون توانسته در کردستان با اقدامات مشخص و عبور از فاز فاصله سراسری  کردستان با سطح سراسری،  راه های موثر را طی و تجربه کنند. در سال ١٣٩٧ و امسال اعتصاب و تجمعات معلمان همگام با سطح سراسری و با شکوه برگزار شد. گام های مشترک اعتراضات معلمان با سطح سراسری پیشروی مهم اعتراضات مدرن است.

فراخوان ما به  فعالین جنبشهای اعتراض اجتماعی این است که  زمینه های اجتماعی و اعتراضی بر متن شرایط پُر التهاب سیاسی کنونی با حضور مردم ناراضی و معترض به گرانی، فساد  و بیکاری از هر دوره و سالی بیشتر شده فرصتها را از دست ندهیم.

 

ایسکرا ۹۸۸