مندرج در ژورنال شماره ۷۲۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
سال گذشته دیوارنگاره میدان ولیعصر با شعار “گره روسریمو محکم میبندم” به مناسبت روز دختر منتشر شده بود. امسال دختر حاضر در این دیوارنگاره روسری به سر ندارد مشغول شیردادن به یک نوزاد، جاروکشیدن خانه، ماساژ پدر و بازی با برادرش است.
انزجار و تنفر دوکلمهای است که فوراً به ذهن هر انسان شریفی میرسد. “روز دختر” روز حکومتیِ آپارتاید جنسیتی و ادامه جنایت سازمانیافته یک حکومت کریه ضد زن که با سرازیر کردن میلیاردها دلار پول در حوزه تبلیغات، تلاش دارد از راههای جدیدتری همان سیاست ابدی و ازلی کردن ستمکشی زنان را دنبال کند.
میگویم راه جدیدتر، زیرا سال قبل همین دیوارنگاره که سازماندهندگانش زیر نظر سپاه “فعالیت تبلیغی” میکنند دختر نگونبختی را نشان داده و نوشتند “گره روسریمو محکم میبندم”. امسال که تیر حکومت به سنگ خورده و بیحجابها علیرغم حضور انواع آفتهای حکومتی، تحت نام گشت ارشاد و امربهمعروف و نیروی انتظامی و لباسشخصی و… ، آنچنان بلایی سر رژیم آوردهاند که بعضاً به نظر میرسد این زنان در پاریس و استکهلم و دیگر شهرهای اروپایی در حال قدمزدن هستند.
پیام این دیوارنگاره با آن قبلی دررابطهبا وظایف دختران، ” این زنان آینده”، همان است که حکومت طی ۴۵ سال گذشته به جامعه پمپاژ کرده است. بردگی زنان، زیر پا له کردن کرامت و هویت انسانی زنان، بردگی جنسی و اسارت خانگی و فرزندآوری و پرستاری از فرزند. همه اینها یعنی لگدمالکردن انسانیت زنان در پیشگاه اسلام و خدا و حکومت اسلامی.
این نگاه حکومت و تلاش برای بردگی جنسیتی زنان اگر بر فرض محال تماماً اجرا شود تازه اول بدبختی زنان است. این زن در این فرهنگ پوسیده و ناموسپرست اسلامی، جایی در جامعه ندارد. از عاشق شدن و عشقورزی و زندگی مستقل انسانی محروم است. این زن اگر غیرت مردانه افراد ذکور فامیل را جریحهدار کند قابل کشتن و سربریده شدن است و قاتل برای حفظ ناموس نهتنها مجازات نمیشود که جایزه حکومتی دفاع از ناموس و شرف و دین هم دریافت میکند.
اما… اما این داستان حکومت اسلامی زیادی مسخره و منزجرکننده است. زنان در قلب جامعه ایران در حال خونینترین و سختترین نبرد عصر حاضر هستند. نبردی که یکی از مهمترین دستاوردهایش پایان اسلام و خرافه و ارتجاع اسلامی است و ما مردم به این تحول بنیادی نام زیبای انقلاب زنانه دادهایم.