حرکتی زیبا در خیابان شریعتی، یه گروه جوون و نوجوون به زبان خودشون از آلودگی تهران گفتند و کنار دیوار سفیدِ نفس؛ دسته جمعی رپ خوندن
اینم شعرش:
همه دستا بالا واسه آلودگی بابا نداریم ما اصن آسودگی
هفت و شیش و پنج و چهار و سه دو یکه همین روزاس که تهران بترکه
ابر تو آسمون میخواد نباره پیچ نیس فک کنی چارهش آچاره
چشما میسوزن و ریه میشه پاره
صدا سرفه میاد بیش از جواب آره
اون بچهها کهقراره بعداً بیان چی؟
در این مواقع باید رف گف به کی؟
هوا رو تمیز میخوایم و واسش راه داریم
نفس میکشیم میگیم اینو تا نا داریم.
همه دستا بالا واسه آلودگی بابا نداریم ما اصن آسودگی
هفت و شیش و پنج و چهار و سه دو یکه همین روزاس که تهران بترکه