مندرج در ژورنال شماره ۷۶۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
پیام زندانی سیاسی زینب جلالیان از درون زندان را باید با جان دل شنید: من بهخاطر شما پشت میلههای زندان میمانم و شما هم بهخاطر من فقط یک روز در خانه بمانید و در انتخابات فرمایشی شرکت نکنید. این فعال سیاسی کرد بیش از ۶۰۰۰ روز است که بدون یک ساعت مرخصی در زندان است، کلیههایش ازکارافتاده، خطر ازدستدادن بینایی در کمین اوست. اما با وجود تمام شکنجههایی که به او وارد شده حاضر به اعتراف اجباری نشده و قدمی از مواضع به حق خود کوتاه نیامده است. زینب با وجود نیاز به عینک حتی از اجازه داشتن عینک محروم میباشد و برای مطالعه از عینک همبندیهایش استفاده میکند؟!
بازجویان اطلاعات دستوپایش را بستند تحتفشارش قرار دادند که اظهار پشیمانی کند، زیرا فکر میکردند همچون خودشان فرومایه است؛ ولی او سرسوزنی از مواضع خود کوتاه نیامد. هم اکنون زینب از اولیهترین حقوق انسانی محروم است.
زینب جلالیان از جمله انسانهای شریفی است که جان عزیزشان در دشوارترین شرایط بر علیه بیعدالتی تبدیل به فریاد شده است او همصدا با همه انسانهای بهپاخاسته بر علیه مضحکه فرمایشی انتصابات صدای خود را بلند کرده و پیام شجاعانهای داده که “من بهخاطر شما پشت میلههای زندان میمانم و شما هم بهخاطر من فقط یک روز در خانه بمانید و در انتخابات فرمایشی شرکت نکنید”.
آنچه مشخص است این مضحکه انتخاباتی نه ارتباطی به مردم دارد و نه به خواستههای آنها. نه قاطع اکثریت مردم نه به کلیت رژیم جمهوری اسلامی خواهد بود.
جامعهای که انقلاب زن – زندگی – آزادی را ادامه میدهد، دادخواهانی که موج علیه فراموشی راه میاندازند، زنانی که در صف مقدم مبارزه در کف خیابانها هستند. کارگران، بازنشستگان و همه مردم به چیزی کمتر از انقلاب زن – زندگی – آزادی رأی نخواهند داد.
قطعاً هیچکدام از کاندیداهای حاضردرصحنه، نماینده مردم نیستند. مردم هر روزه با انتشار بیانیههایی که از طرف سازمانها و تشکلهای مختلف صادر میشود اعلام کردهاند که رأی ما سرنگونی و رأی ما زن – زندگی – آزادی است.
زینب – جلالیان تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد در طول ۱۷ سال اسارتش بدون اجازه استفاده از حق درمانی و حقوق انسانی بوده است. صدایش باشیم، پیامش را به گوش دل بشنویم وهمه با هم انتخابات را تحریم کنیم.