زندانیان فراموش شده زن در قرچک- کیوان جاوید

نشریه ژورنال شماره ۱۱۱۶– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

با وجود موارد متعدد مرگ زندانیان در ماه‌های گذشته  در زندان زنان قرچک ورامین، مسئولان زندان همچنان از ارائه خدمات ضروری به زندانیان بیمار و اعزام آن‌ها به مراکز درمانی خودداری می‌کنند و برای ارائه خدمات و اعزام زندانیان، از آن‌ها درخواست پول می‌کنند.

زندان زنان قرچک یکی از بدترین زندان‌های جمهوری اسلامی است. زندانی که آوازه تحمیل سخت‌ترین شرایط زیستی در حق زندانیان  محبوس در این شکنجه‌گاه قرون‌وسطایی اسلامی زبانزد سازمان‌های مدافع حقوق انسان در سراسر جهان است.

در ماه‌های گذشته مرگ عاطفه بنایی و فرزانه بیژنی‌پور که در اسارت رژیم اسلامی در این زندان مخوف جان باختند رسانه‌ای شده است. زندانیانی که علی‌رغم شرایط وخیم جسمی به بیمارستان منتقل نشده بودند.

تعرض افسارگسیخته به انسانیت در ایران بی‌سابقه است و شرایط زندانیان عادی در این زمینه وخیم‌ترین است. زندانی عادی در ایران هیچ حق و حقوقی ندارد و جنایت سازمان‌یافته علیه آنها متأسفانه به موضوع مبارزه هیچ بخشی از جامعه تبدیل نشده است. در این عرصه باید با جدیت تمام به میدان آمد. زندانی عادی یعنی بی حقوق و طرد شده و بی‌هویت. انگار این انسان‌های بخت‌برگشته به دنیا آمده‌اند تا به دست یکی از مخوف‌ترین حکومت‌های ضدبشری دنیا زجر بکشند و از نظر فیزیکی و روانی نابود شوند.

آیا این وضعیت باید سرنوشت محتوم این انسان‌های دردکشیده و محروم اجتماعی باشد. انسان‌هایی که دقیقاً به‌خاطر وجود حاکمیت منحوس اسلامی به این روز افتاده‌اند و عموم آنها در زندگی چیزی جز درد و غم و فقر را به چشم ندیده‌اند.

شاید گفته شود در جامعه دردهای فراوانی وجود دارد. از جمله مهم‌ترین آنها وجود چند هزار زندانی سیاسی که باید در دفاع از آنها فعالانه مبارزه کرد و موقعیت آنها را روزانه به اطلاع جهانیان رساند. این درست است، اما جامعه‌ای که برای حقوق مدنی همه شهروندان از جمله زندانیان عادی مبارزه می‌کند بهتر و مؤثرتر از زندانیان سیاسی و معلمان و بازنشستگان معترض و کارگران اعتصابی و… به دفاع برخواهد خاست.

جامعه‌ای که همه جوانب زندگی انسانی محور مبارزه‌اش است، سازمان‌یافته‌تر و متحدتر می‌تواند علیه فقر و فلاکت مبارزه کند؛ راحت‌تر می‌تواند علیه سرکوب بهاییان فراخوان اعتراض بدهد و در دفاع از بی‌حجابی نیز با نیروی اجتماعی گسترده‌تر می‌تواند به میدان بیاید.

علیه جنایت جمهوری اسلامی در حق زندانیان عادی در همه زندان‌های ایران و از جمله زندان قرچک ورامین با همه نیروی انسانیت متشکل شده مبارزه کنیم.