زندان و شلاق برای نوجوان کولبر- کاظم نیکخواه

حکومت اسلامی را همه مردم به عنوان حکومت رکورددار جنایت، شکنجه، اعدام، تجاوز و ترور می شناسند. اما اینکه همین حکومت برای اجرای “عدالت اسلامی” دادگاه تشکیل دهد و یک نوجوان را به جرم کولبری به دوسال زندان و پرداخت جریمه و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کند، حتی در مورد همین حکومت در مخیله انسان نمیگنجد و گستاخی به این حد باور کردنی نیست. گزارش را بخوانید : “به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کولبرنیوز، روز سه شنبه ۷ فروردین ماه ۱۴۰۳، دانیال مام احمد، متولد: ۱۳۸۵، اهل شهرستان مریوان از توابع استان کردستان، توسط قاضی دادگاهی، به تحمل حبس تعزیری، شلاق و پرداخت جریمه نقدی محکوم شد.  براساس حکم صادره، دانیال مام احمد  ۲سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و ٢ میلیارد(تومان) جزای نقدی محکوم شده است”.

باور کردنی نیست که موجوداتی بر این کشور حکومت میکنند که فکر میکنند و سیاستشان اینست که  باید این نوجوان را به زندان وشلاق و جریمه محکوم کنند تا “عدالت” برقرار شود. اینها همانهایی هستند که در همین ایام عید نوروز چندین کولبر را به جرم کولبری به قتل رساندند. یکی از آنان جوانی به نام سوران عبدی اهل بانه بود. دوست همراهش در مورد او چنین میگوید “هیج باری همراهش نداشت، نه خلافی کرده بود نه چیزی، بدون هیچ اخطاری به او تیراندازی کردند و گلوله به قلب و ریه‌اش برخورد کرد. بدهکار بود و از روی ناچاری برای کولبری به مرز رفت. یک پسر چهار ماهه دارد و برای لقمه‌ای نان رفته بود، ولی به نا حق کشته شد…”.

 در همین سال گذشته حداقل ۴۸ کولبر بر اثر شلیک مستقیم گلوله توسط پاسداران به قتل رسیدند. شمار بسیار بیشتری زخمی شدند و تعداد قابل ملاحظه ای گفته میشود که به زندگی معمول باز نخواهند گشت.

  کولبران کارگران بیکار و بی تامین هستند. معیشت و حقوق بدیهی کارگران بیکار توسط حکومت و امثال همین قضات و پاسداران و مفتخورانی که آنها را محکوم میکنند، دزدیده شده است. حق بدیهی همه بیکاران است که معیشت و زندگی شان به عنوان انسان بخوبی تامین شود تا ناچار به تن دادن به کارهای خطرناکی مثل کولبری و سوختبری نشوند. حق بدیهی و انسانی شان است که ناچار نشوند خود را به خطر بیندازند. حق بدیهی شان است که کسی به آنها شلیک نکند و آنها را به قتل برساند. یک مشت موجودات خبیث و بی رحم و چپاولگر با دزدی از معیشت همین کولبران و سوختبران به ثروتهای عظیم و نجومی رسیده اند و همین ها برای کولبران “دادگاه” تشکیل میدهند تا عدالت برقرار شود! همین ها سیستمی را نمایندگی میکنند که اساس آن بر قاچاق مواد مخدر و کالاهاست و در ابعاد وسیع قاچاق وارد میکنند. براستی تف بر این عدلت و این قوانین و این مذهب و این سیستم و این حکومت.

وقتی که پای کودکان و نوجوانان در میان است جنایت در حق آنها هزاربار کثیف تر و انزجار آورتر است. در بیشترین مناطق دنیا حداقل در مورد کودکان و نوجوانان عدالتی حاکم است. این انسانها  به عنوان افراد آسیب پذیری که حق آموزش و شادی و رفاه و زندگی انسانی دارند توسط همه حکومتهایی که مثل جمهوری اسلامی نماینده قهقرای جامعه بشری نیستند، حقوقشان برسمیت شناخته میشود. 

بهر رو خبر تکان دهنده و باورنکردنی است اما واقعیت دارد. دانیال مام احمد یک نوجوان پیرانشهری است که محکوم شده است. سوران عبدی جوان بانه ای است که در ایام عید به جرم کولبری به قتل رسیده است. و..

پدیده کولبری در عین حال افشاگر یک واقعیت دیگر در این کشور نیز هست. این واقعیت که وضعیت این سیستم و اقتصاد حاکم آنچنان فلاکت بار و در حال فروپاشی است که کالاهایی که براحتی در کشور بغل دستی یعنی کشور درب و داغانی مثل عراق براحتی قابل دسترسی است، در ایران تحفه و بسیار ارزشمند و گران قیمت است و همین واقعیت به کولبران امکان میدهد که برای وارد کردن کالاهای کمیاب در ایران، خود را به خطر بیندازند و از این طریق به لقمه نانی دست پیدا کنند. فقط در کشوری بحرانی و منزوی و با وضعیت اقتصادی و اجتماعی در حال اضمحلال ما با چنین پدیده ای روبرو خواهیم شد.

بهر رو انقلاب زن زندگی آزادی که سال گذشته شروع شد، انقلابی برای پایان دادن به کل این وضعیت و این نوع تراژدیها بود. این انقلاب، خیزش مردمی آگاه و مدرن و پیشرو برای دست یابی به جامعه ای انسانی بود. امروز آنرا در ابعاد و اشکال قبل در خیابانها شاهد نیستیم اما این به هیچوجه به معنای پایان انقلاب نیست. این را همه مردم به خوبی میدانند. فضا و آتمسفر انقلابی و عزم و اراده سرنگونی نه فقط متوقف نشده بلکه عمیق تر شده است. مردم متحدتر و مصمم تر و آگاهتر از قبل میخواهند جامعه ای انسانی را با دستهای خود در این کشور برپا دارند و حقوق انسانی را برای همگان به اجرا بگذارند. با سرنگونی حکومت “عدل اسلامی” دیگر نه فقط شاهد چنین دادگاهها و جنایاتی نخواهیم بود، نه فقط تراژدی هر روز کولبری و سوختبری پایان خواهد یافت، بلکه اساسا شغلهایی مثل کولبری و سوختبری و امثالهم که از بی تامینی مطلق بیکاران و همه مردم ناشی میشود، نیز در شرایط رفاه عمومی و تامین زندگی همه افراد شاغل و بیکار، ریشه کن خواهد شد.  دست در دست هم دهیم و برای دفاع از زندگی انسانی برای تک تک کارگران و همه شهروندان متحد و مصمم به هر شکل ممکن گام برداریم. این حکومت و این سیستم و این اوضاع سزاوار هیچ مردمی نیست. 

کارگر کمونیست ۸۲۵