سرپل ذهاب همچنان در اسکان موقت
گزارش ایسنا:در مسیر بیمارستان شهدای سر پل ذهاب؛ کم کم کانکسهای زلزلهزدگان از دور نمایان میشوند؛ کانکسهایی که قرار بود اسکانی موقت را برای زلزلهزدگان فراهم کنند و حدود دو سال پس از زلزله هنوز تعدادی از آنها که البته کم هم نیستند، برقرارند.
تجمع این کانکسها در اطراف بیمارستان شهدای سرپل ذهاب بیشتر است؛ عدهای سختیهایشان آسان شده؛ ساختمانهایشان در حال ساخت است و اوضاعشان هم تقریبا رو به راه و شمارش معکوس برای خانه و زندگی جدیدشان آغاز شده.
عدهای دیگر اما همچنان ناتمام ماندهاند و بلاتکلیف؛ صدایشان بغض دارد و خندههایشان عادی نیست، اغلب آنها مستاجران زلزله هستند و زندگیشان خلاصه شده در کانکسهای چند متری و چند تکه اسباب و اثاثیه و دلواپس آینده، روزگار میگذرانند…
به یکی از کانکسهای اطراف بیمارستان شهدای سرپل ذهاب رفته و در میزنیم. خانم خانه بیرون میآید و در تعریف اوضاع و احوالشان، ساختمانهای چند طبقه تازهساز اما ناتمام روبرو را نشان میدهد و میگوید: «چرا دروغ بگویم، ما کلا نزدیکیهای ۲۰۰ میلیون وام گرفتیم و ۳۰۰ و خوردهای هم تا حالا کار کردهایم؛ تقریبا کار خانهمان تمام شده و فقط شیشه و راه پله مانده. یک دکتر زیر نظر دانشگاه خواجه نصیر طراحیاش کرده. اما صاحبکارها دیر به دیر میآیند و جای دیگر کار میگیرند؛ ولی چیزی نمانده از کار خانهمان.»
میپرسیم مشکل درمانی ندارید؟ در این بیمارستان پزشک و دارو برایتان هست؟ میگوید: «خوب است، میآیند سر میزنند و احوالی میپرسند؛ چند روز پیش آمدند فشار خونمان را گرفتند و پیام هم دادند که برویم دارو بگیریم، اما دیگر احتیاجی نشد و نرفتیم.»
لاتکلیفی مستاجران زلزله
اوضاع اما در آن سوی بیمارستان فرق دارد؛ زن و مردی جوان با فرزندی حدود شش ساله ساکن کانکس هستند؛ پیش از زلزله مستاجر بودهاند و گویا همین موضوع هم علت بلاتکلیفی اکنونشان است. مرد خانه بیرون میآید و میگوید: «بعد از یکی دو سال هنوز تکلیفمان معلوم نیست. چند بار آمدهاند برق و آب اینجا را قطع کردهاند؛ با پا درمیانی بزرگان محل و شورا و … دوباره وصلش کردند.»
میپرسم مگر مستاجر نبودید، چرا الان هم به مستاجری نمیروید؟ میگوید: «مستاجر هستم. کمک هزینه ساخت خانه ندادند، اما حدود دو میلیونی بلاعوض دادند و آن را هم در کانکسها خرج کردیم رفت پی کارش. الان همین طوری استرس داریم که فردا و پس فردا جمعمان میکنند.»
ادامه میدهد: «زمستان هم اینجا بودیم؛ سرما و بدبختی بود. فرمانداری و استانداری جلسه گذاشتند که باید بروید. گفتهاند باید بروید بیرون شهر، بیرون شهر همه شخصی است و خب زمینهای شخصی که نمیگذارند ما وارد شویم. زمین دولتی هم نیست که برویم داخلش. اینجا هم پارکینگ بیمارستان است و بیمارستان شکایت کرده که بروید. نیروی انتظامی هم میآید و میگوید بروید، استانداری میگوید بروید. آن خانهای که قبل از زلزله در آن مستاجر بودم را با ۱۰ میلیون تومان پول پیش و ۲۰۰هزار تومان اجاره گرفته بودم، الان زنگ زدم بهشان گفته که ۴۰ میلیون پیش و ماهی ۷۰۰ تومان اجاره؛ از کجا بیاورم؟»
جای بخیههای پایش را نشان میدهد و میگوید: «میخوام پلاتینم را درآورم؛ قبل از زلزله تصادف کردم و الان این پایم کامل لنگ است و نزدیک هشتاد سانتش پلاتین است. با این بچه و خانواده چه کار کنم؟ هزینه پلاتین مهم نیست یک دفترچه دولتی داریم؛ خودم به جهنم و خودم برای خودم مهم نیست؛ فردا پس فردا که آب و برق را دوباره قطع کنند چه کنم؟ پنج دقیقه این کولر خاموش شود، این کانکس تبدیل میشود به بخاری. اصلا نمیدانیم چه کار کنیم خداوکیلی بلا تکلیف ماندهایم.»
میپرسم به لحاظ دوا و درمان مشکل ندارید؟ میگوید: «نگاه کنید آن فاضلاب است، اما آنقدر مشکلات دیگر داریم که فاضلاب و بهداشت و درمان دیگر برایمان مهم نیست؛ ما گفتیم هیچ چیزی برایمان مهم نیست خدا وکیلی فقط یه جا داشته باشیم فقط اون برایمان مهم است و این هم وضعیتمان است…»
روایت آقای استاندار
در همین راستا مهندس بازوند – استاندار کرمانشاه درباره اسکان زلزلهزدگان و اقدامات انجام شده در این راستا، به ایسنا میگوید: « ۱۰۷هزار خانه در جریان زلزله کرمانشاه تخریب شد و آسیب دید. از این تعداد حدود ۴۰هزار خانه احداثی بوده که باید احداث میشد و ۶۷هزار خانه نیز تعمیراتی بوده است. اقدامات مربوط به تعمیراتیها تمام شده و از احداثیها نیز حدود ۳۱ هزار مورد به اتمام رسیده و باقیماندهها نیز به علت این که در داخل شهر بودهاند، کارشان زمانبر شده؛ چراکه در داخل شهرها در واقع در راستای فرصتسازی که مردم توانستند از این زلزله ایجاد کنند و ما هم موافقت کردیم، اگر کسی یک خانه یک طبقه داشت، الان پنج طبقه ساخته و پنج طبقه را نیز ما تسهیلات و وام در اختیارشان گذاشتیم؛ طبیعی است که مقداری زمان ببرد. ضمن اینکه زمان بازسازی در شهر مقداری دیرتر شروع شد. با همه این تفاسیر بازسازی زلزله کرمانشاه رکورد بینظیری است؛ به طوری که در کمتر از دو سال اقدامات ۶۷ هزار تعمیراتی انجام شد و ۳۱ هزار خانه هم تا کنون ساخته شده است. این موضوع را مقایسه کنید با مسکن مهر. به نظر من سرعت بینظیری بود و کار خوبی انجام شد و شاید یکی از دلایلش هم این بود که مردم مشارکت جدی داشتند.»
وی در پاسخ به سوال ایسنا درباره ساکنان مستقر در کانکسها، گفت: الان استقرار در چادر نداریم، اما یه تعدادی در خود سرپل ذهاب در کانکس هستند؛ آنها هم مستاجرینی هستند که خانههایشان خراب شده و مالکین خانه را ساختهاند و دیگر به آنها اجاره نمیدهند. ما در مقابل زلزله اگر خانهای از کسی خراب شده، باید درست کنیم. ولی با این وجود بنا داریم در دعوتی که از وزیر راه و شهرسازی داشتهایم برای افتتاح یک سری پروژه، از ایشان بخواهیم که موافقت کند که زمینی را برای ساخت و ساز به این مستاجرین بدهیم. اما مستاجرین هم باید بدانند با ۴۰ – ۵۰ میلیون تومان نمیتوان خانه را ساخت و نیازمند است که خودشان کمک هم کنند.»
وی درباره مسایل بهداشتی در محدوده کانکسها نیز میافزاید: «این مسایل کانکسها همان سه ماه اول حل شده و سرویس بهداشتی و حمام دارند و نزدیک بیش از یک سال و نیم است که دارند زندگی میکنند.»
بازوند همچنین درباره وضعیت بهداشتی و درمانی استان کرمانشاه به ایسنا میگوید: «با حضور وزیر بهداشت بیمارستان ۱۰۶ تختخوابی پاوه افتتاح شد که سالها بود منتظر راهاندازی بود. بیمارستان روانسر نیز عملیات اجراییاش شروع شده و علیرغم اینکه هفت سال پیش کلنگ خورده بود، اما سال پیش عملیات اجرایی آن شروع و با شارژ مالی مشکلش حل شده است. بیمارستان ثلاث باباجانی نیز مد نظر بود که برنامهمان آن است که آبان ماه ۹۸ تحویل دهیم. ضمن اینکه در مناطق زلزله زده ۷۸ خانه بهداشت و مرکز جامع سلامت تخریب شده بود که خوشبختانه در این مدت تقریبا ۹۰ درصدشان ساخته شده و مابقی هم تا دومین سالگرد زلزله ساخته میشود.»