زندگی متقاضیان مسکن ملی در حال فروپاشی است

وب سایت حکومتی رکنا:پس از حدود 4 سال، طرح نهضت ملی مسکن نه تنها گره ای از مشکل مسکن جامعه باز نکرد بلکه اغلب متقاضیان این طرح را با بلاتکلیفی از یک سو و درخواست های چند صد میلیونی و ارسال پیامک های تهدید به حذف مواجه ساخته و زندگی را به کام آنها تلخ تر کرده است.

 پروژه نیمه کاره ای که از دولت حسن روحانی به دولت سیزدهم به ارث رسید، طرحی که به یکی از وعده‌ های اصلی سیدابراهیم رئیسی در زمان تبلیغات انتخاباتی ریاست‌ جمهوری تبدیل شد، طرحی که ابتدا با هدف خانه دار شدن قشر ضعیف جامعه شروع به ساخت شد، حالا مانند یک بختک بر روی زندگی متقاضیان آوار شده است و زندگی آنها در حال فروپاشی است. زیرا به نقطه ای رسیده اند که نه راه پس دارند و نه راه پیش.

طرح نهضت ملی مسکن از ابتدا برنامه و سیاست مدون و مشخصی برای حوزه مسکن نداشت و با وعده خانه دار شدن، متقاضیان را ترغیب به ثبت نام کرد. ابتدا در دولت قبل به آنها گفته شد آورده آنها نهایت 250 تا 300 میلیون تومان است و مابقی وام 150 میلیون تومانی بانکی است. سپس با روی کار آمدن دولت سیزدهم گفته شد نرخ ساخت و ساز ثابت نیست و براساس تورم افزایش پیدا می کند. لذا هر روز ارقام جدید منتشر شد. طرحی که قرار بود طی 2 سال با متری 2 میلیون و 700 هزار تومان ساخته شود، حالا بعد از 4 سال به متری 12 تا 15 میلیون تومان رسیده است. پرسش این است:

آیا مردم باید تاوان تورم و دیرکرد در ساخت را بپردازند یا وزارت راه و شهرسازی و پیمانکاران باید پاسخگو باشند؟ گفته می شود ساخت و سازها براساس تورم افزایش یافته است. آیا سرمایه مردم (طلا، خودرو، خانه، پس انداز و …) که در بازه های مختلف فروختند تا آورده های خود را واریز کنند نیز براساس تورم محاسبه خواهد شد؟

برغم اینکه برخی از پروژه ها با پیشرفت همراه و در حال ساخت است اما ساخت اغلب پروژه ها یا متوقف مانده و یا در مراحل ابتدایی است. این در حالی است که متقاضیان آورده اولیه را پرداخت و چند واریزی هم داشته اند و هنوز هیچ چیز مشخص نیست. نه قراردادی دارند، نه زمان تحویل واحد مشخص است و نه حتی قیمت تمام شده این واحدها اعلام می شود.

آنچه مشخص است وزارت راه و شهرسازی دولت سیزدهم در عمل به شعارهای انتخاباتی ناتوان مانده و با واگذاری برخی از پروژه ها به پیمانکاران نه چندان باسابقه به جای بخش متخصص و خوشنام این حوزه، بازار مسکن را انحصاری و پروژه های نهضت ملی مسکن را بی سرانجام رها کرده است و به جای پاسخگویی، مشغول  خبرسازی است.

از سوی دیگر طرح نهضت ملی مسکن نه تنها دیگر برای قشر ضعیف جامعه مناسب نیست، بلکه حتی دهک های میانی هم از پس ارقام آن برنمی آیند.

طی ماه های گذشته گزارشاتی از وضعیت نابسامان پروژه های طرح نهضت ملی مسکن رباط کریم (نصیرشهر)، مهستان (هشتگرد) و پردیس در پایگاه خبری رکنا منتشر شد تا بلکه به گوش مسئولین برسد و گره ای از مشکلات آنها حل کند اما درست گفته اند که «نرود میخ آهنین در سنگ». از سوی دیگر رسالت رسانه گفتن از درد مردم است. بنابراین تا توان داریم از مردم می گوییم. این گزارش نیز به یکی از پروژه های طرح نهضت ملی مسکن شهرستان دماوند می پردازد، باشد که گوش شنوایی در میان دولت پیدا شود و حرف مردم را بشنود، زیرا وضعیت متقاضیان طرح نهضت ملی مسکن بسیار دردناک است و این وضعیتی است که دولتمردان با ناکارآمدی بر سر آنها آوار کرده اند.

مسکن ملی شهرستان دماوند، گیلاوند، مهک 2

یک متقاضی طرح نهضت ملی مسکن شهرستان دماوند، پروژه 120 واحدی مهک 2 به خبرنگار رکنا گفت: در سال 1398 زمان دولت حسن روحانی برای مسکن ملی شهرستان دماوند ثبت نام کردم و قرار بر این بود که با متری نهایت 2 میلیون و 500 هزار تومان برای ما در طی 2 سال مسکن بسازند و با وام مسکن در نهایت کل آورده متقاضی 300 میلیون تومان می شد. ابتدا به ما گفتند سنگین ترین پرداختی شما همان 40 میلیون تومان است و آورده های بعدی حدود 5 میلیون تا 10 میلیون تومان است اما متأسفانه نه تنها بعد از گذشت 4 سال هیچ خبری نشده بلکه هر بار از ما 90 و 95 میلیون تومان پول خواستند. هیچ مدرک و سندی برای واریزی ها نداریم و بعد از 4 سال هنوز نمی دانم کدام بلوک، واحد و طبقه برای ما است. ما یک طرفه به دولت اعتماد کردیم و دستمان به جایی بند نیست.