سال تحصیلی جدید و چالش ها- شهلا دانشفر

کارگر کمونیست ۹۰۳

امسال سال تحصیلی جدید در شرایطی آغاز شد که فقر معیشتی و هیولای گرانی معیشت بخش عظیمی از جامعه را به لبه پرتگاه کشانده است. جنگ افروزی های حکومت و ادامه غنی سازی اتمی از سوی جمهوری اسلامی منجر به فعال شدن مکانیزم ماشه شد  و این شلیکی دیگر بر سفره خالی مردم بود. این اتفاق بر وخامت اوضاع اقتصادی جامعه شدت داده و اولین تاثیرش بر جهش قیمت دلار به ۱۲۷ هزار تومان بود.

یک نتیجه آشکار این وضعیت خارج ماندن شمار بسیار بیشتری از کودکان حتی نسبت به سالهای قبل  از چرخه تحصیل است.   و بر صف کودکان کار و خیابان نیز افزوده شده است. از جمله بنا بر آوردهای اولیه هزینه کوله پشتی یک دانش آموز  امسال 6 تا 8 میلیون تومان است. یعنی یک دوم حداقل دستمزد ماهانه کارگر که تازه اگر پرداخت شود. شهریه های نجومی نیز امان مردم را بریده است . تا جاییکه احمد محمود زاده  در برابر اعتراضات مردمی اعلام کرد که  شهریه بالای ۱۴۵ میلیون تومان در مدارس نخواهند داشت.

این وضعیت در متن گسترده شدن هر روز بیشتر اعتراضات مردمی بر سر معیشت، سال تحصیلی جدید را به چالشی بزرگ در سطح جامعه تبدیل کرده است.  اینجا دیگر بحث بر سر سرنوشت کودکان ماست. کودکان که خط قرمز جامعه و  معلمان هستند. نگاهی مختصر به این چالش ها تصویر روشنی از چه باید کردها را مقابل ما قرار میدهد.

جمهوری اسلامی و آغاز سال تحصیلی

جمهوری اسلامی در تنگنای محاصره اعتراضات مردمی که خطر طغیان اجتماعی بزرگی را در تداوم انقلاب زن زندگی آزادی در چشم انداز نزدیک می بیند،  با بازگشایی مدارس گویی جبهه جدیدی از جنگ  به رویش باز میشود. از همین روز  از قبل خود را برای آن آماده میکرد.   بویژه اینکه یک هفته قبل از بازگشایی مدارس بود که سومین سالگرد انقلاب را داشتیم  و  باز فریاد شعارهای مرگ بر دیکتاتوردر محلاتی از تهران و شهرهایی دیگر بر فضا طنین انداخت.

 طی یکماهه اخیر حکومت بر برخوردهای امنیتی خود علیه معلمان شدت داد و بسیاری از آنان در استان های مختلفی چون کردستان، گیلان، کرمان و خوزستان با احکام زندان، اخراج و انفصال از خدمت و  تبعید روبرو شدند.   جمهوری اسلامی همچنین  از وحشت دوباره به میدان آمدن نسل زدی های مدرسه، دستگیریهایی از میان دانش آموزان را در دستور کار خود گذاشت و از جمله تعدادی از دانش آموزان در کامیاران بازداشت شدند. چرا که حکومت نقش دانش آموزان در انقلاب زن زندگی آزادی را در ذهن دارد . دانش آموزانی که در کوران انقلاب به خیابان ریختند و حجاب آتش زدند و شعار “آزادی، آزادی، آزادی” سر دادند. دانش آموزانی که گله های آخوند حکومتی را از کلاس های درس و از مدارس بیرون انداختند و دوربین های مداربسته در مدرسه را پایین کشیدند.

 اما سیاست های سرکوبگرانه حکومت در قبال معلمان و دانش آموزان  فضای اعتراضی در میان معلمان،  بازنشستگان و خانواده های دانش آموزان و همه مردم را تشدید کرد. در اعتراض به آن اولتیماتوم ها داده شد. در هفتم شهریور بود که راهپیمایی جمع کثیری از فعالین مدنی، کارگری، فرهنگیان، زنان و مردم سنندج  را در محکومیت اخراج و پرونده‌سازی علیه معلمان کردستان را داشتیم و در ادامه این کشاکش ها صف آرایی های اعتراضی بزرگتری شکل گرفتند و شعارهای “کارگر زندانی، معلم زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، معلم کردستان، معلم کرمان حمایتت میکنیم به موضوع بیانیه های اعتراضی تشکلهای مختلف معلمان و کارگری – اجتماعی و به شعارهای اعتراضی کف خیابانی و سخنرانی های اجتماعی بازنشستگان در شهرهای مختلف تبدیل شد.  از همین دست سرکوبگریها  حکومت اسلامی در اقدامی دیگر  در ۲۵ شهریور مجمع عمومی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان در شهرضا را مورد حمله قرار داد. هجده نفر دستگیر شدند که زیر فشار اعتراضات همگی به غیر از مسعود فرهیخته معلم بازنشسته که از قبل به سه سال و نیم حبس محکومت شده بود، آزاد شدند. اما این تهاجم به اعتراضاتی بزرگ در دفاع  از حق تشکل و تجمع و آزادی فوری مسعود فرهیخته و تمامی معلمان زندانی و زندانیان سیاسی تبدیل شد. از جمله   شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان در بیانیه ویژه شروع سال تحصیل خود با اشاره به این سرکوبگریها  معلمان  را به اتحاد و تشکل یابی گسترده برای پیگیری اعتراضاتشان  فرا خواند  و نوشت:” ما همه فرهنگیان را به اتحاد و حضور در تشکل ها فرا می‌خوانیم تا صدای بلند عدالت آموزشی، کرامت معلم و آزادی اندیشه را رساتر از همیشه به گوش حاکمان برسانیم” و  همه اینها پاسخ محکمی به سرکوبگری حکومت است.

شروع سال تحصیل جدید و مردم

سال تحصیلی جدید در دل شرایط  پر التهاب جامعه ، سرکوبگریهای حکومت و مشکلات معیشتی مردم برای فرستادن کودکان خود به مدرسه به چالشی بزرگ در جامعه تبدیل شد. اکنون در ادامه اعتراضات بر سر معیشت، خانواده های دانش آموزان دارند به میدان می آیند و فریاد رسای اعتراض آنها علیه شهریه های نجومی و گرانی کمر شکن برای فرستادن کودکان به مدرسه را در همان روز اول مهر، روز گشایش مدارس با  شعار “تحصیل رایگان حق مسلم ماست” در  شهرک نفت جم  شنیدم. شهرکی 2500 واحدی از کارگران رسمی نفت  پارس ، وابسته به صنعت نفت این مرکز کلیدی کارگری در اقتصاد کشور.  در شهرهای دیگر نیز همچون در گلدشت اصفهان و انار رفسنجان اخباری از تجمعات خانواده ها در اعتراض به بلاتکلیفی فرزندانشان و بسته شدن درب مدرسه به روی آنان و نیز علیه نبود معلم در کلاسهای درس را شاهد بودیم.

از طرف دیگر بیانیه های اعتراضی تشکلهای معلمان در شهرهای مختلف و از سوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان و نیز از سوی دیگر تشکلهای کارگری- اجتماعی به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید را داشتیم که از شروع چالش بزرگی در سطح جامعه علیه محرومیت کودکان از تحصیل و وضع فاجعه بار مدارس حکایت میکند.  بیانیه هایی که فراخوانش به اتحاد مبارزاتی سراسری است. از جمله در بخشی از بیانیه شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان به مناست آغاز سال تحصیلی جدید چنین آمده است: ” راه آینده تنها از دل اتحاد و همبستگی می‌گذرد. ما خواستار آنیم که آموزش و پرورش از بند ایدئولوژی رها شود، رایگان و برابر برای همه فرزندان این سرزمین باشد و معلم با عزت و احترام در جایگاه شایسته خود بنشیند. اگر امروز برای این خواسته‌ها تلاش نکنیم، فردا چیزی از امید و آینده برای فرزندان‌مان باقی نخواهد ماند”.

بعلاوه یک عرصه مهم اعتراضات معلمان، خانواده ها و دانش آموزان نسل زدی اعتراض علیه آموزش ایدئولوژیک و تلاش حکومت برای تامین کنترل خود بر مدارس و پیشبرد سیاست اسلامی کردن آموزش و پرورش است. حکومت اسلامی جدا از اقدامات سرکوبگرانه تمهیدات دیگری را نیز پیش از آغاز سال جدید در دستور گذاشت. از جمله در نیمه شهریور ماه امسال رضا جباری عضو هیات رئیسه مجلس  از استخدام ۲۰ هزار معلم نهضتی، طرح امین و پیش‌دبستانی خبر داد. طرحی در ادامه همان سیاست  اعزام گله های آخوند به مدارس که شکستش از قبل محتوم است و  هر بار که در دستور قرار گرفته از سوی دانش آموزان و خانواده ها و معلمان معترض عقب زده شده است.

خلاصه کلام اینکه آموزش رایگان و با کیفیت و غیر ایدئولوژیک، پایان دادن به آموزش   کالایی و طبقاتی بودن آموزش و برخورداری همه کودکان از آموزش یکسان و برابر، پایان دادن به آپارتاید جنیستی در آموزش و پرورش، پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات معلمان و مردم معترض و آموزشی شاد، مدرن و انسانی در مدارسی امن و شایسته از  جمله گفتمان های امروز معلمان و مردم معترض ایران   در بیانیه ها  و در اعتراضات میدانی شان است. حول  این خواست ها گرد بیاییم و با اعتراضات سراسری متحد حق تحصیل رایگان و با کیفیت را بر حکومت تحمیل کنیم. بر کالایی بودن آموزش و امنیتی کردن فضای آموزش پایان دهیم. بر آزادی فوری و بدون قید و شرط معلمان زندان و لغو تمامی  احکام امنیتی صادر شده برای آنان و برای دانش آموزان معترضی که تحت پیگرد هستند تاکید کنیم. کنار شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان بایستیم و حول  خواستهای مهمی که در بیانیه خود به مناسبت شروع سال تحصیلی تاکید کرده اند متحد شویم. مبارزه برای این خواستها گوشه دیگری از مبارزه برای زن زندگی آزادی و رهایی از جهنم جمهوری اسلامی است.