سال ۱۴۰۳، سال اتحاد  مبارزاتی کارگری- شهلا دانشفر

کارگر کمونیست ۸۲۴

سال ۱۴۰۳ آغاز شد.  در تحویل این سال شاهد رقص بی حجاب زنان،  و مختلط با مردان در شهرهای مختلف بودیم و بار دیگر مردم به محکمی به بساط آپارتاید جنسی حکومت وحجابش نه گفتند. جنبش دادخواهی این سنگر مهم انقلاب به این مناسبت  با فریاد بلند دادخواهی بر ادامه  راه جانباختگان انقلاب تجدید عهد بست و  بخش های مختلف کارگری  با اوتیماتوم های اعتراضی شان بویژه در واکنش به مصوبه جنایتکارانه شورای عالی کار جلو آمده و بر اتحاد سراسری کارگری علیه کل این بساط توحش و بردگی تاکید گذاشتند.

دادخواهان به این مناسبت پیام مقاومت و ایستادگی و تداوم راه جانباختگان را دادند و از جمله با رفتن به سر مزار عزیزان جانباخته که بدست حکومت جنایتکار به قتل رسید اند و  باز کردن سفره هفت سین شان و نیز با پیامهای پرشورشان  بر ادامه راه جانباختگان انقلاب تاکید کردند. یک نمونه آن پیام  گوهر عشقی  این سمبل مبارز دادخواهی بود. او نوشت: ” نوروز را با اُمید آزادی ملت ایران جشن می گیریم.حکومت تاریکِ جمهوری اسلامی می خواهد عشق و اُمیدواری را بکشد و افسردگی و یاس را به جایش بنشاند. اما رسیدن نوروز به ما می گوید رو سیاهی به ذغال می ماند و خون هایی که بر خاک ریخته، گل می دهند و بهار در راه است. به عنوان مادر پیر شما، سال نو را به همه آسیب دیدگان، مبارزان زندانی، اقلیت ها، فعالانِ مدنی، جوانانِ آزاده نسل امروز، هنرمندان مردمی، خانواده هایی که گرمای حضور عزیزانشان را جمهوری اسلامی گرفته است و در نهایت به همه مردمِ ایران تبریک می‌گویم. فرزندانم! سال جدید، بی شک سالِ تغییرات اساسی است.همه با هم مصمم شویم تا ریشه ستم را در سالِ پیش رو، بخشکانیم تا آرزوی زنان و مردانِ ایران برای رسیدن به آزادی، عشق و حقوق انسانی محقق شود. پاینده مردم ایران، مادر پیر شما ، گوهر عشقی”.

در بوکان مادران دادخواه نوروز را به سنت دیرینه  در منطقه باغ قاضی برگزار کردند. در آنجا جمع شدند و  آتش نوروز را به پا کردند  و دایه مینا مادر جانباخته شهریار محمدی همراه با دیگر مادران و  با در دست گرفتن تصویر  ژینا (مهسا) امینی گفت:”‏راهت را گم نمیکنم شهریار، ‏شهریار به خون پاکت که در راه آزادی ریخته شد، راهت را ادامه میدهم.”. این مادران در روز جهانی زن نیز با برداشتن حجاب هایشان هشت مارسی تاریخی را رقم زدند.

زندانیان سیاسی از زندانهای قزلحصار، اوین، کرج، مشهد و خرم آباد یعنی  همان زندانیانی که علیه اعدامها سه شنبه های اعتراض را اعلام داشتند، پیام داده و بر ادامه اعتراض برای توقف ماشین کشتار و اعدام حکومت تاکید کردند.  سه شنبه های اعتراض علیه اعدام که حمایت اجتماعی وسیعی را با خود همراه داشت. از جمله نهاد داد خواهان و کارزار جهانی علیه اعدام از آن اعلام پشتیبانی کردند و در همبستگی با این روز در برخی از شهرها در خارج کشور نیز پیکت هایی اعتراضی شکل گرفته است. در بیانیه این زندانیان بر توقف ماشین اعدام  و اتحاد و عمل جمعی برای توقف اعدامها بدون در نظر گرفتن عقیده، ملیت، قومیت، مذهب و نوع اتهام محکومان تاکید شده است. به این منظور این زندانیان  دست یاری به سوی تمام وجدان‌های بیدار و آزاده ایران و جهان دراز کرده است. در بخشی از بیانیه این زندانیان چنین آمده است:”هدف ما از کارزار سه‌شنبه‌های سیاه و این اعتصاب هفتگی جلب توجه افکار عمومی به این مهم بود که “اعدام قتل حکومتی، مجازاتی بدون بازگشت و ابزار سرکوب و ارعاب حکومت اقلیت مستبد حاکم بر کشور است. …اینک و در آستانه سال نو و فرا رسیدن بهار طبیعت، ضمن تبریک آن به عموم هموطنان، امیدواریم که سال جدید سال پیروزی مردم ایران و تحقق آزادی و عدالت باشد؛ و به زودی در جامعه‌ای عاری از تبعیض، خشونت، استبداد و استثمار، ساختاری متضمن رعایت حقوق بشر برای همه شهروندان پدید آید و احکام قرون وسطایی چون اعدام لغو گردد. ما اطمینان داریم دور نیست آن روزی که با تحقق حاکمیت مردم ایران بر سرنوشت خویش هیچ شهروندی به خاطر عقیده و اندیشه‌اش اسیر سرکوب و بی‌داد استبداد نشود. اما تا آن روز، ما از درون زندان‌های حکومت رسالت اخلاقی خود می‌دانیم که در سال پیش‌رو نیز از درون زندان به اعتراض خود علیه اعدام ادامه دهیم، و از همه وجدان‌های بیدار و انسان‌های آزاده می‌‌خواهیم در این راه ما را یاری دهند.”.

از سوی دیگر پیامهای ویژه این روز از سوی تشکلهای کارگری و معلمان و بخش های مختلف جامعه را داشتیم. این بیانیه ها کیفرخواستی علیه بساط توحش و بردگی حاکم و جنایات و سرکوبگری های حکومت هستند و یک تاکید مهم آنها بر روی اتحاد سراسری کارگری برای خلاصی  از جهنم جمهوری اسلامی است.  بدینگونه کارگران به نوعی پلاتفرم مبارزاتی سال ۱۴۰۳ را  ترسیم کرده اند. از جمله میتوان به پیامهای منتشر شده از سوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان و تشکلهای مختلف معلمان از شهرها ی مختلف ، شورای بازنشستگان ایران، شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران، نهاد دادخواهان، ندای زنان ایران  اشاره کرد.

– شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان در پیام نوروزی خود از سال گذشته و آنچه بر مردم گذشته است مینویسد. در بخشی از آن چنین آمده است:  ” یکسال بر ما گذشت و در این سال چون گذشته: دانش‌آموزان زیر تازیانه آموزش ایدئولوژیک و کالایی‌شده انگیزه و میل‌شان برای یادگیری پرپر شد، ترک تحصیل به سبب فقر فزونی یافت، کودکان کار نیز بازتولید شدند. تفاوت آموزش در مرکز و حاشیه عمیق‌تر شد. معلمان از پادگانی شدن مدارس و ذبح کرامت انسانی در رنج‌اند. و سرآمدان آنان به زندان، یا اخراج یا تبعید یا حبس خانگی محکوم شدند. بازنشستگان، کارگران و تمام اقشار فرودست جامعه علی رغم مبارزات پیگیر خود به مطالبات قانونی خویش نرسیدند. شبح ویرانگر تورم و گرانی، به سبب سیاست‌های اقتصادی نظام حاکم، بر تمامیت زندگی مردم سایه افکنده و هیچ اراده‌ای برای رفع این بحران وجود نداشت. دادخواهان در حوزه‌های مختلف: آموزش، کار، زنان، محیط‌زیست، هنر و… روانه زندان شدند. آزادی اندیشه و بیان، ایجاد تشکل‌های صنفی و مردم نهاد مستقل ممنوع بود. دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها به سبب عدم عقلانیت و نابخردی مسئولان اخراج یا زندانی شدند. اعدام، قصاص، شکنجه، قتل ناموسی (به سبب غلبه گفتمان ایدئولوژیک و مرد/ پدرسالار) تداوم داشت. جامعه “ال جی بی تی کیو آی پلاس” کماکان از حق حیات محروم‌اند.  حامی پروری، پدیده هزار فامیل، اختلاس، بنگاههای فوق سرمایه‌دارِ منتسب حکومتی/ امنیتی همچنان بر کشور حاکمند.

موارد فوق و بسیاری از موارد دیگر، محصول حکمرانی غیردموکراتیک، هژمونی خشونت و سرکوب و نیز عدم پاسخگویی افرادی است که فراتر از هر قانونی بر ما سلطه دارند. حریم آگاهانه انتخابات نمایشی مجلسِ حکومتی در این سال، نشان از عدم مشروعیت این نهاد و نارضایتی عمیق مردم از نحوه این حکمرانی آمرانه بود. “. در ادامه این نگاهی به سال گذشته در این پیام چنین آمده است:”شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، به موجب آموزه‌های خویش مبنی بر حق رهایی، برابری، شادی، عشق، زیستن خودبنیاد برای همه، جشن نوروزی و آمدن بهار را به مردم ایران تبریک می گوید، و ایمان دارد با عاملیت مردم، همدلی و همبستگی آنان تمامی موانع برای زیستنی توام با رهایی و برابری مرتفع خواهند شد. پیروز باشید.”.

شورای بازنشستگان ایران در بیانیه نوروزی خود مینویسد:”سهم ما از زندگی، رفاه ، آزادی و برابری ست و این، پیش شرط و زیر ساخت شکوفائی و شادیهای فردی و اجتماعی در نوروز یا هر جشن دیگری است.  با  عزم گذر از چنین اوضاع اسفناک و غیرقابل تحمل و با اعلام حمایت و همدردی با خانواده های سوگوار و دادخواه ، زندانیان معیشتی، سیاسی و اجتماعی، عید امسال را بر شانه های زخمی و سفره خالی خود برگزار کرده که چراغ زرین امید و رهائی را بر ورودیهای فردایی بهتر آویخته ایم. پیشاپیش فرارسیدن عید نوروز و آغاز فصل بهار که نویدبخش زندگی و تحول و نوشدگی ست، علیرغم تلخکامی های فراوان ، شادباش میگوئیم، باشد که مطالبه گری و دادخواهی ما تا دستیابی به رفاه و شادی عمومی در سال آتی پرشورتر از قبل تداوم یابد.”.

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران در پیام نوروزی اش به همگان مینویسد:” سال نو  را با اتحاد همبستگی بیشتر  برای تحقق خواسته های برحقمان آغاز میکنیم ! ما نوید آوران سلامتی  هستیم  . زندگی بهتر حق ماست!”

 نهاد دادخواهان با عبارت:”سال نو را به امید پیروزی دادخواهی آغاز میکنیم ! قسم به خون یاران ایستاده ایم تا پایان!” نوروز را شادباش گفت و کلام خود به هشتگ های #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم، #دادخواهی_ادامه_دارد، #ایستاده‌ایم_تا_پایان.، خاتمه داد.

با چنین گفتمانهایی و با تاکید بر اتحاد سراسری است که کارگران و کل جامعه سال ۱۴۰۳ را تحویل گرفتند.  این در حالی است که بخش های مختلف کارگران با اولتیماتومهایشان برای تداوم قدرتمند تر مبارزاتشان  سال ۱۴۰۲ را به پایان رساندند.  این چنین است که انقلابی قدرتمند تر در چشم انداز نزدیک جامعه قرار دارد.

“شاغل و بازنشسته اتحاد اتحاد، ” اتحاد، اتحاد، علیه فقر و فساد” شعارهای اعتراضی کارگران برای تدارک اعتراضاتی گسترده در چنین شرایطی است.