سرنگونی طلبانی که از حکومت خشنودند! کاظم نیکخواه

لطف الله سیاهکلی نماینده قزوین در مجلس اسلامی کشف کرده است که معترضین از حکومت اسلامی ناراضی نیستند! او روز گذشته گفت “واقعیت این است تعدادی از این‌ها که آمدند اغتشاش کردند بیکار بودند و تعدادی هم وضعیت مالی خوبی نداشتند و در صحبت‌هایی که بازجوها با این افراد داشتند چیز خاصی در نیامد”. بله! مشکل معترضین بیکاری و فقر بوده است و نه سرنگونی حکومت اسلامی. بازجوها هم با آنها به آرامی “صحبت کرده اند” و چیزی در نیامده است! یعنی نتوانسته اند اعتراف اجباری بگیرند.

جماعت حکومتی از بالا تا پایین از ترس سرنگونی شبها خوابشان نمیبرد، اکثرا خانواده و بستگانشان را راهی خارج کرده اند و خودشان هم آماده فرارند، اما روزها در طویله اسلامی دور هم جمع میشوند تا به هم دلداری بدهند که خبری از سرنگونی طلبی نیست. فکر نمیکنم دیکتاتوری در دنیا وجود داشته باشد که اسیر خود فریبی نباشد. دیکتاتورها تا لحظه آخر گوشهایشان به فریاد سرنگونی طلبی بسته است. حداقل اینطور وانمود میکنند. از قذافی تا صدام تا بن علی و حسنی مبارک همه ادعا میکردند مردم ناراضی نیستند. ازهاری که در سال ۵۷میگفت اصلا همه چیز نوار است و جوابش را در خیابان با “ازهاری گوساله بازهم بگو نواره” گرفت.

اما ادعای اینکه مشکل اصلی معترضین بیکاری و فقر است بدرجه ای واقعی است. حداقل یک مشکل جدی اینست. دهها میلیون نفر در این کشور از زندگی زیر خط فقر و گرانی و بیکاری مچاله شده اند. نماینده مجلس اسلامی این شعار را هم ظاهرا نشنیده است که مردم فریاد میزنند “فقر فساد گرونی میریم تا سرنگونی”. چهار نفر معرضی که حکومت اعدام کرد همه کارگر و فقیر بودند. مردم بروشنی می بینند که عامل اصلی و مستقیم فقر و گرانی و بیکاری خود همین چپاولگران و دزدان میلیاردی هستند که به اقتصاد گند زده اند و زندگی مردم را به نابودی کشانده اند.

انقلاب زن زندگی آزادی در واقع حرکت و خیزش مردمی است که مطلقا هیچ تردیدی در سرنگونی حکومت اسلام ندارند. ذهنیت مردم پیر و جوان اینست: برای ریشه کن کردن فساد و حجاب و اعدام و تحجر و عقب ماندگی و گرانی راه دیگر جز سرنگونی جمهوری توحش اسلامی نیست. نمایندگان مجلس اسلامی و بازجوها و خامنه ای ها هرچه روضه خوانی و اعدام و شکنجه کنند از این سرنوشت خلاصی ندارند. خود فریبی مجاز است اما بهیچ وجه جایی برای مردم فریبی نیست.