کارگران زحمتکشان همیشه قربانی بوده اند
چه زمانی که خشکسالی میشود
چه زمانی که سیل؛ زلزله و جنگ می شود
تا زمانی که سرمایه داری در جامعه حاکم است این زحمتکشان هستند که تاوان می دهند و عزیزانشان را از دست میدهند.
در سیل اخیر خوزستان، ما به عینه شاهد بودیم که بورژوازی به جای حمایت از مردمی که همه هست و نیستشان را از دست داده بودند و برای زنده ماندن و زندگی با چنگ و دندان تلاش می کردند مسیر سیلاب را از سمت صنایع نفتی به طرف شهر بر می گرداند…! این کار ضد بشری و انتخاب چنین کار مرتجعانه ای فقط در یک سیستم نابرابر ضد بشری تعریف می شود.
بورژوازی حاکم در ایران برای این که سود خود را در صنعت نفت بیمه کند زحمتکشان را هدف قرار می دهد و در این بازی دلالی با جان آن بازی کرده و وارد کشتار جمعی یک شهر می شود و علیه مردمی که حتی لباس تنشان پاره شده و در گل مانده اند و گرسنه هستند را فدای مراکز صنعتی می کند…! در سیستم سرمایه داری جان انسانها بی ارزش است و حاکمان مدافع سرمایه فقط به سود خود و استثمار می اندیشند. از جمله زمانی که مردم می خواستند مسیر سیل را به طرف شهر بگیرند مورد حمله نیروی سرکوبگر بورژوازی قرار گرفته و با پرتاب سنگ و گاز اشک آور روبرو شدند.
امروز مردم به عینه شاهد هستند که این حاکمیت علیه همه زحمتکشان است. هر کجا به بهانه ای مقابل مردم محروم می ایستد و برای بقای عمرش سرکوب و کشتار می کند. چه در کارخانه، چه در شهر و خلاصه همه جای جامعه فقط به منافعشان که همان نابودی انسان هاست می اندیشند.
همیاری سازمانیافته مردم در سیل اخیر یک دستاورد مهم است. در این سیل عزیزانمان را از دست دادیم. شهر و خانه و زندگی مردم به گل نشست. حتی حیوان های وحشی مثل مارهای سمی، گرازها، تمساح به مردمی که به بیابان پناه برده بودند مردم را در خطر قرار داد و خرسها به کندوهای عسل. این قدرت همیاریهای مردم و اتحاد مردم سیل زده بود که موجب شد در برابر همه اینها مقاومت باشد. ما وظایف سنگینی بر دوش داریم. ما باید نماینده انسانیت، اتحاد و همبستگی در میان مردم باشیم. با آلترناتیو شوراهای همیاری مقابل مردم راه بگذاریم. نشان دهیم که مردم میتواننند و توان آنرا دارند که خود امور را بدست گیرند. و قدرت خود را به رسمیت بشناسیم.
زنده باد شوراهای همیاری مردمی
سهیلا شادمان، عضوی از ستادهای همیاری مردمی