روزنه rowzane خبری – تحلیلی
شهروند: از آخرین ماه سال ۲۰۱۹، جهان به طور غافلگیرانه ای خود را درگیر پدیده ای ناشناخته و بدخیم یافت که تا همین جای کار، یعنی با گذشت چهار ماه از اولین نشانه های آن در کشور چین، با سرعتی بی سابقه کره زمین را درنوردیده و شیرازه زندگی اجتماعی، اقتصادی، درمانی و حتی شخصی و خصوصی انسان امروز را از هم گسیخته و آینده ای مبهم و بی گمان تیره، برای هستی بشر رقم زده است. در همین فاصله کوتاه، نرم و هنجار زندگی در جهان به یکباره مغلوب ویروسی شد که چند هفته پس از ظهورش نام کووید ۱۹ به خود گرفت و همه ی ابعاد زندگی بشر را به زیر سایه هولناک خود فرو برد. واقعیتی باور نکردنی که انسان امروز آن را تنها بر پرده سینما و به صورت مجازی در فیلم های ترسناک آخرالزمانی دیده بود .در حال حاضر، مهم ترین مسئله کشورها و بزرگترین دغدغه مردم جهان مبارزه و ایستادگی در برابر این غول نامرئی ضد انسان است. چاره مقابله تا به امروز، قرنطینه و خانه نشینی و رعایت بهداشت شخصی و اجتماعی بیان می شود، اما این دشمن مرموز، ناپیدا و مخفی گام به گام همه را دنبال می کند و ناتوانی عمومی و احتمال تصادف با آن به میزان رانندگی با چراغ خاموش در تاریکی، برای همه محتمل است. و همین وحشت و هراس اجتماعی را دامن می زند، اما عمق فاجعه کووید ۱۹ از این هم ژرف تر است، چرا که جوامع گرفتار آن نشان داده اند آلودگی بدان دومینوی مرگ به راه می اندازد و همین، درماندگی در میان مقامات کشوری و درمانی و مردم را دوچندان کرده است . در حال حاضر کشور های مختلف در نبود داروی درمان، به تناسب ظرفیت های علمی، مدیریتی و نوع سیاست حاکم بر آنها عملکردهای متفاوتی در برابر این ویروس مرگبار داشته اند. اما هنوز زود است که به نتیجه تاثیر آن در جوامع مختلف اشاره داشت، چرا که تا به کنون ویروس هنوز مهار نشدنی می نماید و به هین دلیل عمق و چگونگی پایان یافتن فاجعه هنوز نا معلوم است.
چیزی که روشن است کشورهای غنی و فقیر و کشورهای دمکراتیک و استبدادی، از چند جنبه، از جمله پنهانکاری در نشان دادن فاجعه و دستکاری در میزان ابتلا و مرگ و میر در نشر واقعیت و در پرداخت کمک هزینه های مالی به آسیب دیدگان خانه نشین، رفتاری مختلف در مقابل این پدیده داشته اند.
در این میان، ورود این ویروس در ایران با مدیریت جاهلانه و تعصب مذهبی از یک سو، و سودجویی مالی شرکت هواپیمایی ماهان، که محاسبات سیاسی در برابر کشور منتشر کننده ویروس، چین، نیز در پروازهای آن دخیل بود، به گسترش اپیدمی در ایران منجر شد. از ابتدای ورود این ویروس حاکمان شیعه سالار، مانع از قرنطینه شهر زیارتی قم گردیدند و دولت ناتوان، نتوانست در حمایت از جامعه پزشکی و علمی کشور، شهر قم را در نخستین روزها به قرنطینه بکشاند و با این جهالت عملا سبب شد تا ویروس پر خطر کووید ۱۹ به سراسر کشور راه یابد. با این همه، یکی از مهم ترین معضلاتی که وضعیت پیچیده جامعه ایران را اسفبارتر می کند، مشکل بیکاری برای روزمزد بگیران، کاسبان خرده پا و مردم فرودست جامعه است که هیچ منبع درآمدی پس از خانه نشینی عمومی ندارند و بسته حمایتی دولت حتی در صورت اجرا چنان اندک و تحقیر آمیز است که در بهترین حالت کفاف یک هفته از مخارج مردم نیازمند را برطرف می کند. خانواده هایی که در فقر نان بسر می برند به یقین از رعایت موارد بهداشتی عاجزند و برای یافتن معیشت روزانه در برابر این ویروس آسیب پذیر ترند.
با این وجود ، نهادهای مدنی و انجمن های خیریه در هر نقطه از دنیا ، جدا از اقدامات دولت ها، در این شرایط بسیار حساس، اقدام به رساندن کمک های مالی و بهداشتی و پزشکی برای مردم خود و یا برای ملت های نیازمند کرده اند. ایرانیان خارج از کشور نیز که همواره در شرایط بلایای طبیعی در یاری رسانی به مردم آسیب دیده خود فعال بوده اند، در هنگامه این اپیدمی مرگبار نیز آستین همت بالا زده و مشغول همیاری به مردم ایران هستند.
“ستاد مقابله با بحران کرونا در ایران” از جمله پرتلاش ترین این گروهاست که چندی قبل با انتشار بیانیه ای موجودیت خود را اعلام کرد و تا کنون توانسته است در شهرهای مختلف ایران کمک های جذب کرده اش را به مردم و درمانگران برساند. چیزی که تا حدود زیادی از نظر جذب کمک ها مردمی ایرانیان را متمایز از دیگر ملت ها می کند حضور حدود ۷ میلیون ایرانی در خارج از کشور است که در شرایط بحرانی می توانند پناهگاه حمایتی مستقلی برای مردم نیازمند داخل شوند.
در بیانیه اعلام موجودیت ستاد مقابله با بحران کرونا در ایران که در تایید و امضای آن نام ۳۸ کنشگر در زمینه های مختلف علمی، فرهنگی، سیاسی و فعال مدنی و حقوق بشری به چشم می خورد، از جمله آمده است: “ما تلاش می کنیم با بسیج نیروی ایرانیان مقیم خارج کشور و مردم دیگر کشورها که در معرض خطر ورود ویروس کرونا از ایران به کشورشان قرار دارند و از طریق فعالیتهای لابیستی و تماس با دولتها و سازمانها و شخصیتهای انساندوست جهانی برای کمک رسانی مستقیم به مردم ایران، و برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی به انجام اقدامات لازم برای مقابله با بیماری کرونا، به یاری مردم ایران بشتابیم.”
از جمله امضاِ کنندگان این بیانیه که نامشان به ترتیب الفبا در پای بیانیه آمده می توان به فریده آرمان، مینا احدی، شهناز اکملی، افشین افشین جم، بهنام ابراهیم زاده ، شعله پاکروان، پریسا پوینده، نیما سروستانی، حسین لاجوردی، فاطی محمدی، هیوا مولاتبار، رضا مریدی، مریم نمازی و بصیر نصیبی اشاره کرد.
شهروند برای معرفی و پوشش رسانه ای این اقدام و چگونگی کار این گروه یاری رسان، هچنین جهت ترغیب و حمایت ایرانیان از گروه های امداد برای فاجعه کرونا در ایران، با سه تن از اعضای فعال این گروه گفت و گوی نوشتاری ترتیب داده و با هشت پرسش از آنان خواسته است تا جنبه های مختلف تلاش خود را توضیح دهند. گفتنی این که هر سه مصاحبه شونده به هر هشت پرسش شهروند پاسخ داده اند اما به جهت تطویل گفت و گو و نیز تشابه بعضی پاسخ ها ما ناگزیر از هر شخص دو یا سه پاسخ آنان را در متن این گفت و گو جای داده ایم. پاسخ های شعله پاکروان، مینا احدی و افشین جم را در زیر می خوانید:
در این موقعیت شدیدا بحرانی که حکومت اسلامی با پنهانکاری ، جعل و دستکاری حقیقت کرونا در ایران بر عمق فاجعه سرپوش می گذارد ، از نظر شما شرایط درون جامعه ایران تا همین مرحله چقدر آسیب دیده و با توجه به مدیریت خرافی باور و ناتوان حاکم، آینده این وضعیت را در کشور چگونه می بینید؟
شعله پاکروان:
به نظر من برای تعداد بیشتری از مردم روشن شد که مقامات حکومت در اساس به مشکلات مردم اهمیت نداده و حتی در بسیاری از شرایط دشمن مردم است. دروغگویی و پنهانکاری حکومت پیش از کرونا هم بود. اما با شیوع کرونا بیماری، مرگ و فساد حکومت به تک تک خانه های مردم رفت و همه اقشار مردم با چشم خود دیدند که حتی در تبدیل ایران مال به نقاهتگاه رد پای رانتی بسیار عظیم وجود دارد.
قرنطینه نکردن قم و دیگر شهرهای به شدت آلوده باعث شد که عملا زندگی مردم تحت الشعاع اپیدمی قرار بگیرد. حکومت حتی در چنین شرایطی به مردمی که از نظر اقتصادی زمین خورده اند کمک هزینه معیشتی نداد. مردمی که خود را قرنطینه کرده اند علاوه بر رنج بیماری و بیکاری، با بدهکاریهای عظیمی دست به گریبانند. از قبض آب و برق و قسطهای ماهیانه ی بانکی تا اجاره خانه و محل کسب تا هزینه های معیشت و تهیه نان برای سفره هایی که خالی تر از همیشه است.مسلما نمی توان با وجود چنین حکومتی آینده ای روشن را متصور بود. ولی مردم همیشه به هر شکل ممکن اعتراض خود را به این حکومت نشان داده اند. و این نقطه امید در چنین شرایط بحرانی ست. حضور مردمی آگاه و معترض که از هیچ فرصتی برای بیان اعتراضش چشم پوشی نمی کند.
شما از جمله یاری رسانانی هستید که در این روزهای حساس اقدام به جمع آوری کمک در خارج کرده اید، یکی از پرسش های رایج در مراحل جمع آوری و انتقال کمک ها همواره این بوده و هست، که کمک ها با چه نظارتی به نیازمندان می رسد. بخصوص در این موقعیت که می دانیم مردم پایین دست جامعه و روزمزد بگیران، بیش از همه نیاز به کمک دارند، شما در انتقال کمک ها روی کدام بخش جامعه متمرکز هستید؟
مینا احدی:
ما در وهله اول به سراغ بیمارستانها رفتیم و با پزشکان و شبکه پرستاران و پزشکان و همچنین نهادهای مردمی تماس گرفتیم. پولی که ما جمع کرده ایم از مردم جمع می شود و ابعاد چندان زیادی ندارد. ولی بهر حال اولین تماس ما با رشت و شبکه ای از بیمارستانها در این شهر بحرانی بود و سپس با لنگرود و لاهیجان تماس گرفتیم و به تدریج دامنه کارمان را گسترش دادیم، الان کلا بگویم تقسیم کار ما این است یک بخش از دوستان با شمال ایران، خوزستان و اصفهان و آذربایجان تماس دارند، یک بخش با کردستان و نهادهای مردمی که خوشبختانه در آنجا بسیار سازمان یافته تر و ارگانیک تر هستند، و یک بخش با تهران و همچنین زندانها و خانواده زندانیان سیاسی و … در تماس هستند.
ما تا کنون در ده مورد برای رشت و لنگرود، لاهیجان، ابهر، سقز، پاوه، تهران و برای زندانیان سیاسی و خانواده های آنان کمک ارسال کرده ایم. همه این کمکها ثبت شده و رسید و آن در اختیار مسئولین مالی ستاد است. فعلا در دو مورد برای خانواده هایی که دچار کرونا شده و امکانات مالی بسیار ضعیفی دارند ارسال شده و این باید بسیار بیشتر از اینها بشود.
یکی از رفتارهای مزمن جمهوری اسلامی، پرونده سازی علیه کسانی است که در مسیر انتقال کمک ها و یا توزیع آن در داخل، افراد را به گروههای مخالف خود و یا به کشورهای به زعم خود دشمن منتسب می کند، آیا در این باره راهکاری اندیشیده اید تا افراد همسو و همکار، در داخل آسیب نبینند؟
افشین جم:
تا کنون گیرندگان کمک ها، از اینکه نامشان فاش شود نگران نیستند و این خود نمودار اعتبار آنها در جامعه است و چنانچه مشکلى برایشان ایجاد شود، جامعه پزشکى پشتیبان آنها خواهد بود، اگرچه در گذشته در مورد پشتیبانان زلزله ها و سیلها، مشکلاتى براى این نوع افراد متوجه شده ولى زمان نسبت به گذشته نه چندان دور تغییر کرده.
گروه یاری رسان شما (ستاد مقابله با بحران کرونا در ایران)، بجز جمع آوری کمک ها از میان ایرانیان بیرون کشور، به کمک دولت های غربی و پزشکان بدون مرز توجه دارد، اما مانع بزرگ رژیم اسلامی است که حتی از کار پزشکان بدون مرز جلوگیری می کند، چاره شما برای رسیدن کمک های محتمل به داخل چیست؟
مینا احدی:
یک هدف ما از اول این بود که با نهادهای بین المللی تماس گرفته و آنها را تشویق کنیم که خود مستقیما وارد ایران شده و کمکها را با نظارت خود به بیمارستانها و به دست پزشکان برسانند. به همین دلیل برای سازمان بهداشت جهانی نامه نوشتیم و همکاران ما گفتگوهایی با این نهاد داشتند بویژه با بخش اروپایی این سازمان در دانمارک. همچنین ما کنفرانس تلفنی با پزشکان بی مرز داشته و از آنها خواستیم دخالت کنند و نامه به مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا در مورد اینکه بیست میلیون یورو -کمک اتحادیه اروپا- را به دست حکومت ندهند و خود آن را تقسیم کنند و من خودم کنفرانس تلفنی با نمایندگان پارلمان آلمان در همین موارد داشتم. ما معتقدیم، دست حکومت اسلامی و دزدان سر گردنه سپاه و .. را باید از کمکها کوتاه کرد و نهادهای بین المللی باید مستقیما این کمکها را به شبکه های سازمان یافته در ایران که همین امروز مشغول مبارزه با کرونا بوده و متاسفانه دهها نفر در این راه جانشان را از دست دادند، بدهند و نه به حکومت مفتخور و دشمن مردم ایران.
بجز کمک های برون مرزی، آیا برای راه اندازی گروه های کمک گر خود بنیاد در درون کشور پیام و راهکاری دارد؟
شعله پاکروان:
به نظر من مردم در داخل ایران بسیار مبتکرانه در حال متمرکز شدن هستند. با توجه به شرایط امنیتی داخل نمی توان افراد مبتکر را معرفی کرد. اما از الگوهای اجرا شده در مناطق مختلف استفاده کرده و به دیگر همیارانمان اطلاع می دهیم. برای مثال وقتی صحبت از شکل گیری کارگاه های کوچک تولید ماسک در یک منطقه را شنیدیم با همیارانمان در مناطق دیگر هم این تجربه را در میان گذاشتیم. چند شهر دیگر هم به فکر تشکیل چنین کارگاه های کوچکی افتاده اند. هر چه زمان می گذرد ابتکارات مردم بیشتر علنی می شود.
اگر بخواهید ویژگی گروه شما را جهت کسب کمک و امکان انتقال به نیازمندان داخل تعریف کنید، به چه نکته و یا نکاتی می توانید اشاره کنید؟
افشین جم:
این گروه اگر چه هر کدام تجربه هاى چندین دهه در مبارزه با رژیم و یا کمک رسانى در مسیر حقوق بشرى دارند، ولى به نظر من در این مورد تجربه کافى نیست، اما خوشبختانه تعداد سازمانها و افراد خیَرى که در همین مسیر گام برداشتند نسبتا زیاد شده که باعث خوشحالی ست، بنابراین تعداد کسانی که می توانند کمک کنند، تعدادشان بین این گروه ها تقسیم می شود. امیدوارم هیچ وقت مشکلى نباشد که بخواهیم تجربه بیشتر بیندوزیم و آن به معنى این است که نظام را سرنگون کنیم، چرا که با وجود این نظام باید همیشه کاسه گدایى را به دست بگیریم.
باید اشاره کنم کمک ها می تواند حتی۵ دلار، ۵ یورو و معادل آن باشد و لزوما نباید رقمهاى بالا باشد که البته باعث خوشحالی ست که رقم هاى بالا دریافت شود، ولى می دانیم ممکن است براى برخى امکانش نباشد که در این صورت می گوییم حتی به اندازه هزینه یک قهوه هم تأثیر دار چرا که در ابعاد زیاد همین کمک های کوچک میتواند کمکهاى موثرى را به هموطنان برساند. یعنی همان مثال خودمان که می گوید: ” قطره قطره جمع گرد وانگهى دریا شود”.
پیام شما در این اقدام صرفا یک کار خیرخواهانه است، یا در راستای کمک رسانی به ساز و کار سیاسی از جمله افشای رفتار ضد مردمی جمهوری اسلامی در گسترش این فاجعه را هم دنبال می کند؟
مینا احدی:
هر عملی در ایران سیاسی می شود حتی همین کار کمک رسانی که اگر شما به دکتری پول می رسانید تا لباس مناسب داشته و جان انسانها را نجات دهد، مهر امنیتی می خورد. حتی افشاگری در مورد کرونا با تهدید و زندان روبرو می شود، کما این که در خبرها خوانده ایم که برخی روزنامه نگاران و یا پرستاران و پزشکانی را به خاطر اطلاع رسانی از وضعیت بیمارستان ها و یا بیماران و تعداد آنها مورد آزار و توبیخ و تهدید قرار داده اند. پس این کار کمک رسانی هم در ذات خود سیاسی است.
در عین حال ما از روز اول گفته ایم حکومت اسلامی ضد انسانی و جنایتکار است و باید این حکومت را به علاوه کرونا به عنوان دشمنان مردم حساب کرد و اقداماتی انجام داد. پس یک کار ما همین است پاسخ دادن به اراجیف حکومتی ها و از جمله سخنان رهبر این حکومت در مورد اجنه و غیره و یا لاپوشانی حقایق و عدم کمک رسانی به مردم و …
اگر بخواهید به طور مختصر از شروع کارتان در جذب و استقبال کمک دهندگان بگویید، چه نظر و چه پیامی دارید؟
شعله پاکروان:
این ستاد پتانسیل تبدیل شدن به یک حرکت سراسری را دارد. همیاران این ستاد چه در داخل و چه خارج کشور انسانهایی هستند که دست روی دست نگذاشته و مثل کرمهای شب تاب که به تنهایی نوری اندک دارند تلاش می کنند در کنار یکدیگر و با پیوستن به این حرکت، بتوانند در دل مردم بی پناه ایران نور امید را بتابانند. مردمی که در واقع خواهران و برادران و فرزندان و پدرو مادر خودمان هستند. از این فرصت استفاده کرده و از همه مردم دعوت می کنم که به این ستاد بپیوندند. در فضای مجازی از آن گفته و دوستان خود را به پیوستن به ستاد دعوت و تشویق کنند. دست همه یاریگران را به گرمی می فشاریم. قدم همه روی چشم.
افشین جم:
از این که این گروه توسط دوستان راه اندازى شده، خود قدم مثبتى است که باید تشکر کرد ولى انتظار بیشتری برای استقبال مردمی داریم، که البته این نقیصه به ما برمی گردد و نه مردم، چون نتوانسته ایم پیام خود را از رسانه هاى ماهواره اى و دیگر رسانه های عمومى پر بیننده، به آگاهى برسانیم. ما امیدوارم بتوانیم این مشکل را با همکارى و همت رسانه ها در آینده نزدیک رفع کنیم و بتوانیم پیام خود برای جمع آوری کمک های مردمی به گوش هموطنانمان در سراسر دنیا برسانیم و از آنها بخواهیم که به ما بپیوندند.
تأکید می کنم که در رساندن هر خبر و هر کمپینى، و براى هر موفقیتى آن پیام و آگاهى را باید تکرار و تکرار و تکرار کرد.
مینا احدی:
پیام من این ست این یک حرکت مهم سیاسی و انسانی است و همه ما باید بتوانیم تا هر میزان که می توانیم کمک کنیم. ما به همکاران بیشتر احتیاج داریم، به ارتباطات شما با دوستان و فامیل و پزشکان در شهر خودتان و در عین حال اگر می توانید با رسانه های بین المللی تماس گرفته و در مورد این معضل حرف بزنید یا با نهادهای بین المللی و بهر طریق ممکن کمک کنید تا مردم ایران را کمک کنیم به نظر من موج دوم کرونا در ایران در راه است و باید جنبید و کاری کرد.
به امید پیروزی
برای همیاری با ستاد مقابله با بحران کرونا در ایران می توانید از طریق حساب بانکی زیر اقدام نمایید
