شورای سازماندهی اعتراضات را در همه جا بر پا کنیم

کارگر کمونیست ٥٩٧
گفتگو با شهلا دانشفر در برنامه ویژه اعتراضات مردمی در کانال جدید
کیوان جاوید: شهلا دانشفر مساله ای که شما و حزب کمونیست کارگری ایران تاکید میکند تشکیل شوراهای محلات و شهرها در سطح سراسری است. در این رابطه بحث مشخص شما و تاکیداتتان چیست؟
شهلا دانشفر: برای اینکه خیزش انقلابی مردم تداوم داشته باشد، برای اینکه مبارزات گسترده مردم قدم به قدم و نقشه مند به جلو برود، برای اینکه اینهمه نیرویی که با این شور و شعف به خیابان آمده اند تا تکلیف اوضاع را یکسره کنند، با کوچکترین تعرضی از جانب حکومت پراکنده نشوند و مردم بتوانند متحد و همبسته حول خواستهایشان که محور اصلی آن سرنگونی رژیم جنایتکار حاکم است سیر تحولات سیاسی جامعه را رقم بزنند، نیاز به سازمان و تشکل داریم. یک سازمان پایه ای برای وارد عمل مستقیم شدن خود مردم شورای سازماندهی اعتراضات در محلات و در سطح سراسری در تمام شهرهاست. در خبرها میشنویم که خیلی از محلات را مردم در دست دارند. در خیلی از شهرهایی که در این مدت در اعتراض و مبارزه بوده اند و در آنها اعتراضات ادامه دارد، مردم عرصه های مختلفی از مبارزه را همزمان دارند به پیش میبرند. از جمله در این اعتراضات ما شاهد اینیم که مردم با مبارزاتشان در مقابل سرکوبگری های حکومت می ایستند. با دستگیری ها مقابله میکنند و ابعاد اعتراضات مردمی هر روز گسترده تر میشود. ادامه قدرتمند و همبسته این مبارزات همانطور که اشاره کردم نیاز به سازمان دارد و برای آن باید در محلات و در سطح شهرها متشکل شد و شوراهای سازماندهی اعتراضات را ایجاد کرد. از همین رو ما قبلا هم در این رابطه بیانیه داده و بر روی آن تاکید کرده بودیم و امروز می بینیم که زمینه های عملی تشکیل آنها از هر وقت فراهم تر است و حتی در جاهایی گامهایی عملی در این جهت برداشته شده است.
کیوان جاوید: مردم در خیابانند. جمع میشوند. به مراکز دولتی حمله میکنند. با نیروهای انتظامی مقابله میکنند. در جاهایی آنها را عقب میرانند و بعد میروند به خانه هایشان و باز در روز بعد به اعتراضاتشان ادامه میدهند. این چرا نیاز به یک سازمان دارد؟ ما که هنوز دولت تشکیل نداده ایم که بخواهیم شورا تشکیل دهیم و آنرا درست کنیم. شاید برخی این انتقاد را به تاکیدات شما داشته باشند. پاسخ شما چیست؟
شهلا دانشفر: شورا فقط برای بدست گرفتن دولت نیست. شورا در عین حال ابزار مبارزه است. شورا ابزار اعمال اراده و عمل مستقیم و متحدانه خود مردم است. از طریق سازماندهی در شوراها مردم می آیند و به حکومت و تمام نهادهایش میگویند بروید کنار و ما خودمان می آییم و اوضاع را در دست میگیریم. در شرایط امروز شورا ابزار پیشروی سازمانیافته همین مبارزاتی است که در خیابان صورت میگیرد و با قدرتمند تر و همبسته کردن مردم میتواند به اعتراضات آنها تداوم بخشد. بعلاوه شورا ثبت پیشروی همین مبارزات و قوام دادن به اعتراضات شبانه روزی مردم است که در چنین ابعاد گسترده ای شاهدش هستیم. بنابراین باید شوراها را تشکیل داد و مبارزات مردمی را در آنها متحد و متشکل کرد. البته خوبست این را هم بگوییم که همواره تصویر پیچیده ای از شوراها در اذهان هست. در حالیکه شورا یعنی همان تجمعات مردمی که از طریق چنین شکلی از سازماندهی به محل تصمیم گیری مردم تصمیم گیری مردم تبدیل میشود. از این طریق آنها با یکدیکر در ارتباط و تبادل نظر قرار میگیرند و بر سر ادامه اعتراضاتشان و قدمهای بعدی مبارزاتی خود برنامه ریز می کنند. نکته جالب اینجاست که بخشی از همین کارها الان دارد خودبخودی و بنا بر نیاز مبارزاتی انجام میگیرد.
کیوان جاوید: آیا این یک ایده ایست که شما تازه میخواهید ببرید توی جامعه؟ یعنی هیچ کجا شورایی و تشکلی نیست و مردم همینطوری بدون سازمانیافتگی میروند به خیابان و دست به اعتراض میزنند؟ آیا مردم تازه میخواهند این شکل از سازماندهی را شروع کنند؟ یا اینکه با فعالیت هایی که تا کنون انجام شده، نطفه های آن همین امروز وجود دارد و میشود در جاهایی آنها را مشاهده کرد؟
شهلا دانشفر: اولا این ایده جدیدی نیست. این ایده سنتی قدیمی در جنبش چپ و کمونیستی است. حزب ما از همان بدو تشکیلش بر سازماندهی شورایی تاکید کرده است. دوما در سیر حرکت به جلوی جنبش کارگری و مبارزات کل جامعه ایده و گفتمان شوراها هر روز بیشتر به جلو آمده است. نمونه آن مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه است. با مبارزات این کارگران و در جلوی صف آن اسماعیل بخشی، بحث اداره شورایی جلو آمد و این گفتمان وسیعا بدرون جامعه کشیده شد. اینها همه نشانگر اینست که گفتمان های ما امروز چگونه دارد با واقعیت های جنبش کارگری و مبارزات مردم تلاقی پیدا میکند. بعلاوه همین امروز پایه های شوراهای محلات به نوعی گذاشته شده است. بنابراین ما از صفر شروع نمیکنیم. هم اکنون ما شاهد این هستیم که مردم محلات را در دست خود میگیرند. و شک نکنید که پشت این مبارزات هر چند اولیه ولی شکلی از سازماندهی وجود دارد. همین طور در کارخانجات وقتی یک اعتصاب کارگری برپا میشود، پشت آن سازماندهی وجود دارد. همینطور وقتی تجمعات اعتراضی برپا میشود، پشت آن سازمان هست. به این معنا که عده ای پیشرو در صف جلوی این اعتراضات قرار دارند که نقش سازمانگر و هدایت کننده را بازی میکنند . حرف ما اینست برای اینکه مبارزات با قدرت تر تداوم یابد، این حد از سازمانیافتگی مبارزات را باید تا حد شوراهای سازماندهی اعتراضات ارتقاء داد و به وجودشان رسمیت بخشید. یعنی اینکه مردم در همان تجمعاتی که برپا میکنند شورایی عمل کنند و بر سر چگونگی پیشبرد اعتراضاتشان متحدانه تصمیم گیری کنند. برای مثال مردم در تجمعاتشان بر سر اینکه چگونه میتوانند با تعرضات نیروهای سرکوب حکومت مقابله کنند، برنامه ریزی کنند. برای سازماندهی اعتراض برای آزادی دستگیر شدگان و سازماندهی خانواده هایشان، نقشه داشته باشند. برای گسترش تجمعات اعتراضی خود و رفتن بسوی اعتصابات سراسری کارگری و اعتصاب عمومی کل جامعه نقشه داشته باشند. یا بطور مثال برای کمک رسانی به تجمعات اعتراضی ای که در خیابان برپا میشود، شبکه های همبستگی مبارزاتی در میان مردم را شکل دهند. شبکه های اطلاع رسانی و رسانه ای کردن اخبار اعتراضات را بوجود بیاورند. و برای انجام همه این کار ها تقسیم کار لازم است و مردمی که درگیر اعتراض و مبارزه هستند طبعا خود داوطلبانه پا جلو خواهند گذاشت و وظیفه ای را برعهد خواهند گرفت. بدین شکل است که مردم با اراده جمعی و مبارزات متحدانه میتوانند سازمانیافته و قدرتمند اعتراضات خود را
به پیش میبرند. همین الان این کمک رسانی ها و بسیاری از این کارها دارد در جریان مبارزه هر روزه مردم انجام میگیرد. بطور مشخص در خوزستان این سطح از کار سازمانیافته را بیشتر میشود مشاهده کرد. از جمله میبینید که تجمعات اعتراضی در مقابل زندانها برای آزادی دستگیر شدگان به راه افتاده است. می بینید که جلوی پزشکی قانونی و برای بیرون آوردن جنازه های جانباختگان از دست جنایتکاران اسلامی تجمعات خانواده ها همراه با حمایت مردمی به راه افتاده است. می بینید که در سطح محلات کمک رسانی های مردمی به اعتراضات وجود دارد. می بینید از همین طریق اعتراضات کارگری بعنوان یک حلقه تکمیل کننده و نیرو بخش به اعتراضات مردم در کف خیابان، دارد سر بلند میکند . نمونه آن وارد شدن نیشکر هفت تپه به اعتصاب و راهپیمایی آنها تا فرمانداری شهر همراه با بخش های مختلف مردم در همین هفته است. اینها همه تلاشهایی است که به همت همان کسانی که امروز در صف جلوی اعتراضات در سطح شهر و در محلات هستند دارد انجام میگیرد و سازمان می یابد. همان طور که اشاره کردم در حال حاضر در شهرهای مختلف شب ها محلات معینی در دست مردم است. در همان تجمعاتی که مردم شبانه در محلات برپا میکنند. باید آگاهانه وقتی را هم به امر سازماندهی اختصاص دهند و در حالیکه جمع هستند در مورد اشکال مختلف تداوم اعتراضشان بحث و تصمیم گیری کنند. از جمله همان کسانی که در جلوی اعتراضات مردم در محل قرار دارند میتوانند در میان جمع مردم اعلام کنند که این جمع ما، شورای ماست. این جمع ما محل تصمیم گیری ماست. همانجا تقسیم کار کنند. همانجا رفتن به سراغ خانواده های دستگیر شده، رفتن بسراغ خانواده های جانباختگان و حمایت از اعتراضات آنها را در دستور کار خود بگذارند. بر سر شگردهای مقابله با سرکوبگران حکومت، خنثی کردن قطع اینترنت و پیدا کردن راهکارهایی برای اطلاع رسانی و جهانی کردن صدای اعتراض خود، تصمیم گیری کرده و برنامه ریزی کنند. بدین ترتیب میتوان شکلی سازمانیافته به اعتراضات مردمی در محلات داد. همچنین با به هم وصل شدن اعتراضات محلات و ایجاد شبکه ای از روابط در میان فعالین رادیکال و پیشرو در سطح شهر، شورای سازماندهی شهر را ایجاد کرد. نیروی انجام همه این کارها موجود است. نیروی آن همان مردم معترضی هستند که به خیابان آمده اند. بطور خودبخودی بخشی از این کارها صورت گرفته است، در جاهایی مردم حتی فراتر رفته و آگاهانه در این جهت قدم برداشته شده است. تلاش برای متشکل کردن و ایجاد شوراهای سازماندهی اعتراضات را باید گسترش داد و سراسری کرد.
کیوان جاوید: معمولا ما شنیده ایم و در بسیاری از اعتراضات کارگری اتفاق افتاده است که در کارخانجات مجمع عمومی و یا شورا تشکیل شده است. سازماندهی شوراهای اعتراض چقدر در مراکز کارگری و کارخانجات اهمیت دارد؟
شهلا دانشفر: جلو آمدن گفتمان شوراها و در جاهایی برداشتن گامهای عملی برای آن، یک پیشروی مهم جنبش کارگری بوده و نیشکر هفت تپه پیشتاز این حرکت بوده است. مجمع عمومی هر روزه این کارگران در جریان اعتراضاتشان، سنگری که کارگران این مجتمع بزرگ کارگری هر روزه بر روی آن ایستاده و از دردهایشان سخن گفتند و در آخر نیز کارگران بر سر خواستهایشان متحد شده و تصمیم به ادامه اعتراضاتشان میگرفتند، نوعی از تمرین شورایی عمل کردن در این کارخانه بود. با اتکاء به مجمع عمومی و با گفتمان اداره شورایی بعنون محلی برای تصمیم گیری متحدانه کارگری و عمل مستقیم خود کارگران بود که در سال گذشته کارگران نیشکر هفت تپه توانستند مبارزات شکوهمندی را به جلو ببرند و با اعتراضاتشان گفتمان های آزادیخواهانه برابری طلبی را در سطح جامعه به جلو آوردند. از همین رو مبارزات این کارگران از هفت تپه فراتر رفت و گفتمان اداره شورایی را به عنوان آلترناتیو به درون کل جامعه برد. و یا کارگران نیشکر هفت تپه با اتکاء به تصمیم گیریهای جمعی خود در مجمع عمومی شان در همین دور اخیر مبارزاتشان توانستند اتحاد بخش های مختلف کارگران در این مجتمع بزرگ کارگری را شکل دهند. از جمله کارگران خواستهایشان را بر روی بنری نوشته و بر روی سنگر سخنرانی هایشان نصب کرده و هر روزه بر سر آنها اتمام حجت کرده و بر ادامه اعتراضاتشان تا رسیدن به آنها تاکید میکردند. این ها همه گامهای اولیه ایجاد شوراهای کارگری است و یک الگو برای ایجاد شوراهای کارگری در سطح سراسری است.
مثال دیگر اعتراضات شکوهمند کارگران فولاد اهواز در سال گذشته است که با اتکاء به همین شکل از سازماندهی مبارزه و برپایی منظم و هر هفته ای مجمع عمومی در طول اعتراضاتشان در کارخانه و در کف خیابان و تصمیم گیری هر روزه خود در مورد چگونگی ادامه اعتراضاتشان در همین مجامع ، این کارگران چنان قدرتمند نقش آفریدند و در کنار کارگران نیشکر هفت تپه جنبش کارگری را گام مهمی به جلو بردند. بنابراین اگر هفت تپه و یا گروه ملی توانست این چنین به دو سنگر مهم مبارزات کارگری تبدیل شوند، به یمن چنین شکلی از سازماندهی اعتراض بوده است. به نظر من امروز کارگران نیشکر هفت تپه و یا فولاد اهواز با قدرت مبارزاتی که به جلو برده اند، بویژه در چنین توازن قوایی از مبارزه که امروز در سطح جامعه شاهدش هستیم، میتوانند این پیشروی ها را تثبیت کنند و با تحمیل برپایی منظم مجمع عمومی خود به عنوان محلی برای اعمال اراده توده کارگر و تصمیم گیری هایشان، پایه های شورای خود را مستحکم کنند. بویژه الان که محیط های کارگری در جنب و جوش وسیع اعتراضی هستند و جنبش سرنگونی مردمی در چنین ابعادی به حرکت در آمده است، اکنون که زمزمه اعتراض در همه جا از جمله در مرکز مهمی چون کارگران صنعت نفت بر پا است، با اتکاء به چنین شکلی از سازماندهی است که کارگران میتوانند صف اعتراض خود را متحد کنند و همصدا با اعتراضات خیابانی با اعتصابات قدرتمند خود به میدان بیایند. *