مندرج در ژورنال شماره ۸۴۶ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
وزرای امور خارجه چهار کشور کانادا، استرالیا، آلمان و هلند در نشست مجمععمومی سازمان ملل متحد در نیویورک اعلام کردهاند که از طالبان به بالاترین دادگاه جهان بهخاطر “نقض فاحش و سیستماتیک” معاهده حقوق زنان سازمان ملل متحد در افغانستان شکایت میکنند. چندی پیش “مریل استریپ” در سخنرانی تکاندهنده خود در سازمان ملل ابعاد این آپارتاید جنسیتی در افغانستان را چنین شرح داده بود: “در افغانستان گربهها حق دارند صورتشان را در معرض نور خورشید قرار بدهند و آفتاب بگیرند و در پارکها دنبال سنجابها بدوند و پرندگان میتوانند آواز بخوانند، اما زنان در افغانستان از همه اینها محروماند.” حبس خانگی زنان و محو آنها از انظار عمومی کاری است که طالبان با زنان این کشور کرده است.
شکایت چهار دولت غربی علیه طالبان یک موفقیت برای زنان نه فقط در افغانستان بلکه در ایران نیز هست. چرا که هر دو حکومت طالبان و جمهوری اسلامی رژیمهای بندگی زن و مبتنی بر آپارتاید جنسیتی هستند. کشاندن پای طالبان به دادگاه بینالمللی لاهه زمینه را برای محاکمه جمهوری اسلامی نیز در این دادگاه به دلیل زنستیزی و اعمال آپارتاید جنسیتی هموار خواهد کرد.
طالبان همچون جمهوری اسلامی از ایدئولوژی اسلام تبعیت میکند که به پیرو آن زن تنها به دلیل زن بودنش، به دلیل جنسیتش، یک عنصر مشکوک سیاسی است و اگر کنترل نشود ذاتاً یک تبهکار اجتماعی است. طالبان با جداسازی سازی سیستماتیک زنان از مردان به طرد زنان از جامعه پرداخته است. آپارتاید جنسیتی محو انسانیت زنان است و در همهجا باید بهعنوان جنایت علیه بشریت شناخته و ممنوع شود.
دولتهایی که با حکومتهایی نظیر طالبان و جمهوری اسلامی کنار میآیند وبر رنج زنان در این دو کشور چشم میبندند عملاً شریک جرم جنایت علیه زناناند. امید ما این است با جلب حمایت جهانی از سازمانهای زنان، احزاب و انجمنها و نهادهای مترقی و مدافع برابری زن و مرد و اتحادیههای کارگری و شخصیتهای بانفوذ هنری و سیاسی، جنبش رهایی زنان در ایران و افغانستان را قویتر سازیم. آپارتاید جنسیتی نباید جایی در جامعه جهانی داشته باشد. برپادارندگان آپارتاید جنسیتی علیه زنان باید طرد، منزوی و به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه شوند.