ضرورت اعتراض علنی علیه ناامنی محیط کار!

– عصر روز یکشنبه ۱۹خرداد، بر اثر ریزش آوارحین گودبرداری در دماوند یک کارگر ساختمانی جان خود را از دست داد.

– در عصر روزشنبه ۱۸خرداد، فرزند یکی از کارکنان شورای شهر همدان، درحادثه برخورد وزنه آسانسور حین تعمیرات بسرش درداخل دریچه آسانسور جانش را از دست داد.

– عصر روز چهارشنبه ۱۵خرداد، یک کارگر۵۰ ساله واهل کرمانشاه حین حفاری شبکه انتقال فاضلاب پروژه مسکن مهر در روبروی فرمانداری این شهرستان، بر اثر ریزش کانال و ریختن ترانشه ها دچار خفگی شده و جان خود را از دست.

– عصر روز چهارشنبه ۱۵خرداد، یکی از کارکنان یگان حفاظت بندر رجایی در حادثه آتش سوزی اراضی تحت مدیریت منطقه آزاد قشم دچار سوختگی ۳۵ درصدی وبه بیمارستان منتقل شد.

– نیمه شب گذشته (۱۴خرداد)، یک کارگر ۳۵ ساله اهل اردبیل حین لایروبی چاه کشاورزی در دهستان جوکندان از توابع شهرستان تالش،براثر ریزش دیواره چاه کشاورزی، زیر آوار مدفون شد وجان خود را از دست داد.

– روز سه شنبه۱۴خرداد، ۲ کارگر حین ساختمان سازی در شهرک صنعتی شیراز درجریان انتقال میلگرد به طبقه بالا در ارتفاع هشت متری، به صورت همزمان دچار برق گرفتگی شدند.

– صبح روزسه شنبه ۱۴خرداد،یک کارگردرحادثه آتش وزی یک تانکر حمل سوخت تأمین‌کننده مایع سوخت یک کارخانه آجرپزی در کیلومتر ۲۰ جاده اهواز به خرمشهر دچارسوختگی وبرای درمان به بیمارستان منتقل شد.

– بامداد روز سه شنبه ۱۴خرداد،یک کارگر حمل زباله شهرداری منطقه یک اهواز در زمان پیاده شدن از کامیون حمل زباله به درون منهول فاضلاب بدون درب سقوط کرد وبدلیل مصدومیت به بیمارستان گلستان این شهر منتقل شد.

– صبح روز دوشنبه ۱۳خرداد،۲ کارگر ساختمانی در حادثه سقوط آسانسور در ساختمان در حال ساخت در خیابان آزادگان شیرازبشدت مصدوم ودربیمارستان بستری شدند.

– یکشنبه شب (۱۲خرداد)، ۴ کارگر در حادثه سقوط تاور کرین ۳۰متری در یک کارگاه ساختمانی واقع درخیابان ملاصدرا تهران دچار مصدومیت شدید وبه بیمارستان منتقل شدند.

– یکشنبه شب (۱۲خرداد)، ۴ کارگر در حادثه انفجار ساختمان مسکونی در محله پامنار تهران مصدوم  وراهی بیمارستان شدند.

– یک کودک حدود ۳ساله در یک رستوران تهران که مادرش در آنجا مشغول بکاردر آشپزخانه بود زیر آسانسورله شد وجانش را ازدست داد.

 

اینها گوشه ای از اخبار مربوط به ناامنی و “حوادث” محیط کار در هفته گذشته، بین ۱۲ تا ۱۹ خرداد است. ناامنی محیط کار جان و زندگی کارگران را میگیرد. در یک هفته گذشته نیز تعداد زیادی از کارگران در اثر ناامنی محیط کار دچار سانحه شدند و برخی جانشان را از دست دادند و تعداد دیگری مصدوم و راهی بیمارستان شدند. در سال ۹۷ بیش از دوهزار کارگر در اثر ناامنی محیط کار جانشان را از دست داده اند. آمار تعداد  دو هزار کشته در سال به دلیل حوادث ناشی از کار، بخشی از صحبتهای اکبر شوکت (عضو هیئت امنای سازمان تأمین اجتماعی) است که در ارتباط با بحران صندوق اجتماعی و افزایش سن بازنشستگی از ۳۰ سال به ۳۵ سال گفته بود.

قربانیان حوادث کار بیشمارند. تعدادی را روانه گورستان میکنند، و تعدادی هم در اثر ناامنی محیط کار روانه بیمارستان میشوند. همانقدر که کشته و زخمی میشوند همانقدر خانه ها از هم میپاشند، شادی ها به غصه و غم تبدیل میشود. همان اندازه کودکان از رفتن به پشت میز تحصیل محروم میشوند، همان اندازه کودکان کار، اعتیاد، تن فروشی و زندانی بیشتر میشود.

قربانیان نا امنی محیط کار معلوم و مشخص هستند، ساکنین یک محله و عابرین یک خیابان که در اثر انفجار بمب و عملیات انتحاری جان باخته اند، نیستند. جان باختن کارگران جنایت طبقاتی سرمایه داری و دولتهای آن است. ناامنی محیط کار جنگی است علیه بخش مهمی از جامعه. علیه طبقه کارگر.

 

نظارت کارگران بر ایمنی محیط و وسائل کار!

ایمن بودن محیط کار و وسائل کار بدلیل اینکه مستقیما به جان و زندگی و سلامت کارگران ربط دارد لازم است توسط کارگران مورد تائید قرار بگیرد.. این مساله بخشی از گفتمان و بحثی است که برای عرصه های مختلف در محل کار باید بکار گرفته شود. از اینرو تشکیل هیات نظارت بر ایمنی و کنترل وسائل و ابزار و ماشینهای محل کار باید جزو اختیارات کارگران باشد و نظارت کامل بر کلیه وجود مربوط به ایمنی محیط کار بعهده خود کارگران باشد و نمایندگان کارگران نتایج کار نظارتی خود را در جهت بالا بردن استانداردهای ایمنی کار به مجمع عمومی کارگران گزارش بدهند.

 

تشکل مستقل کارگری گرهی ترین اقدام برای ایمنی محل کار!

در ایران کارگران فاقد تشکل مستقل کارگری هستند. در صورت داشتن تشکل مستقل از دولت و کارفرما این نماینده و کمیسیون و نهادهای کارگری هستند که بر میزان امن بودن محیط کار و وسائل و امکانات کارخانه ها نظارت و در صورت مشاهده نا امن بودن محیط کار در مجمع عمومی و یا در درون تشکل اقدام به تدابیر اعتراضی برای بالا بردن امنیت در محیط کار، میکنند.  کارگران مادام احساس کنند که در معرض خطر جانی قرار میگیرند میتوانند دست از کار بکشند و اعلام کنند تا موارد ناامن در حین کار بر طرف نشود کار نمیکنیم. اعتصاب میکنیم، باید با قاطعیت بگویند؛ که این حق ما است که به محض مشاهده موارد ناامن دست از کار میکشیم، کارفرما موظف است که ایمنی محیط کار را تامین و برای ایجاد احساس امنیت کارگر اقدامات ایمنی و وسائل و ابزار کار در محل کارخانه و کار را تامین کند.

 

حوادث محیط کار جرم جنایی است.

محیط کار جایی است که کارگر بخش اعظم زندگی اش را درآن میگذراند.  محیط کار باید جای امن و سالم و تمیزی باشد. نباید گذاشت قاتلین کارگران در کنار قربانیان حوادث کار قدم بزنند. هر مورد مرگ یا صدمات ناشی از ناامنی در محیط کار را باید به ادعانامه طبقاتی جنبش کارگری علیه کارفرما و دولت و کل نظام اسلامی سرمایه تبدیل کرد. بخش عمده و اساسی حوادث کار ناشی از حرص و سودجوئی سرمایه داران است که تا حد امکان هزینه ای در جهت ایمن کردن محیط کار تقبل نکنند و در عوض مرگ و صدمات جسمی و روحی را به کارگر تحمیل کنند. این جنایت آشکار طبقاتی فقط از طریق قدرت اتحاد و تشکل کارگران میتواند افسار زده شود.

 

ضرورت اعتراض علنی در محکومیت حوادث ناشی از ناامنی محیط کار!

کارگران در ایران در ۴ دهه گذشته بدرست با بدست گرفتن سنت مبارزه علنی در اشکال اعتصاب، راه پیمایی و تجمع های اعتراضی برای خواستهایشان دست به اعتراض زده اند. ما در چند سال گذشته شاهد هزاران اعتصاب و تجمع اعتراضی علیه پرداخت نکردن دستمزدها و علیه اخراج و بیکارسازی بوده ایم. اما متاسفانه آن اندازه که کارگران برای خواستهای مورد اشاره دست به اعتصاب زده اند، برای حوادث دلخراش و ناامنی محیط کار حرکتی انجام نداده اند. یعنی اعتراض به حوادث تهدید کننده جان کارگران را تبدیل به مبارزه ای علنی همچون تظاهرات و تجمع و یا اعتصاب علیه ناامن بودن وسائل و ابزار کار نکرده اند. چرا جامعه را با اعتصاب و راهپیمائی و تظاهرات علیه جانباختن کارگران در محیط کار مطلع نمیکنیم؟ این کم توجهی به ناامنی محیط کار را باید ترمیم و بازسازی کرد. کارگران و فعالین کارگری در محل با هر مورد ناامنی محیط کار اعتصابات اخطاری و یا اعتصاب و تجمع پیگیرانه را در دستور کار قرار دهند. به یمن پیشروی های برگشت ناپذیر مبارزات کارگری فراخوان به اعتراض  با استقبال بالایی جواب داده میشود. نباید گذاشت جان کارگر قربانی حرص و سودخوری مشتی سرمایه دار شود، یک راه مهم جلوگری از حوادث ناشی از کار و حفاظت از جان کارگر مبارزات مداوم و بلند کردن صدای اعتراض و دادخواهی است.*

کارگر کمونیست ۵۷۶

نسان نودینیان