روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۸۱ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
آقا آمد! آقا سیاه‌پوش و مضطرب آمد! بعد از ۲۲ روز غیبت، یک مترسک را به روی زمین آوردند تا نشان بدهند آقا حضور دارد، نمرده یا قصد کنار کشیدن از قدرت را ندارد، یا به‌سادگی به جهان بگویند جمهوری اسلامی آنقدر توان دارد که رهبرش را به نمایش بگذارد، بدون اینکه هراس داشته باشد که تیری از غیب توسط یکی از کناردستی‌هایش او را از پا درآورد.
هورا! به این می‌گویند حضور پرقدرت رهبری که می‌خواست قدرت اول منطقه باشد؛ به این می‌گویند رهبری که با به‌رخ‌کشیدن نیروهای نیابتی‌اش می‌خواست دولت‌ها را رام کند؛ به این می‌گویند رهبری که می‌خواست رهبری جنبش اسلام سیاسی را در همه جای دنیا به دست بگیرد.
این رهبر پوشالی را از اعماق زمین بیرون کشیدند تا در نمایشی مسخره از روضه‌خوان بیت اش درخواست کند “اگر خسته نمی‌شوی” برای من “سرود ای ایران” را بخوان. سرود ای ایرانی که با چیدن پروبال عظمت‌طلبی ناسیونالیستی، به عظمت‌طلبی اسلامی جهش ژنتیکی کرده است تا شاید بتواند با اسم‌بردن از ایران دل متوهم‌های خاک‌پرست را به دست بیاورد.
حالا چه؟ خامنه‌ای را آوردند و بردند. اما با موقعیت سیاسی خامنه‌ای چه می‌کنند؟ خامنه‌ای به‌عنوان فرمانده کل قوایی که از وحشتِ ترور شدن، از مخفیگاه‌های تنگ و تاریک خود تنها توانست سه پیام روانه دنیای زندگان کند، ناتوانایی‌اش در رهبری حکومت اسلامی را بیش از همیشه در معرض دید عموم گذاشت.
حالا البته از اصلاح‌طلب حکومتی تا هر آنکس که نفعی در بقای جمهوری اسلامی دارد با دستگاه شوک تراپیِ سیاسی در حال احیای قلب نیمه‌مرده خامنه‌ای هستند. هم ازاین‌رو که با چاپلوسی‌کردن به درگاه رهبر از نعمات اقتصادی و سیاسی آن برخوردار شوند. محمدعلی ابطحی، رئیس‌دفتر دولت خاتمی، در واکنش به حضور علی خامنه‌ای نوشت: “آقا آمد، با ایران آمد. در اوج بازی روانی دشمن، آرام‌بخش‌ترین اتفاق، بودنش و دیده‌شدنش بود.” باید گفت این آقا درمانده و بی افق و ناامید آمد. این را نمی توانید از دیده پنهان کنید.
در انتهای این داستان باید گفت: از این رهبر هراسیده، دیگر آبی گرم نمی‌شود. او مدت‌ها قبل از این جنگ دوازده‌روزه نیمه مرده بود و در طول جنگ به مرده سیاسی تبدیل شد. بی‌خاصیتی امروز خامنه‌ای نتیجه بن‌بست طولانی‌مدت رژیم اسلامی است. این را بهتر از همه مردم ایران می‌دانند.
