ضیافت خون در اوین: میزگرد با شیوا محبوبی و حسن صالحی در مورد کمپین علیه بازدید مهندسی شده سفرای خارجی از زندان اوین

چهارشنبه ١٤ تیر در محوطه زندان اوین نشستی با حضور مسئولین قوه قضائیه جمهوری اسلامی و همچنین مسئولین زندان اوین با ده ها تن از سفرای کشورهای خارجی در ایران، برگزار شد. پس از برگزاری این نشست موجی از افشاگری و اعتراض از درون و بیرون زندان اوین شروع شد و هنوز هم ادامه دارد. با شیوا محبوبی سخنگوی کمیته دفاع از زندانیان سیاسی و حسن صالحی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام به گفتگو می نشینیم.

خلیل کیوان: چرا جمهوری اسلامی مبادرت به برگزاری چنین مراسمی کرده است؟

حسن صالحی: اجازه دهید در پاسخ به سئوال شما من نقل قولی از کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل ستاد حقوق بشر قوه قضائیه بیاورم که دلیل را توضیح می دهد. او می گوید:

«ما امروز محیط زندان اوین را به حدود ۵۰ سفیر کشورهای خارجی از ۵ قاره جهان نشان دادیم تا بی‌اساس و واهی بودن ادعاهایی که در مورد وضعیت زندان‌های ایران مطرح می‌شود، نمایان گردد.»

یعنی جمهوری اسلامی با این نمایش مسخره می خواست به جهانیان نشان دهد که اخبار و گزارشات منتشر شده در باره اوضاع فاجعه آمیز زندانها  تماما کذب است و صحت ندارد و وضع زندانها چنان خوب است که اصلا زندانیان دوست دارند  باقی عمرشان را همانجا بمانند!!

این تلاش مذبوحانه از جانب رژیمی  صورت می گیرد که با همه باندهایش علیه مردم ایران روزانه جنایت می کند و در همانحال زیر فشار اعتراضات  گسترده  داخلی و جهانی می خواهد خود را تبرئه کند. حقیقت این است که جمهوری اسلامی بارها از سوی نهاد ها و مجامع بین المللی به خاطر نقض حقوق بشر محکوم شده است. کافیست به یاد بیاوریم که در سال گذشته نحوه برخورد دستگاه قضایی جمهوری اسلامی با فعالین اجتماعی و سیاسی، کارگران، روزنامه نگاران و بهائیان و … به دفعات از سوی کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل و نهادهای بین المللی مورد انتقاد و اعتراض قرار داشت.

از طرف دیگر باید به خاطر داشت که در سال گذشته دهها زندانی سیاسی در زندان دست به اعتصاب غذا زدند که این حرکات بازتاب جهانی گسترده ای داشت. زندانیان برای رفع اتهامات امنیتی علیه فعالین اجتماعی، احکام ناعادلانه زندان، نداشتن مرخصی استعلاجی و عدم دسترسی به امکانات پزشکی که در موارد متعددی به مرگ زندانیان منحر شده است، عدم تفکیک  محکومان بر اساس جرائم، و همچنین به احکام طولانی و روند دادرسی ناعادلانه بارها اعتراض خود را نشان داده اند. اعتراضاتی که با همراهی خانواده ها و همبستگی عمومی بسیاری روبرو گردید.همه اینها باعث شد که وضعیت غیرانسانی زندانهای ایران مورد توجه جهانیان واقع شود و جمهوری اسلامی تحت فشار افکار عمومی جهان قرار گیرد. ترتیب دادن یک دیدار نمایشی از زندان اوین با این هدف صورت گرفت که این فشارها پس زده شود  و با ارائه یک تصویر دروغین و مهندسی شده از اوین چهره آدمکش و جنایتکار جمهوری اسلامی بزک شود. غافل از اینکه جمهوری اسلامی در بکاربردن خشونت و جنایت علیه مردم ایران چنان کارنامه خونینی دارد که با هیچ تزئینی نمی توان آنرا پنهان کرد. این رژیمی است که با اعمال ترور و سرکوب و بی حقوقی گسترده به مردم ایران گوی سبقت را از سیاهترین رژیم های مستبد دنیا ربوده است. زندانی که سهل است. مردم عادی و کوچه و خیابان خواب خوش و راحتی با وجودن این رژیم سیاه و نکبت ندارند.

خلیل کیوان: زندان اوین معروف ترین زندان ایران است. بعید است که سفرای خارجی در مورد سفاکی حکومت و بی حقوقی زندانیان بی اطلاع باشند. چرا حاضر شده اند در این مراسم شرکت کنند؟

شیوا محبوبی  : بله، زندان اوين نه تنها در ايران، بلكه در دنيا شناخته شده است.  تمام سفراي خارجه ای كه در اين برنامه شركت كرده بودند به خوبي به وضعيت زندان اوين و كلا وضعيت نقض حقوق انساني در ايران واقف هستند. برخي از اين دولتها چند تن از شهروندان دو تابعيتي شان در زندان اوين بسر ميبرند. براي مثال احمد رضا جلالي مقيم سوئد ميباشد كه در سفرش به ايران دستگير و اكنون در  زندان اوين است و دولت سوئد از اين موضوع مطلع ميباشد. دولت انگلستان سه تن از شهروندان دو تابعيتي اش سالهاست در اوين  زنداني ميباشند. در طول دهه اخير اين دولتها گزارشات  متعددي از وضعيت زندانها در ایران دريافت كرده اند.

طی سال های اخير، كميته مبارزه براي آزادي زندانيان سياسي، بارها، با ارسال گزارشات مختلف به دولتها و سازمانهاي جهاني، در رابطه با وضعيت زندانيان سياسي و زندانها، و به ويژه زندان اوين و رجايي شهر، اطلاع رساني كرده است. اين دولتها كاملا در جريان وضعيت زندان اوين ميباشند، اما ترجيح داده اند چشم شان را بر واقعیت ببندند. بر کسی پوشیده نیست که دولتها، عموما در جهت منافع سياسي-اقتصادي  خودشان و نه در راستاي منافع مردم، اقدام ميكنند. پس از توافقات هسته اي ما شاهد اين بوده ايم كه دولتهاي غربي  براي ايجاد رابطه اقتصادي  و سرمايه گزاري در ايران با همديگر مسابقه ميدهند. اين دولتها با اين توجيه كه ميخواهند، “كانال گفتگو و مراوده ” را، با رژيم باز بگذارند، از هر فرصتي براي پهن كردن  فرش قرمز زير پاي جنايتكاران رژيم استفاده ميكنند. اتحاديه اروپا در زماني كه مذاكرات اتمي در جريان بود، علنا در ملاقاتي كه با ما داشتند اعلام كردند  كه حاضر نيستند مذاكراتشان را قرباني مسئله حقوق بشر بكنند. نمونه ديگري كه شاهدش بوديم سفر روحاني به ايتاليا بود. در اين سفر دولت ايتاليا به جاي اعتراض به تبعيض جنسي و ستمكشي زنان در ایران، مجسمه هاي برهنه موزه یي را كه روحاني از آن بازديد ميكرد را، با پارچه  و جعبه پوشاندند. به نظر من به هيچ عنوان جاي تعجب نيست كه اين دولتها وقيحانه  در اين نمايش بازديد از زندان اوين، شركت كرده اند. اين بازديد شان در راستاي سياست مماشات با رژيم است. يك نكته مهم در اين بازديد نمايشي، اين بود كه دولتها ي شركت كننده و رسانه هايشان پوشش بسيار محدود رسانه اي به آن داده بودند و  اين خود نشان ميدهد كه اين دولتها بروشنی ميدانستند که شركتشان در اين نمايش، مورد اعتراض مردم قرار خواهد گرفت. به نظر من دولتهاي شركت كننده بايد به شدت  مورد اعتراض قرار بگيرند و از آنها خواست كه در مقابل شركت خود در اين مراسم جوابگو باشند.

خلیل کیوان:  در عکس العمل به این بازدید مهندسی شده شاهد اعتراضاتی بوده ایم. شما نیز کمپین مشترکی را اعلام کرده اید. قدری در مورد این اعتراضات بگویید. کمپین شما چه اقداماتی در این زمینه انجام داده است؟

حسن صالحی: هدف از کمپینی که ما به پیش می بریم طبعا این است که در درجه اول تبلیغات دروغین جمهوری اسلامی در باره وضعیت زندانها در ایران را خنثی کنیم و در پرتو آن حقایق مربوط به نقض حقوق پایه ای مردم ایران و فجایع روزمره در زندانهای حکومت اسلامی ایران  را برای جهانیان روشن سازیم. ما به مشارکت سفیران خارجی در چنین مراسم نمایشی نیز شدیدا معترضیم. اوین شکنجه گاه و قتلگاه است. در طول حیات این رژیم هزاران نفر در این زندان شکنجه واعدام شده اند. سفرای خارجی در ضیافتی شرکت کردند که من اسم آنرا ضیافت خون می گذارم. خون بهترین فرزندان مردم ایران در این قتلگاه جاری شده است؛ درست در جایی که جمهوری اسلامی سفرای خارجی را به چای و شیرینی و “گفتگو” دعوت کرد. هیچ انسان شریف و آزاده ای نمی تواند از این بگذرد. از نظر ما هیچ عذر و بهانه ای برای شرکت سفرای خارجی در این مراسم  مدحش، قابل قبول نیست. می توانستند نروند. می توانستند بگویند که اگر راست می گوئید هئیت های بی طرف سازمان ملل و دیگر مجامع شناخته شده جهانی را به این دیدارها ببرید. می توانستند شرط بگذارند و بگویند می خواهیم با زندانیانی نظیر آتنا دائمی، گلرخ ایرایی و دیگران دیدار داشته باشیم. هیچکدام از این شروط را نگذاشتند. بازیچه دست جمهوری اسلامی شدند. ما و مردم ایران هیچگاه این را نخواهیم بخشید. ما البته بخوبی واقفیم که بسیاری از دول جهان و بخصوص دول غربی از جنایات جمهوری اسلامی در زندانها و در جامعه ایران بخوبی آگاهی دارند، ولی حفظ روابط تجاری و معاملات پر سود اقتصادی با جمهوری اسلامی باعث می شود که آنها در محکومیت علنی و قاطع این جنایات دست به عصا بشوند.

کمپین ما با انتشار نوشته ها و اطلاعیه های متفاوتی به زبانهای فارسی و انگلیسی  شروع شد. با انتشار یک اطلاعیه انگلیسی مردم را در کشورهای مختلف از اقدامی که انجام گرفته مطلع ساخته و از آنها خواستيم تا دولتها را برای مشارکت در این نمایش مورد بازخواست قرار دهند. در همانحال یک نامه به سفیران خارجی ارسال کردیم و خواهان پاسخ شدیم. این در حالیست که متن این نامه را نیز علنی منتشر کردیم و از عموم خواستیم آن متن و یا هر متن دیگری را به نشانه اعتراض به سفارتهای خارجی در ایران ار سال کنند.

اعتراضات ما و دیگر آزادیخواهان باعث واکنش جمهوری اسلامی شد. محسن اژه ای معاون اول قوه ‌قضاییه جمهوری اسلامی منجمله گفت:”بعضی ضد انقلاب یا ایرانیان که خارج هستند از این بازدید که مورد تحسین بوده اظهار نارضایتی کردند که باید برای آن‌ها تاسف خورد.”  معلوم است که اعتراض ما صدا داشته است. اژه ای لازم نیست برای ما تاسف بخورد. برود فکری به حال خودش کند. دیر یا زود بساط این داعشی های ایران توسط مردم جارو خواهد شد و آنوقت این حضرات از دست عدالت کجا می خواهند قایم شوند؟

از سوی دیگر سفارت سوئد در پاسخ به ما جواب داد که “بخوبی از شرایط نامساعد زندان اوین آگاه هستند” و نوشتند که “ما می دانیم که در اوین افرادی بدون داشتن دادگاه و به دلیل فعالیت سیاسی خود در اسارت نگاه داشته شده اند.” با اینحال اینها فقط به این بسنده کردند که ما این مسایل را با “طرف ایرانی خود” مطرح می کنیم.

در آلمان نیز روزنامه بیلد با انتشار یک مقاله، نماینده دولت این کشور را به خاطر شرکتش در دیدار از زندان اوین مورد انتقاد شدید قرار دارد. این روزنامه منجمله نوشت: “بنظر میرسد حکومت در ایران برای ارائه یک ایمیج و تصویر بهتراز خود تقلا میکند. قوه قضاییه این حکومت یک گردش علمی! و یک پیک نیک در اوین سازمان میدهد. در شکنجه گاه اوین در شمال تهران و سفیر دولت آلمان در این شو حاضر میشود”. همچنین ما از سفارت جمهوری چک در ایران نامه ای دریافت کردیم که بر اساس آن سفیر چک در این دیدار شرکت نداشته چرا که در آنزمان در ایران نبوده است.

لازم است اشاره کنم ضرغام اسدی فعال کمیته بین المللی علیه اعدام در سوئد که درپی تلاش او اولین بار سفارت سوئد در تهران مجبور به جواب دادن در باره این دیدار شد یک نامه به زبان سوئدی نیر برای رسانه های جمعی در سوئد ارسال داشت و این مسئله را انعکاس داد.

خلیل کیوان: کمپین تا کی ادامه دارد و چه اقدامات دیگری در این زمینه در دستور دارید؟

شيوا  محبوبي: اين كمپيني است كه به صورت سلسله اقداماتي ادامه خواهد داشت. چرا كه مسئله بازديد از زندانها و بازداشتگاها، از جمله زندان اوين، خواستي است كه بارها از سوي زندانيان، خانواده ها و تشكلهاي مدافع آزادي زندانيان سياسي عنوان شده است و اين خواسته در طول دو سال اخير بيشتر مطرح شده است.  ما پس از اولين اقداممان كه ارسال يك نامه اعتراضي به وزراي خارجه كشورهاي شركت كننده بود، در نظر داريم فشار را بر دولتهاي اروپايي  ادامه بدهيم. ما در پروسه ترجمه نامه هاي كه زندانيان سياسي در رابطه با اين بازديد مهندسي شده صادر كرده اند  و همچنين يك طومار از سوي خانواده هاي زندانيان سياسي و زندانيان كنوني و سابق هستيم.

ما تصميم داريم با ارسال نامه ها و طومار در هر كشوري كه امكان پذير باشد، با وزارت امور خارجه كشورها ملاقات كرده و خواست بازديد يك هيئت بين المللي و بيطرف از زندانهاي ايران را در مقابل آنها بگذاريم. در عين حال به نظر ما موفقيت اين امر در بسط و همگاني كردن اين خواست است. باید بتوانیم در سطح وسیعی مردم مدافع آزادي زندانيان سياسي را  جهت ارسال نامه اعتراضي به اين دولتها بسيج كنيم. به نظر من اين فرصت خوبي براي فشار به اين دولتها است كه ادعاي حمايت از حقوق انسانها را دارند، ولي در رابطه با رژيم  اسلامي به اين شكل برخورد ميكنند.

خلیل کیوان: زندانیان سیاسی زندان اوین، چه آنها که پیشتر در این زندان بوده اند و چه آنها که امروز در این زندان هستند چه نقشی می توانند در اين  کمپین داشته باشند. شما چه فراخوانی به آنها دارید؟

شیوا محبوبی:  زندانيان سياسي و خانواده ايشان كه شرايط زندان اوين را با گوشت و پوست لمس كرده اند و ميدانند اين نمايش مسخره رژيم نميتواند كلاه بر سر كسي بگذارد، نقش به سزايي در فشار به اين دولتها و افشاء كردن جنايات رژيم دارند. اين كمپين متعلق به تمام اين عزيزان و آزاديخواهاني است كه مدافع آزادي زندانيان سياسي هستند. به نظر من زندانيان سياسي از جمله آتنا دائمي و گلرخ ابراهيمي  و مريم اكبري منفرد  با نامه هايشان به مردم فراخوان دادند كه بايد به اين دولتها اعتراض كنند و پيام اين زندانيان در واقع فراخوان به  ادامه اعتراض  است.  اين زندانيان و خانواده هايشان سند زنده جنايات رژيم در زندان اوين هستند. رژيم ممكن است اين سفرا را به بخش طراحي  شده زندان اوين ببرد و اجازه ندهد با گلرخ ها و آتناها صحبت كنند اما اين زندانيان با عكس العمل سريع و قاطع خود در طي نوشته اي به اين لاپوشاني كردن واقعيات اعتراض كردند و نگذاشتند رژيم صداي شان را خاموش كند. ما به سهم خود صداي اعتراض اين زندانيان را از طريق همين كمپيني كه شروع كرده ايم به گوش مردم در سراسر دنيا ميرسانيم.

تعداد زيادي در زندان اوين زندان و شكنجه شده اند. اين زندانيان حتي پس از آزادي نتوانسته اند شرايط فاجعه وار و زجرهاي زندان را فراموش كنند  و همچنان با كابوسهاي  زندان دست و پنجه نرم ميكنند. اين زندانيان بايد از تجربيات خود در زندان اوين بنويسند و براي سازمانهاي جهاني و اين دولتها ارسال دارند. خانواده هايي كه روز و شب شان را در مقابل زندان اوين گذرانده اند و در جواب اينكه ” فرزندم كجاست؟ ” با  مشت و لگد و توهين  مامورين زندان روبرو شده اند، بايد دادخواست و تجربيات تلخشان را بنويسند و انتشار بدهند. افرادي كه در طول ٣٨ سال اخير  در زندان اوين زنداني و شكنجه شده اند و اكنون در كشورهاي اروپايي زندگي ميكنند، بايد به دولت كشوري كه در آن مقيم هستند، نامه بنويسند و به عنوان شهروند كشور مربوطه، به حضور دولتشان در اين بازديد مهندسي شده، اعتراض كنند.  اين زندانيان و خانواده هايشان ميتوانند نامه هايشان را براي كميته مبارزه براي آزادي زندانيان سياسي و كميته بين المللي عليه اعدام ارسال دارند. ما بتوانيم با در دست داشتن اين اسناد اقدامات وسيعتري  در رابطه با افشاء اين دولتها در دستور بگذاریم و آنها را مجبور کنیم بر رژيم اسلامي فشار بیاورند.

انترناسیونال ٧٢٢