نشریه ژورنال شماره ۱۰۹۶ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
حمیدرضا رستگار، رئیس اتاق اصناف تهران درباره کیفیت آرد نان مصرفی مردم گفت: “آرد باکیفیتی که مردم طعم واقعی نان را بچشند قطعاً با آردی که به نانواییها داده میشود متفاوت است.”
زندگی اینجا طعمی ندارد. نه خندهها و خوشیها طعم طبیعی دارند، نه تفریحات و نه سفرها. تازه اگر کسی بتواند در این وانفسای فقر و فلاکت سفر هم در برنامه زندگیاش بگنجاند. این زندگی طعم لذیذی ندارد وقتی که میلیونها کودک کار در برابر چشمت در خیابانها ویلان و اسیر دست خیابانهای پُر خطر هستند. زندگی طعم تلخی دارد وقتی زنان و حتی دختربچهها برای مشتی پول مجبور به تنفروشی میشوند. این زندگی بوی تند گندیدگی میدهد وقتی اکثریت عظیم مردم با دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر فقط کار میکنند تا زنده بمانند.
این طعم تلخ زندگی است که مجبور میشویم میلیونها جوان که میتوانستند سرشار از خوشی باشند را در دام مرگآور اعتیاد ببینیم و برای نجات فوری آنها دستمان کوتاه باشد. این زندگی همراه با نانش و آب نداشتهاش و برق رفتهاش و طنابهای ردیف شده دارش، برای ما مردم به طعم نابودی فیزیکی و شکنجه روحی درآمده است.
در میانه این گندیدگی که حکومت اسلامی به جان ما انداخته است، اما یک رایحه دلپذیر به مشام میرسد. بوی خوش انقلاب زن زندگی آزادی، جنبشی که نوید پاکسازی این کثافت خانه اسلامی را میدهد. مردمی که به هر مقدار و با هر توان در حال کندن آجرهای بیشتری از این عمارت متعفن اسلامیاند.
این امید به زندگیِ بسیار قوی و دستیافتنی است. ما میتوانیم این دنیای زیبای انسانی را برپا کنیم. تمام نشانههای جامعه ایران حکایت از این تلاش هرکولی برای ساختن جامعهای آزاد و برابر خوشبخت دارد. همه دستها برای ساختن این دنیای نوین انسانی در هم گره میخورند تا تنها طعم خوش نان و آزادی و رهایی به مشام همگان برسد.