طناب های دار سوزانده می شوند!

اکنون مدتی است که جنبشی در ایران و خارج کشور براه افتاده که نامش “چالش به آتش کشیدن طنابهای دار است”. روز بیست و یکم ژوئیه در نقاط مختلفی از ایران و خارج کشور مردمان زیادی با برگزاری گردهمایی های اعتراضی و یا در همایشی تک نفره طنابهای دار را در اعتراض به حکم زندانی سیاسی رامین حسین پناهی و مخالفت با مجازات اعدام به آتش کشیدند. این کمپین همچنان ادامه دارد و هر روز معترضین بیشتری با انتشار ویدئو کلیپ های آتش زدن طناب های دار مخالفت خود را با این مجازات ضد انسانی به نمایش می گذارند.

طناب دار و یا مجازات شنیع اعدام حربه حکام ستمگر برای حلق آویز کردن و کشتن آزادی و آزادیخواهی در جامعه بوده است. گرفتن جان فلسفه وجودی حکومتهایی است که دادن نعمت و رفاه و آزادی را از شهروندان دریغ و به جای آن مرگ را ارزانی می کنند. در جمهوری اسلامی اعدام به گونه ای است که اگر این حربه از دست رژیم گرفته شود، به عمرش نمی تواند ادامه دهد. جمهوری اسلامی رژیم اعدام است. این رژیم با اعدام و آدمکشی زاده شده است و بدون اعدام به نفس نفس زدن خواهد افتاد.

 با چالش آتش زدن طنابهای دار جنبش علیه اعدام دارد هر چه توده ای می شود. این بخشی از جنبش دادخواهی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی است که تنها با سرنگونی این  رژیم می تواند به خواستهای تمام و کمالش برسد. اما اهمیت این جنبش و قوی شدن آن این است که دست جمهوری اسلامی را در پاشیدن خون به اعتراضات جاری مردم کوتاه می کند. اگر این جنبش قوی و قوی تر شود حربه سرکوب جمهوری اسلامی دیگر کاررایی خود را از دست خواهد داد. از همین رو بسیار مهم است که خواستهای لغو مجازات اعدام و آزادی فوری و بدون قید و شرط زندانیان سیاسی به دو خواست مهم اعتراض هر روزه مردم علیه جمهوری اسلامی تبدیل شود.

حسن صالحی

25 ژوئیه 2018