نشریه ژورنال شماره ۱۰۸۹ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
خامنهای، چهارشنبه ۲۵ تیر در دیدار با مسئولان قوه قضائیه گفت: “آنچه همه باید بدانند، هم دوستان، هم دشمنان و هم خود ملت ایران که میدانند، این است که ملت ایران در هیچ میدانی به صورت طرف ضعیف ظاهر نخواهد شد. چون ما همه ابزارهای لازم را داریم، هم منطق داریم، هم نیرو داریم.”
اولین عکسالعمل از حضور خامنهای در این صحنهگردانی این نیست که بدانیم او چه میگوید. مهم این است که خامنهای مجدداً سر از مخفیگاه بیرون آورده است تا بگوید هستم و نفس میکشم. این حرفهای پوچ خامنهای دل هیچ یک از مقامات جمهوری اسلامی را گرم نمیکند زیرا نه خطی را نمایندگی کرد، نه امیدی به مقامات مستاصلش داد. او فقط با زبان بی زبانی مُهر تایید بر مذاکره گذاشت.
خامنهای از نیرو داشتن حرف میزند. کسی میتواند این نیروی جمهوری اسلامی که به آن مینازد را به ما نشان بدهد؟ منظورش نیروی تارومار شده حزبالله لبنان، یا حکومت در هم شکسته شده اسد است؟ شاید میخواهد نیروی حماس را به ما یادآور شود؟ نیروی داخلی حکومت چطور؟ ممکن است گفته شود نیروهای نظامی و اطلاعاتی و سرکوب جمهوری اسلامی مدنظر است. شاید هم بنیه اقتصاد قویاش! را دارد به رُخ مردم و دنیا میکشد.
حقیقت همان است که در ابتدا گفتیم. پیروزی برای جمهوری اسلامی همین بس که این فرمانده کل قوا هنوز نفس میکشد و در اعماق زمین نفسش بند نیامده است و همین بس که مقاماتش مدام میگویند دیدید سرنگون نشدیم؟
ما در انقلاب زن زندگی آزادی با حکومتی بهمراتب متشکلتر و قویتر روبرو بودیم. رژیمی که همه فرماندهان کشته شده فعلی در رأس امور بودند و خامنهای دستور کشتار میداد و آنها با سبعیت و بیرحمی تمام اجرا میکردند. حالا جامعه با حکومتی روبرو است که حتی فرصت نکرده است درستوحسابی فرماندهان کشتهشدهاش را به خاک بسپارد. رهبری که هیچ افقی برای آینده ندارد. شاید آنقدر عمر کند تا مرگ حکومتش را به چشم ببیند.