روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۱۱۲– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
بیش از ۱۰۰ سازمان بشردوستانه، از جمله آکسفام و پزشکان بدون مرز، نامه مشترکی را امضا کرده‌اند که از اسرائیل می‌خواهد «استفاده ابزاری از ممنوعیت ورود کمک‌ها» به غزه را متوقف کند، زیرا «قحطی در این منطقه در حال تشدید است.» طبق این نامه مشترک، اکثر سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی خارجی و بزرگ از ۲ مارس (شش ماه پیش) نتوانسته‌اند حتی یک کامیون از اقلام حیاتی و نجات‌بخش را در غزه تحویل دهند.
یک وجدان معذب و مغموم می‌تواند بگوید «وای چه وحشتناک است»، مرگ و گرسنگی و ویرانی در سرزمینی که روزگاری خانه و بیمارستانی آنجا بنا شده بود. می‌شود دید و گفت این‌همه بیمار، این‌همه زخمی و این‌همه تشنگی. می‌شود دید و احساسی از گناه داشت و گفت «متأسفانه کاری از دست ما بر نمی‌آید». می‌شود کودکان مرده را در آغوش پدر یا مادر دید و قطره اشکی بر چشم جاری کرد. می‌شود به نتانیاهو لعنت فرستاد و آرزو داشت هر چه زودتر به درک واصل شود.
می‌شود از دولت‌های خودی عصبانی شویم که چرا در برابر جنایت نتانیاهوی فاشیست دست به کاری نمی‌زنند. آری می‌شود مغموم بود، اما هنوز صبحانه خورد و سرِ کار رفت و بعد از خستگیِ کار روزانه سری به مشروب‌فروشی محل زد و با دوستان فوتبال تماشا کرد و باز مغموم بود. نه اینکه تظاهر به غصه‌دار بودن کنیم؛ حقیقت ماجرا این است، همین است. زندگی می‌کنیم و با آنچه که سال‌ها در بغل گوشمان اتفاق می‌افتد کنار می‌آییم. این جلوه‌ای از راز بقاست.
هر چه باشد، غزه همین نزدیکی‌ها نیست. فقط می‌شود در تلویزیون‌ها این نسل‌کُشی را دید که با پیشرفته‌ترین ادوات جنگی اتفاق می‌افتد و باز هم سکوت کرد. نه اینکه تنها سکوت کنیم. هر ماه یک‌بار هم می‌توانیم اگر وقت کنیم به تظاهرات برویم و شاهد دستگیری‌هایی باشیم که به دلیل حمایت از فلسطینی‌های از زندگی ساقط شده اتفاق افتاده است.
دنیای عجیبی است. دو لبه یک قیچی ضد بشری به جان ما مردم افتادند. اسلام سیاسی و تروریسم فاشیستی دولت اسرائیل. و ما هنوز نمی‌توانیم با یک اراده عظیم، مختصِ جهان متمدن زمین را زیر پای دشمنان بشریت بلرزانیم و از فاجعه عظیم انسانی در غزه جلوگیری کنیم. اگر بخواهیم اما می‌توانیم. فقط باید فکر کنیم ما یک نژاد هستیم و آن هم نژاد انسان.
