فاجعه سیل و عواقب فاجعه آمیزتر بعد از سیل!

سیل بمدت دو هفته جاری شد. سیلاب قابل پیشگیری با یک جهش برق آسا همه را غافلگیر کرد، وحشت، هراس و دلهره را در مردم بوجود آورد و در بیش از چهارصد شهر و روستا همه چیز را با خود برد.

مردم تلاش کردند با پناه گرفتن روی پشت بامها جان خود را نجات دهند تا این خانه خرابی که بانی اصلی آن حکومت اسلامی از سرشان بگذرد.

دو هفته تداوم سیل و نابودی محیط زیست در ایران تحت حاکمیت باندها و مافیای اسلامی را نمیتوان در ردیف اتفاقات طبیعی محسوب کرد. از سیل، زلزله، ریزگردها، نبود آب آشامیدنی، قطع درختان، نابودی جنگلها، ایجاد و احداث پروژه های ویرانگر بخاطر سودجویی، غارت و چپاول هستی یک جامعه هشتاد میلیونی تنها توسط مافیای حکومت اسلامی قابل تصور است.

بروز، عوارض و عواقب این فجایع را باید در کارنامه باندهای اسلامی حاکم بر ایران لیست کرد و بثبت رساند.

 

تا این لحظه جانباختن ۶۲ نفر، آواره شدن دهها هزار انسان،

قرار گرفتن بیش از ۴۰۰ شهر و روستا در ۱۵ استان در معرض این نابودی.

بسته شدن و غیرقابل استفاده شدن حدود ۸۰ جاده شهری و ۲۲۰۰ جاده روستایی.

تنها ظرف دو روز تخریب  ۸۴ دهنه پل.

طغیان بیش از ۱۴۰ رودخانه در ۱۵ استان .  

۴۰۹ مورد رانش زمین.

ویران شدن بیش از ۳۰ هزار منزل که در مواردی سیل آپارتمانهای مسیر خود را می بلعید.

قطع آب، برق و گاز در بسیاری از  این مناطق.

تلف شدن احشام و زمینهای کشاورزی روستائیان.

مقابله ماموران اسلام با کمک رسانی های مردمی و تیراندازی بسوی روستائیان سوسنگرد که در تلاش برای مهار این فاجعه در محل زندگشان بودند.

نعمت دستیاری فرماندار پل دختر روز پنجشنبه ۱۵ فروردین گفت که: بخشی از شهر پل دختر بطور صد در صد تخریب شده است.

روحانی گفته است: “صلیب سرخ و دولتها باید خجالت بکشند که کمکی نکردند” .

 وزیر خارجه روحانی جواد ظریف هم گفته است: “صلیب سرخ بخاطر تحریمها کمک نکرد”.

این در حالی است که صلیب سرخ جهانی اعلام کرده است: “بخاطر استقلال این سازمان در امر کمک رسانی به مردم هیچ محدودیتی در چهارچوب تحریمها ندارد اما هلال احمر جمهوری اسلامی هیچگونه تقاضای کمکی نکرده است.”

بنا به اعلام مقامات حکومت ۱۲ میلیارد تومان خسارت وارد شده که معادل ۱۸ درصد کل بودجه عمرانی سالانه است که این مبلغ سرسام آور در روزهای آینده قطعا افزایش میابد. آنچه قابل توجه است این می باشد که هیچگاه اثری از بازسازی نخواهد بود. وعده های کذایی مقامات حکومتی که عمری چهل ساله دارد در حالی است که بعد از گذشت نزدیک به دوسال از زلزله سرپل ذهاب مردم همچنان در کانکسهایی که اکنون مملو از گل و لای است بسر میبردند.

قطعا در روزها و هفته های آینده  موارد و ارقام بیشتری به آمارهای فوق افزوده خواهد شد. آنچه اشاره شد مربوط به دو هفته جاری شدن سیل در بسیاری از شهرها و روستاها است. اکنون که در بعضی مناطق سیل فروکش کرده است، تازه میتوان متوجه عمق این فاجعه شد.

 

عمق فاجعه یعنی چی؟

یعنی داغدار نمودن خانواده هایی که عزیزانشان را از دست داده و یا مصدوم شدند.

یعنی آواره شدن و بی سرپناه ماندن دهها هزار انسان همراه با خسارات مالی، روانی و بسیاری عواقب دردناک  دیگر که مفتخوران اسلامی با وعده های تو خالی برای عبور از خشم و نفرت مردم دارند سر هم می بافند.

یعنی عدم دسترسی جمهوری اسلامی زده گان به امکانات بهداشتی و رفاهی. مردم ۱۵ استان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهد.

یعنی با گرم شدن تدریجی هوا باید منتظر عدم دسترسی مردم به امکانات فصلی و منتظر شیوع بیماریهای ناشی از این فاجعه بود.

یعنی اینکه مردم در حالی با چنین فاجعه ای روبرو شدند که تا قبل از این خانه خرابی ماهها دستمزدهایشان به آنان پرداخت نشده ، زیر خط فقر و گرسنگی بسر میبرند، مایحتاج ابتدایی و روزانه برایشان غیر قابل تهیه و خرید بوده است.

یعنی اثرات مخرب غیر قابل جبران بر  روان و فکر کودکان.

در یک کلام یعنی جنایت علیه بشریت از سوی مافیای اسلامی حاکم بر ایران.     

 

مردم ایران چهل سال است که با سیل وحشی اسلام دست و پنجه نرم میکنند که تداوم ویرانگری آنرا سد کنند.

آیا دیگر مردم چیزی برای از دست دادن برایشان باقی مانده است؟ باید متحد، متشکل و سازمانیافته بوسعت جغرافیای ایران برای جبران خسارات وارده به میدان آمد و اعتراض سراسری شکل داد. باندها و شبکه مافیای غارت و چپاول اسلامی را باید ناچار کرد در مقابل فاجعه ای که همین دارودسته ها بانی و مصبب آن بوده اند به تمامی خسارات وارد شده به مردم گردن نهند. تحمیل خواستهای مردم سیل زده به مفتخوران اسلامی با مبارزه ای متحد، متشکل و سازمانیافته یعنی قرار دادن حکومت اسلامی بر لبه سقوط .

با بزیر کشیدن این حکومت است که میتوان به فجایع چهل ساله آن پایان داد.

 عبدل گلپریان

۱۵ فروردین ۹۸

۴ آوریل ۲۰۱۹