روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۱۵۰– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول و چهره برجسته حزب جمهوری‌خواه خلق، روز یک‌شنبه از زندان سیلیوری به دادگاه چاغلایان منتقل شد و پس از چند ساعت بازجویی، این‌بار با اتهام «جاسوسی سیاسی» بازداشت و به زندان بازگردانده شد. این در حالی‌ست که او پیش‌تر نیز به‌واسطه اتهامات بی‌اساس مالی در بازداشت به سر می‌برد.
دستگیری مجدد امام‌اوغلو نه صرفاً یک مانور حقوقی، که اعتراف تمام‌عیار رژیم اردوغان به موقعیت شکننده‌اش است. امام‌اوغلو تنها رقیب جدی در صحنه سیاسی ترکیه است که توان شکست‌دادن اردوغان در انتخابات ۲۰۲۸ را دارد. بنابراین، حذف او از صحنه با حربه قضایی، اقدامی کاملاً هدفمند برای پیش‌گیری از یک شکست انتخاباتی قریب‌الوقوع است. یا حتی می‌توان آن را گامی در مسیر پایان‌دادن به هر نوع انتخابات واقعی و گذار کامل به یک دیکتاتوری عریان دانست.
اما فراتر از این، استفاده از برچسب «جاسوسی» تاکتیکی قدیمی و آزموده شده در زرادخانه اسلام سیاسی است. اسلام‌گرایان در کشورهای مختلف، از جمله ایران، همواره با این حربه به سرکوب مخالفان پرداخته‌اند. در ایران، اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» رمز عبور رژیم برای زندانی‌کردن و حتی اعدام مخالفان سیاسی است. اردوغان نیز وفادار به همین الگوی سرکوب، اتهام جاسوسی را به سلاحی علیه رقیبان سیاسی و جنبش‌های اجتماعی در ترکیه بدل کرده است. این اقدام در شرایطی صورت می‌گیرد که بحران اقتصادی، بیکاری، فقر گسترده و نارضایتی عمومی رژیم را در تنگنای سیاسی قرار داده است.
امام‌اوغلو و حزب جمهوری‌خواه خلق از معدود نیروهایی هستند که توان بسیج اجتماعی دارند، و همین قدرت بسیج است که اردوغان را به لرزه انداخته است. در هفته‌های اخیر، این رژیم هم‌زمان حملات خود را به هنرمندان و روشنفکران نیز شدت داده: از اتهام مصرف مواد مخدر گرفته تا «توهین به مقدسات» و بازداشت استاد دانشگاهی که تنها به‌دلیل انتقاد از توقف ترافیک برای عبور کاروان اردوغان در شبکه‌های اجتماعی نوشت. قوه قضاییه، عملاً به بازوی سرکوب امنیتی بدل شده است.
اردوغان نه چشم‌اندازی برای حل بحران دارد و نه پایگاهی برای سازش. آن‌چه مانده، تنها مشت آهنین است. اما خطر واقعی آن‌جاست که اگر اپوزیسیون، چه در خیابان و چه در قامت احزاب قانونی، عقب‌نشینی یا از رادیکالیسم پرهیز کند، ترکیه به سراشیبی سقوط کامل خواهد رفت. امروز، ترکیه در نقطه عطفی ایستاده که می‌تواند پایان اردوغانیسم باشد و الگویی برای نبرد با فاشیسم و اسلام سیاسی در منطقه.
