روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۱۴۵– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
اعتصاب غذای ۱۵۰۰ زندانی در قزلحصار برای شش روز؛ ششمین روز اعتراض نانوایان که به خیابان‌ها کشیده است و موج بزرگ‌تری از بی‌حجابی کشتی فرسوده جمهوری اسلامی را به تلاطم انداخته است. اعتراضات کارگری بی‌وقفه در جریان است. آتشفشان اعتراضات اجتماعی هر روز ذرات مذاب بیشتری از این کوه در حال جوش‌وخروش بیرون می‌دهد.
در برابر این وضعیت اجتماعی استحکامات دفاعی جمهوری اسلامی شدیداً ضربه‌پذیر شده است. مقامات بالای حکومت بی‌وقفه از هم پرونده‌های جنجالی رو می‌کنند و نشان می‌دهند که این آمادگی را دارند تا علیه همدیگر آتش بگشایند. تضاد عمیق در درون حکومت بازتابی از عدم کنترل مردمی است که باوجود اعدام‌های هر روزه و علیرغم فقری که زندگی همگان را در چنبره خود می‌فشارد امید به سرنگونی را یک لحظه کنار نگذاشته اند.
بعضاً تحلیلگرانی سطحی که نام جامعه شناس را با خود یدک می‌کشند، جامعه ایران را ناامید و در حال فروپاشی ارزیابی می‌کنند. جامعه‌ای که به فردایی روشن‌فکر نمی‌کند؛ جامعه‌ای ضداجتماعی شده که هر کس برای زنده‌ماندن می‌خواهد پا روی گلوی هم نوع خود بگذارد تا ادامه حیات بدهد. این یک بخش ظاهری از جامعه‌ای است که مجبور است برای بقا دست به هر کاری بزند، اما این حقیقت بنیادی جامعه نیست. همین مردم بارها در اتحادی بی‌نظیر این رژیم آدمکش و فاسد را تا پای سرنگونی عقب راندند و سرود اتحاد و همبستگی خواندند و خیابان‌ها را زیر پای خود به لرزه در آوردند.
این جامعه ضربات متعددی را بر پیکر خود دارد. اعتیاد و تن‌فروشی و فشارهای سنگین روحی و روانی و هزار درد اجتماعی دیگر بیداد می‌کند، اما همین مردم در یک هارمونی بی‌نظیر علیه رژیم اسلامی در همه جبهه‌های سیاسی و فرهنگی و اقتصادی صف کشیده‌اند.
آنچه که باید تغییر کند تا این آتشفشان اجتماعی بر خلاف آتشفشان‌های طبیعی، ویرانگر نباشد، بلکه ریشه جمهوری اسلامی را بسوزاند و آزادی و رفاه و برابری را بر خاکستر این حکومت برویاند، همانا رسیدن به اتحادی سیاسی و میدانی حول یک برنامه مبارزاتی مشترک است. اتحاد از آن نوعی که حزب کمونیست کارگری در برنامه یک دنیای بهتر – برنامه این حزب – در مقابل جامعه قرار داده است؛ نوع ویژه‌ای از اتحاد اجتماعی و سراسری که این حزب پرچمش را «وسط میدان شهر» به اهتزاز درآورده است.
