روزنه rowzane خبری – تحلیلی
در هفته جاری حکومت آماری از حوادث حین کار در سال گذشته ارائه داده است. بر اساس این آمارها در سال گذشته یک هزار و ۱۳۷ کارگر حین کار جان خود را از دست داده اند و ۱۸ هزار و ۷۷۷ مصدوم شده اند.اخیرا مانی‌فر مدیرکل دفتر مقررات ملی ساختمان وزارت راه و شهرسازی گفته است: در سال جاری، ۴۸ تا ۵۰ درصد حوادث ناشی از کار در حوزه ساختمان و کارگاههای ساختمانی می باشد.
بدون شک آمارکشتار کارگران در محیط های کار بسیار بالاتر از آمار های نهادهای حکومتی می باشد. این آمارها ظاهرا از بخش هایی که دولت و وزارت کار در آمارهایشان ثبت کرده اند، تهیه شده است. هزاران کارگاه و واحد تولیدی “خارج از نظارت وزارت کار” وجود دارد که در آمارها ثبت نشده است. به اعتراف وزارت کار واحدهای گتولیدی غیر استاندارد” بوده و در لیست کارگاههای زیر 10 نفر شاغل می باشند که شامل “قانون کار” نمی شوند. آمار و ارقام مرگ و میر کارگران در این بخش ها جایی ثبت نمی شود.
بخش معدن و ساختمان بیشترین قربانیان حوادث کار را دارند. یکی از فاجعه بارترین حوادث سال گذشته، فاجعه معدن زمستان یورت بود که بیش ا ز 40 کارگر معدن کشته شدند. به اعتراف صاحبان معدن و وزارت کار کارفرما بخشا مقصر بوده است. حکومت وعده پرداخت بیمه بیکاری و جبران خسارت برای بازماندگان این فاجعه را داد. اما بعد از نزدیک به یک سال هنوز به این موضوع رسیدگی نشده است در عوض طی سال گذشته کارفرما با همان استاندارد پر خطر سابق، معدن را دوباره راه اندازی کرده است. در شرایطی که هر لحظه احتمال ریزش و دفن شدن کارگرا ن زیر آوار وجود دارد.
یک مورد دیگر ریزش ساختمان پلاسکو در دو سال پیش در تهران بود که حکومت ادعا میکرد تجهیزات کامل دارد. در حالیکه بخاطر فقدان یک نردبان بیست متری 17 آتش نشان در حین عملیات نجات جانشان را به این خاطر از دست دادند. این وضعیت تجهیزات ایمنی حکومت درتهران است. وضعیت در جاهای دیگر که کسری از این امکانات را هم ندارد، به مراتب فاجعه بارتراست.
در ایران روزانه بطور متوسط در اثر نبود وسایل و تجهیزات ایمنی کار3 الی 5 کارگر دچار حادثه میشوند که دو نفرشان هم به دلیل نبود و یا دیر رسیدن امداد جان خود را از دست می دهند. کشتار کارگران در سراسر کشور یکی از بزگترین فجایعی که پیوسته در جریان است.حکومت مدعی است قانون کار در مورد حوادث کار بندهایی دارد که کارفرمایان رعایت نمی کنند. دولت و کارفرمایان همیشه کارگران را مسئول حوادث و ” بی احتیاطی کارگران” را علت حوادث اعلام می کنند. بر اساس قوانین حکومت کارگر حادثه دیده از پیش مقسر است و صدایش به جایی نمی رسد. اگر کارگرانی که دچار حادثه شوند، موضوع را پیگیری کنند، با “تبصره های” قانون کار، وزارت کار و کارفرمایان روبرو می شوند که تماما در جهت تبرئه کارفرما و دولت و برعلیه کارگران می باشد. قوانین ناطر بر ایمنی در محیط کار، قوانین حامی کارفرمایان و دولت می باشد.
محیطهای کار در ایران کشتارگاه کارگران است. سالانه دهها هزار حادثه حین کار رخ می دهد. هزاران کارگر نقص عضو شده و بیش از هزار نفرشان می میرند. کارخانه ها و بخش های مختلف صنعت بدون کمترین امکانان ایمنی و استاندارد فعالند. دولت و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی حکومت که بزرگترین کارفرما در ایران می باشند، با وقوع هر حادثه ای، بی شرمانه کارگر را مقصر دانسته و متقبل هیچگونه هزینه ای برای کارگران صدمه دیده نمی شوند. سرنوشت دهها هزار کارگری که سالانه در محیط کار و در حین کار دچار حادثه میشوند، سرنوشت تلخ نقص عضو و بیکاری و سرگردانی و بخشا از هم پاشیده شدن خانواده های کارگران می باشد.
برخوردای از وسایل و تجهیزات ایمنی در محیط کار، برخورداری از امکانات امداد و درمان حق کارگران است و دولت و کارفرمیان موظف هستند ایمنی محیط کار را تامین نمایند. پرداخت خسارت به کارگران صدمه دیده، برخورداری ار امکانات بیمه بیکاری در دوران معالجه و … حق کارگران است. اما از نظر دولت و کارفرمایان اینها “هزینه های اضافی” هستند. کارگران برای تحمیل این حق و حقوق ابتدایی شان سالهاست که مبارزه می کنند و عملا دولت و کارفرمایان، با دهها تبصره و قانون از فراهم آوردن امکانات ایمنی در محیط کار طفره می روند.
نظام سرمایه داری اسلامی در ایران برای حفظ سود و منفعتش، برای آنچه که این نظام وارونه به وقاحت و بی شرمی “کاهش هزینه هایش”، می نامد، رسما و قانونا محیط های کار را تبدیل به قتلگاه کارگران کرده است. حرص و طمع سیری ناپذیرسرمایه داران و کارفرمایان و دولت، افرایش و انباشت سرمایه از قبل کار کارگران،”صرفه جویی” در امر تامین ایمنی در محیط های کار، ایران را تبدیل به بهشت سرمایه داران و قتلگاه کارگران کرده است. جمهوری اسلامی با قوانین ضد کارگر و مدافع سیستم سرمایه داری مسئول و متهم ردیف اول کشتار کارگران در حین کار می باشند. برای پایان دادن به این وضعیت در قدم اول باید نظام گندیده و ضد کارگر سرمایه داری اسلامی، حکومت دزدان وقاتلان کارگران را به زیر کشید.
محمد شکوهی
3 فروردین 1397، 23 مارس 2018
