روزنه rowzane خبری – تحلیلی
“پروژه زن زندگیست او را نکش” گزارشی منتشر کرده است که حکایت از وجود قبرستان جداگانه ای “ویژه قتلهای ناموسی” در سلیمانیه و اربیل کردستان عراق است. در این گزارش آمده است که در این قبرستان اجساد زنانی دفن میشود که بدلیل ناموس پرستی مردان خانواده کشته شده اند، زنانی بی نام و نشان، زنانی که در رودخانه ها تحت عنوان “شرف و ناموس” خفه شده اند و زنانی که در اطراف سخره ها و تپه های خارج شهر بقتل رسیده اند.
عنوان خواهش و تمنا گونه این پروژه تحت عنوان “زن زندگیست او را نکش”، عنوانی تدافعی است در حالیکه سخن بر سر توحش مضاعفی است که علیه نیمی از انسان وانسانیت یعنی زنان اعمال میشود. در باب عنوان این پروژه همینقدر میتوان گفت که جایگاه انسانی زن در این پروژه پیدا نیست.
چنانچه ملاحظه میکنید در دهه دوم قرن بیست ویک قبرستانهایی کشف میشوند که محل اجساد زنانی است که مورد خشونت، قتل و تعرض فرهنگ و سنتهای اسلامی، ناسیونالیستی، عشیره ای و مردسالار قرار گرفته اند. جامعه کردستان عراق طی سه دهه اخیر بدلیل وجود دسته جات اسلامی و ناسیونالیستی در قدرت، از این نظر نمونه ای بغایت ضد انسانی از عملکرد این باندها علیه زنان را تجربه کرده است .
تبعیض، نابرابری و جدا سازی جنسیتی زنان چه هنگامی که در قید حیات هستند و جدا سازی محل دفن زنان چه هنگام گرفتن جانشان توسط نرینه های خانواده و در حمایت حکومت اقلیم کردستان، تنها از عهده جریانات و احزاب اسلامی، قومی و عشیره ای حاکم بر کردستان عراق و دیگر کشورهای اسلامزده ساخته و پرداخته است. در ایران تحت حاکمیت جنایتکاران اسلامی نیز گورستان کمونیستها، بهائیان و هر انسانی که به هر دلیلی و از هر نظر با ساختار حاکمیت در افتاده باشد امر و سنتی جا افتاده و قانونی از نظر این جنایتکاران است.
چنین قبرستان هایی در جایی سربرآورده است که احزاب ناسیونالیست قومی عیشره ای کرد در کردستان عراق دست در گردن باندهای اسلامی قدرت را در دست دارند. از وجود این قبرستانها گرفته تا عوامل و دلایلی که زندگی زنان را به نیستی می کشاند همگی محصول افق، اهداف، سیاست و عملکرد ضد زن و ضد انسانی باندهای حاکم بر کردستان عراق است.
تفکیک محل دفن زنانی که بدلایل “ناموسی، شرف و حیثیت خانواده” بقتل رسیده اند، میراث نظامهای بردگی مزدی، فرهنگ و سنن مردسالار، ناسیونالیسم و دیگر جریانات مرتجع و کپک زده اسلامی است که تا مغز استخوان ضدیت خود نسبت به زن و به انسان و انسانیت را بثبت رسانیده و رسالتشان بازتولید آن است.
امر و مسئله سازمانهای مدافع حقوق زنان است که نسبت به این بی حرمتی به مقام و موقعیت انسانی بی تفاوت نباشند. احزاب چپ و رادیکال، نهادهای مدافع حقوق زن در کردستان عراق پیشینه ای درخشان در مبارزه علیه بی حقوقی زنان دارند. این سازمانها، نهادها و شخصیتهای مترقی، محبوب و فعال نباید اجازه دهند که احزاب و نیروهای ناسیونالیست عشیره ای و اسلامی حاکم بر کردستان عراق پدیده قبرستان زنان را امری عادی جلوه دهند.
وظیفه هر انسان آزاده، مدافع حقوق برابر زن و مرد و هر انسان شرافتمندی است که نسبت به توهین، بی حرمتی و تحقیر جایگاه انسان توسط جریانات حاکم بر کردستان عراق و هر جای دیگری که تبعیض علیه زن روا داشته میشود واکنش تعرض آمیزی از خود نشان دهند. افسار گسیختگی ناسیونالیسم قومی و اسلامی را نباید بی پاسخ گذاشت.
٣١ تیر ٩٨
٢٢ ژوئیه
