مندرج در ژورنال شماره ۸۲۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
جمهوری اسلامی محمد میر موسوی را در بازداشتگاه پلیس لاهیجان به قتل رساند. روز شنبه ٣ شهریور ماه ١۴٠٣ (٢۴ آگوست ٢٠٢۴)، سیدمحمد میرموسوی، اهل روستای سیدمحله از توابع بخش رودبنه لاهیجان پس از بازداشت همان روز بر اثر شکنجه شدید توسط نیروی انتظامی در بازداشتگاه به قتل رسید.
ویدئوکلیپهای که از پیکر بیجان این جوان در شبکههای اجتماعی منتشر شده است نشان میدهد که او چگونه مورد شکنجه و خشونت فیزیکی شدید قرار گرفته است و حتی آثار دو سوراخ در بدن وی مشاهده شده است. رژیم در برابر فوران خشم مردم “دستور رسیدگی” به این قتل را داده و بعد از “تحقیقات فراوان و کارشناسانه” به این نتیجه رسیده است که “چند مأمور نتوانستهاند جلوی خشم خود را بگیرند.”
ما مردم در جواب به این اراجیف حکومتی میگوییم. این فوران خشم کنترل نشده مأموران نبود، این سیاست جمهوری اسلامی برای مرعوبکردن جامعه برای ادامه بقا است. این سیاست ادامه همان جنایتی است که رژیم اسلامی مهسا و آرمیتا را به قتل رساند؛ ادامه همان راهی است که صدها جوان را در جریان انقلاب زن زندگی آزادی به قتل رساند و تعداد بیشتری را کور کرد. پشت قتل محمد میر موسوی رژیم قاتل اسلامی ایستاده است.
در اولین ساعات قتل این جوان یک دوست از شهرستان لنگرود تماس گرفت و با بیان این فاجعه گفت: “اعصابم بههمریخته و یارای بیرون رفتن از خانه را هم ندارم”. او گفت: “احساس تنهایی و بیکسی میکنم وقتی میبینم این رژیم چه آسان و آشکار جنایت میکند و کاری از دست ما بر نمیآید.”
برای آن دوست نوشتم، این قدرت رژیم نیست که میزند و میکشد، این قدرت جامعهای معترض و آماده انقلاب است که زن زندگی آزادی را آفریده است. باید این خشم را به مبارزه متشکل تبدیل کرد و اعتراضات خیابانی علیه این جنایت و همه جنایات دیگر رژیم سازمان داد و در این صورت هر جنایت رژیم به منبعی از مبارزه تبدیل میشود.”
قتل حکومتی محمد میر موسوی را نباید فراموش کرد و حکومت را باید پاسخگو کرد. قدرت ما در کنار هم بودن است. این تنها اهرمی است که رژیم را وحشتزده میکند و در وقت خودش باعث به میدان آمدن مردم بهمنظور سرنگونی این حکومت میشود.