قد برافراشتن بازنشستگان علیه اعدام– حسن صالحی

نشریه ژورنال شماره ۱۱۴۰– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

جمعی از بازنشستگان تأمین اجتماعی گیلان روز شنبه ۲۰ مهرماه مقابل ساختمان این سازمان در رشت تجمع اعتراضی برگزار کردند و شعارهایی از جمله «نه به اعدام» سر دادند. در ماه‌های اخیر در اعتراضات خیابانی بازنشستگان در نقاط مختلف کشور، شعارهایی مبنی بر مخالفت صریح با اعدام سر داده‌اند و همچنین خواستار آزادی محکومان به اعدام، مانند شریفه محمدی شده‌اند. بازنشستگان در این اعتراضات تأکید کرده‌اند که تهدید و اعدام دیگر تأثیری ندارد و نمی‌تواند آنها را از حق‌خواهی بازدارد.

طرح شعارهایی علیه اعدام در اعتراضات خیابانی اقشار مختلف مردم، در شرایطی که رژیمِ درماندهٔ جمهوری اسلامی به اعدام‌های بیشتری متوسل شده اهمیت ویژه‌ای دارد. این شعارها نشان‌دهندهٔ عزم عمومی برای گفتن «نه» به این جنایت حکومتی و توقف ماشین آدم‌کشی جمهوری اسلامی است.

تصور کنید نه ‌تنها در اعتراضات بازنشستگان رشت و خوزستان، بلکه در همهٔ اعتراضات اجتماعی شعار «نه به اعدام» سر داده شود و چنین حرکاتی به طور سراسری تکثیر شوند، آن‌وقت آیا جمهوری اسلامی قادر خواهد بود به این وسعت دست به اعدام بزند؟

اگر بخش‌های مختلف مردم در اعتراضاتشان علیه تبعیض، فساد و بی‌عدالتی، مخالفت خود را با اعدام و قتل حکومتی به‌ صراحت بیشتری نشان دهند، فضای مرعوب‌کننده‌ای که جمهوری اسلامی با اعدام‌های گسترده قصد دارد ایجاد کند، فرو خواهد ریخت. این رژیم تلاش دارد ما را به جنایت‌های روزمرهٔ دولتی عادت دهد و جامعه را مرعوب سازد، اما اگر هر روز و در هر اعتراضی مخالفتمان را با اعدام اعلام کنیم، نه‌تنها مانع رسیدن رژیم به اهداف ضدانسانی‌اش شده‌ایم، بلکه اعتراض علیه جنایتکاران حاکم را  قوی‌تر و مؤثرتر کرده‌ایم.

شعار «نه به اعدام» پژواکی از درد و امید مردم است؛ صدایی که می‌خواهد مرگ را از خیابان‌های این کشور بروبد. این صدا، صدای مادرانی است که فرزندانشان را از آنان گرفتند و کارگرانی که از نان و آزادی محروم شده‌اند؛ صدای نسلی که دیگر نمی‌خواهد مرگ، پاسخ حکومت به اعتراض باشد. تکرار این شعار نه فقط نفی یک حکم ظالمانه، بلکه تأکید بر حق انسان برای زندگی و کرامت است. اگر این فریاد در سراسر کشور طنین‌انداز شود، می‌توان امید داشت که روزی جامعه ایران از سایه مرگ رها شود و انسانیت بر وحشت پیروز گردد.