روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۱۰۳ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
در گزارش بی بی سی می‌خوانیم: “دختربچه‌ای نوپا، بی‌حرکت و رو به زمین، در خیابانی در شهر غزه افتاده است. پاهایش خم شده و سرش به یک طرف چرخیده، چنان که گویی در خواب است. مردی در کنارش روی زمین افتاده است. دستش را به سوی دختر دراز می‌کند، پهلوی او را به آرامی لمس می‌کند، سپس درحالی که جان از تنش می‌رود، دستش بر زمین می‌افتد. محمد مجدلاوی و دختر دوساله‌اش، لیان با گلوله تک‌تیراندازان اسرائیلی هدف قرار گرفته بودند.
و ما که نظاره گران خاموش و غمگین این مرگ‌ها هستیم. ما که شاهدان بی گناه گرسنگی کشیدن‌های مردم مستاصل غزه‌ایم. ما که می بینیم نوباوگان گرسنه در غزه برای لقمه‌ای نان خشک به گلوله بسته می‌شوند. فرمانده دستور می‌دهد همه اسلحه‌ها به سوی دشمن. نشانه گرفته می‌شود و ماشه کشیده می‌شود و سربازی با افتخار و با لبخندی ناشی از رضایت دشمن دو ساله‌اش را می‌بیند که جان می‌سپارد. دیگر گرسنه نیست. دیگر نگران نیست. دیگر صدای گلوله نمی‌ترساندش، دیگر این دنیای پر از جنایت و خشونت را نمی‌بیند. این دنیا زیادی برای این کودکان ترسناک و بی رحم بود. حالا دیگر نیست که در رنج و گرسنگی و ترس زندگی کند. و در آن سوی سنگر قهرمانی به خانه باز می‌گردد. سرباز وطن، سرباز خاک و پرچم. سرباز خدا. سرباز قوم برگزیده.
در آنطرف تر سربازان اسلام سنگر گرفته در تونل‌ها، با غذاهای به غارت برده شده و اسلحه‌های ارسالی از طرف “رهبر مسلمین جهان”- آیت الله خامنه‌ای از مرگ این کودکان و زنان و جوانان سرمایه می‌سازند تا اسرائیل را به دریا بریزند. و این داستان هولناک مرگ و کشتار و اندوه ادامه پیدا می‌کند.
در این میان دولت‌ها به تماشا نشسته‌اند. گروهی عاشقان سینه چاک دولت اسرائیل اند و با ارسال انواع سلاح‌های کشتار جمعی و حمایت‌های بی دریغ سیاسی دست این دشمن انسانیت را تا انتهای نسل کشی در غزه باز گذاشته‌اند. در این نسل کشی همه دولت‌های اروپایی و آمریکا شریک اند.
در سوی دیگر، جنبش اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی با مرگ هر کودک فلسطینی اشک تمساح می‌ریزند تا راحت‌تر ادامه حیات بدهند. کشورهای عربی، این سالوسان دوست نمای مردم فلسطین نیز در این چرخه نابودی همچنان دور خانه خدا طواف می‌کنند و پول‌های باد آورده‌شان را می‌شمارند.
بشریت متمدن و انسان دوستان جهان کجا ایستاده‌اند. برای پایان دادن به این اندوه بی پایانِ جهانی باید زمین زیر پای ما بلرزد. فشار باید بیش از این باشد. بشتابیم! ما می‌توانیم این ورق هولناک را برگردانیم. لیانها در غزه به ما چشم دوخته‌اند.
