مدونا و کنسرت عظیمش در برزیل – شهاب بهرامی

مندرج در ژورنال شماره ۷۲۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

“مدونا” مشهور به ملکه ابدی موزیک پاپ قرن بیست و بیست و یک، روز شنبه ۱۵ اردیبهشت جهت سپاسگزاری و قدردانی از هوادارانش کنسرت بزرگی را در سواحل شهر ریودوژانیروی برزیل برگزار کرد که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در این کنسرت حضور داشتند.

شاید راز این استقبال عظیم و کم‌نظیر در استعداد بی‌همتایش در عرصه موزیک و تلفیق آن با رقص‌های گروهی باشد، شاید در بی‌باکی و شجاعت بی‌همتایش در سنت‌شکنی و حمله به سنت‌های مردسالار و مذهبی نگاه به زنان باشد، شاید در تمسخر و تحقیر کلیسا و به سُخره گرفتن “مریم مقدس” باشد: “مثل یک باکره”، “لا ایسلا بونیتا”، “مثل یک نیایش” و چرا که نه پاره‌کردن نسخه‌ای از “انجیل مقدس” در کنسرتی بزرگ. اگر بسیاری از منتقدین و صاحب‌نظران، مدونا را یکی از نوادر هنری که در عرصه هنر و زندگی اجتماعی تأثیرگذار بوده، دانسته‌اند؛ اما بسیاری از روزنامه‌های دست راستی، به عنوان هرزه و فاحشه‌ای که عرصه موزیک را به لجن کشیده و به مقدسات مذهبی ملت‌ها توهین کرده، بر او شوریده‌اند.

یکی از دلایل این استقبال، قطعاً نقش موسیقی در هارمونی بخشیدن به روح و روان مردم و تأثیر شگفت‌انگیز آن در زندگی است. شاید کنسرت مدونا در برزیل بزرگ‌ترین کنسرت موزیک در تاریخ مدرن بعد از فستیوال موزیک “وود ستاک” باشد؛ اما این فقط جشنی از شادی بود درحالی‌که تأثیرات سیاسی – اجتماعی وودستاک، تمامی نسل‌های دهه هفتاد را متأثر ساخت.

اواخر دهه شصت میلادی هیپیسم و هیپیگری نسل جوان و عصیان زده را در غرب به‌سوی خود می‌کشید. نسلی که از جنگ ویتنام خسته و بیزار بود، نسلی که بر دوش فعالین نسل جنبش حقوق مدنی افق‌های دورتری را جستجو می‌کرد، در دوره‌ای که به دوران اعتراض و ناآرامی بزرگ از آن یاد می‌شد. جمعیت متنوع و نیم‌میلیون نفری وودستاک بازتابی از خودبیگانگی آن نسل و بازتابی از زمان‌های به‌سرعت در حال تغییر بود. هیپی‌ها با شعار”جنگ نه، عشق”  و برای آزادی، باقدرت بی‌همتای موزیک، پرچمی دست آن نسل دادند تا نویدبخش صلح و نه به جنگ، و عشق و آزادی باشند.

ایران تافته‌جدابافته نیست، ما هم پس از سرنگونی رژیم اسلامی، روزانه شاهد صدها کنسرت موزیک و رقص و شادی مردم خواهیم بود که بازگشت دوباره زندگی را جشن می‌گیرند. مدونا و مدوناهای فراوانی می‌توانند برای جمعیتی ده‌ها میلیون نفره در ایران چنین کنسرت‌هایی برگزار کنند. به امید آن روز.